Bible

1 Јаков живееше во земјата, во која беше придојден неговиот татко Исак, во земјата Хананска. 2 Еве го животот на Јакова: кога беше на седумнаесетгодишна возраст Јосиф го пасеше добитокот на татка си со браќата свои, со синовите на Вала и со синовите на Зелфа, жените на неговиот татко. Јосиф му носеше лоши гласови на татка си за нив. 3 А Јаков го сакаше Јосифа многу повеќе од сите синови свои, зашто му се роди под староста, и му направи шарена облека. 4 А браќата, гледајќи дека таткото нивни го сака многу повеќе од сите синови свои, го замразија, така што не можеа убав збор да му кажат. 5 Притоа Јосиф сони сон и им го раскажа на браќата свои. 6 И им рече: »Чујте го сонот што го сонив – 7 врзуваме снопја во полето, и одеднаш мојот сноп се исправи, и застана прав, а вашите снопови се распоредија наоколу и му се поклонија на снопот мој.« 8 Тогаш браќата му рекоа: »Да не би ќе станеш уште цар наш и да ни заповедаш?« Затоа уште повеќе го замразија, поради соништата негови и поради зборовите негови. 9 Потоа тој сони и втор сон, и им го раскажа на татка си и на браќата свои, велејќи: »Видов и уште еден сон, а тоа – сонцето и месечината и единаесетте ѕвезди ми се клањаа.« 10 Но татко му го прекори и рече: »Каков е тој сон што си го сонил? Зар јас и мајката твоја, и браќата твои, ќе дојдеме тебе да ти се поклониме доземи?« 11 И му позавидоа браќата негови; но таткото негов ги чуваше тие зборови. 12 Еднаш браќата негови отидоа да ги пасат стадата на таткото нивни кај Сихем. 13 Тогаш Израил му рече на Јосифа: »Браќата твои не го пасат ли доботокот кај Сихем? Ајде да те испратам при нив.« А тој рече: »Добро, одам.« 14 И уште му рече Израил: »Отиди и види како се браќата твои и како е добитокот, па јави ми.« И го испрати од долината Хевронска; и тој отиде во Сихем. 15 И човек еден го најде како скита по полето, па го запраша, велејќи му: »Што бараш?« 16 А тој одговори: »Ги барам браќата мои; кажи ми, те молам, каде го пасат добитокот?« 17 А човекот рече: »Тие си заминаа одовде, зашто чув како велат – ајде да одиме во Дотаим.« И отиде Јосиф по браќата свои, и ги најде во Дотаим. 18 А тие го видоа оддалеку; и, пред да им се приближи, почнаа да се договараат за да го убијат. 19 И си рекоа помеѓу себе: »Ене оној што сонува, иде. 20 Ајде сега да го убиеме и да го фрлиме во некоја од овие јами, па ќе речеме – лута ѕверка го изеде. Тогаш ќе видиме што ќе стане од неговите соништа.« 21 Но, кога го чу тоа Рувим, се обиде да го спаси од рацете нивни, па рече: »Да не го убиваме!« 22 И уште им рече Рувим: »Крв да не пролеваме; фрлете го во една од овите јами во пустињата, но не кревајте рака на него.« А тој сакаше да го спаси од рацете нивни и да го одведе кај татка му. 23 И кога Јосиф дојде кај браќата свои, тие му ја соблекоа облеката шарена, што ја имаше на себе. 24 И го фатија, па го фрлија во една јама; а јамата беше празна; немаше вода во неа. 25 Потоа седнаа да јадат леб. И кревајќи ги очите, видоа Исмаилци како доаѓаат од Галад со камилите свои, натоварени со миризливи растенија, балсам и смирна; го пренесуваа тоа во Египет. 26 Им рече Јуда на браќата свои: »Каква полза ќе имаме, ако го убиеме братот наш и ја сокриеме крвта негова? 27 Ајде да им го продадеме на овие Исмаилци, па да не клаваме рака на него, зашто брат ни е, наша крв е.« И го послушаа браќата негови. 28 Па кога трговците Мадијамски минуваа покрај нив, тие го извадија Јосифа од јамата и им го продадоа на Исмаилците за дваесет златници; а овие го одведоа Јосифа во Египет. 29 А кога се врати Рувим кај јамата, Јосифа го немаше во јамата. Тогаш тој ја раскина облеката своја. 30 И отиде кај браќата свои и рече: »Го нема момчето: а сега, каде да се денам јас?« 31 Тогаш ја зедоа облеката Јосифова, и заклаа јаре, па ја натопија облеката со крв. 32 И ја испратија шарената облека да се однесе на нивниот татко и да се рече: »Ја најдовме оваа облека, па види дали е тоа облеката на синот твој, или не?« 33 А тој ја позна и рече: »Облеката е на мојот син, ѕверка лута го изела; Јосиф е, навистина, растргнат.« 34 И ја раскина Јаков облеката своја, па се препаша со покајнички кострет околу себе; и тагуваше по синот свој многу дни. 35 И се собраа сите синови негови и ќерки негови да го тешат; но тој не можеше да се утеши, туку велеше: »Со тага во адот ќе појдам по синот мој.« Така го оплакуваше таткото негов. 36 А Мадијамците го продадоа Јосифа во Египет на Петефри, дворјанин на Фараонот, заповедник на стражата.