1 Samuel 18
1 Кога Давид го заврши разговорот со Саул, душата на Јонатан се приврза до душата негова, и Јонатан го засака како своја душа.
2 И тој ден Саул го задржа и не му дозволи да се врати во домот на татко му.
3 А Јонатан склучи сојуз со Давид, бидејќи го засака како душата своја.
4 Јонатан ја соблече горната облека своја што беше на него, и му ја даде на Давид, исто така и другата облека своја, и мечот свој, и лакот свој, и појасот свој.
5 А Давид постапуваше разумно насекаде, каде и да го испратеше Саул, и Саул го направи началник над војските; и тоа му се допадна на сиот народ и на слугите Саулови.
6 Кога одеа, при враќањето на Давид од победата над Филистеецот, жените од сите израелски градови излегуваа да го пресретнат царот Саул со песни, игри и радосни извици, со тимпани и кимвали.
7 И жените што играа и пееја, говореа: „Саул победи илјади, а Давид — десетици илјади!“
8 Тогаш Саул многу се огорчи, непријатни му беа тие зборови, па рече: „На Давид му дадоа десетици илјади, а мене — илјади; му недостига само царство.“
9 И од тој ден Саул гледаше на Давид со завидливи очи.
10 И се случи на другиот ден, лошиот дух што му го испраќаше Бог, да го нападне Саул, и тој беснееше во куќата своја, а Давид свиреше со раката по струните, како и во другите денови. А Саул во раката држеше копје.
11 И го фрли Саул копјето, помислувајќи си: ќе го приковам Давид за ѕидот. Но Давид двапати се истргна од него.
12 И Саул почна да се плаши од Давид, зашто Господ беше со него, а од Саул отстапи.
13 И Саул го тргна од себе и го постави за свој илјаданачалник; оттогаш тој одеше и се враќаше на чело на својата војска.
14 Во сите работи Давид постапуваше разумно, и Господ беше со него.
15 И Саул виде дека е тој многу разумен, и се плашеше од него.
16 А целиот Израел и Јуда го засакаа Давид, зашто тој излегуваше и влегуваше пред нив.
17 Саул му рече на Давид: „Ете, мојата поголема ќерка Мерава ќе ти ја дадам за жена, само биди ми јунак и води ги војните Господови.“ Зашто Саул си мислеше: нека не биде мојата рака врз него, туку раката на Филистејците нека биде врз него.
18 Но Давид му рече на Саул: „Кој сум јас, и каков е животот мој и родот на татко ми во Израел, та да станам царски зет?“
19 И кога дојде време Сауловата ќерка Мерава да се омажи за Давид, му ја дадоа за жена на Адриел од Мехо.
20 Но Давида го беше засакала другата Саулова ќерка, Михала, и кога му соопштија на Саул за тоа, му стана пријатно.
21 Саул си мислеше: „Ќе ја омажам за него, и таа ќе му биде стапица, и раката на Филистејците ќе биде врз него.“ И му рече Саул на Давид: „Денес ќе се сродиш со мене преку другата.“
22 Тогаш Саул им заповеда на слугите свои, велејќи: „Кажете му тајно на Давид: — ете, царот е благонаклонет кон тебе, и сите слуги негови те сакаат. Затоа стани му зет на царот.“
23 И слугите Саулови му ги соопштија на Давид сите тие зборови. А Давид рече: „Зар ви се чини дека е лесно да бидеш зет на царот? Јас сум човек беден и мал.“
24 И му соопштија на Саул слугите негови и рекоа: „Еве што рече Давид.“
25 Тогаш Саул рече: „Вака кажете му на Давид: царот не сака мираз, туку само сто филистејски обрезоци за одмазда на царските непријатели.“ Зашто Саул беше на мисла да го погуби Давид со рацете на Филистејците.
26 Слугите му ги соопштија на Давид тие зборови и на Давид му се свиде да му стане зет на царот.
27 Уште не беа изминале определените денови, Давид стана, тргна тој и луѓето со него, и уби двесте филистејски мажи; па ги донесе Давид нивните обрезоци, и му ги предаде на царот во полн број за да стане царев зет. И Саул му ја даде за жена ќерка си Михала.
28 Саул виде и дозна дека Господ е со Давид, а и дека Михала, Сауловата ќерка, го сака Давид.
29 И Саул почна уште повеќе да се плаши од Давид и стана негов непријател до крајот на животот.
30 А кога филистејските војводи излегоа во војна, Давид уште од самото излегување нивно дејствуваше поразумно од сите Саулови слуги, и многу се прослави името негово.