Psalms 37
1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato.
2 Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
3 Quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
4 Non est sanitas in carne mea a facie iræ tuæ: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
5 Quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum: et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
6 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
7 Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
8 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
9 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
10 Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
11 Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
12 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
13 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
14 Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
15 Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
16 Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
17 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
18 Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo: et cogitabo pro peccato meo.
20 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
21 Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
22 Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
23 Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meæ.