Song of Solomon 4
1 О, убава си, љубов моја, убава си! Очите твои се гулабови под твојот превез; косата ти е како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора;
2 забите твои – како стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња, и без јагне нема ниедна;
3 усните твои – како алова панделка, а устата твоја слаткоречива; твоите јаготки под превезот твој се како половинки од калинка;
4 вратот ти е – како Давидовата кула, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци;
5 двете твои гради се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови.
6 Додека денот на залади, и не одминат сенките, ќе одам на смирновата гора и на темјановиот рид.
7 Цела си убава, мила моја, и дамка нема на тебе!
8 Слези со мене од Ливан, невесто, слези и дојди од Ливан, од врвот на Аман, од врвот на Сенир и Аермон, од лавовските пештери, од леопардовите гори!
9 Ти го освои срцето мое, сестричке невесто, го плени срцето мое со еден поглед на очите свои и само со веришката на вратот свој.
10 О, колку е слатка љубовта твоја сестричке невесто! Послатка е љубовта твоја од вино, и пријатниот мирис од твоите масла е попријатен од сите ароми.
11 Од устата твоја капе восочен мед, невесто, мед и млеко под јазикот твој, и мирисот на облеката твоја е како мирис ливански!
12 Затворена градина е мојата сестричка невеста, извор затворен, кладенец запечатен;
13 твојот насад е градина од дрвја со вкусни плодови, кипар и нард,
14 нард и шафран, трска и цимет со секакви пријатно – мирисни дрвја, смирна и алој со најубави ароми,
15 ти си градински извор, кладенец од жива вода, што истечува од Ливан.
16 Подигни се, ветре, од север, повеј и ти, ветре, од југ и повеј над градината моја, за да прострујат аромите нејзини! Нека дојде мојот возљубен во градината своја и нека касне од слатките плодови свои.