Bible

1 Այն օրերին Մովսեսի գիրքը կարդացին ի լուր ժողովրդի։ Նրա մեջ այսպես էր գրված. «Թող ամովնացին և մովաբացին հավիտյան չմտնեն Աստծու ժողովարան, 2 որովհետև նրանք հացով և ջրով ընդառաջ չելան իսրայելացիներին, այլ վարձեցին Բաղաամ գուշակին՝ նրանց անիծելու համար, իսկ մեր Աստվածն անեծքը դարձրեց օրհնություն»։ 3 Երբ լսեցին այս օրենքը, Իսրայելից հեռացրին բոլոր խառնակվածներին։ 4 Սրանից առաջ Եղիասիբ քահանան էր նշանակված մեր Աստծու տան գանձատան վրա։ Նա Տուբիային տեղ տվեց 5 և այնտեղ նրա համար մեծ գանձատուն շինեց։ Դա նախկինում այն տունն էր, որտեղ դնում էին ընծաները, կնդրուկն ու սրբարանի սպասքը և ղևտացիների, երգիչների ու դռնապանների համար սահմանված ցորենի, գինու, ձեթի ու յուղի տասանորդները, ինչպես նաև առաջին բերքի այն բաժինը, որ քահանաների համար էր։ 6 Երբ այս ամենն արվել էր, ես Երուսաղեմում չէի, քանի որ Բաբելոնի Արտաշես թագավորի երեսուներկուերորդ տարում գնացել էի թագավորի մոտ։ Շատ օրեր անց ես թագավորից խնդրեցի 7 ու վերադարձա Երուսաղեմ։ Ես իմացա այն բոլոր չարությունները, որ Եղիասիբն արել էր Տուբիայի պատճառով, որովհետև նրա համար գանձատուն էր շինել Տիրոջ տաճարի գավթում։ 8 Այդ բանն ինձ խիստ վրդովեց։ Ես Տուբիայի ամբողջ գույքը դուրս նետեցի գանձատնից 9 և հրամայեցի մաքրել Տիրոջ գանձատունը, այնտեղ վերադարձրի Տիրոջ տան կայքն ու սպասքը, ընծաներն ու կնդրուկը։ 10 Իմացա նաև ու վերահասու եղա, որ ղևտացիների բաժինն իրենց չէր տրվել, և նրանք գնացել էին իրենց ագարակները. ղևտացիներն ու երգիչները այնտեղ մշակություն էին անում։ 11 Ես կռվեցի իշխանավորների հետ ու ասացի. «Տիրոջ տնից ինչո՞ւ պակասեց սպասավորների բաժինը»։ Ես հավաքեցի տաճարի բոլոր սպասավորներին ու նրանց կարգեցի իրենց տեղերում։ 12 Դրանից հետո բոլոր հրեաները Տիրոջ տաճարի գանձատուն էին բերում ցորենի, գինու և ձեթի տասանորդները։ 13 Ես հրամայեցի դրանք տալ Սեղղիմ քահանային, Սադովկ դպրին և ղևտացիներից Փադայիային. նրանց օգնում էր Մաթանիայի որդի Զաքուրի որդի Անանը, որովհետև նրանք վստահելի էին մթերքները բաժանելու և իրենց եղբայրներին տալու գործում։ 14 Թող Աստված ինձ հիշի այս ամենի համար և ինձնից չհեռացնի իր ողորմությունը, որովհետև ես այս բոլորն արեցի իմ Աստծու տան համար։ 15 Այն օրերին տեսա, որ Հուդայի երկրում շաբաթ օրով հնձաններ էին տրորում, հնձած խրձեր էին բերում Երուսաղեմի դարպասներով, գրաստներին բարձել էին գինու, խաղողի և թզի բեռներ և շաբաթ օրով բեռները բերում էին Երուսաղեմ։ Ես վկաներ բռնեցի, որ նրանք շաբաթ օրը վաճառք են անում։ 16 Ձուկ և ամեն տեսակ ապրանք բերողները նստում էին վաճառքի տեղերում, և հրեաները շաբաթ օրը Երուսաղեմի մեջ գնումներ էին կատարում։ 17 Ես նախատեցի Երուսաղեմում եղած հրեաներին ու Հուդայի իշխանավորներին և ասացի նրանց. «Դուք այս ի՞նչ անօրենություն եք գործում. պղծում եք սուրբ շաբաթի օրերը։ 18 Մի՞թե այսպես չարեցին ձեր հայրերը, և Աստված նրանց և այս քաղաքի վրա բերեց այս բոլոր չարիքները։ Արդ, դուք ինչո՞ւ եք ավելացնում Տիրոջ բարկությունն Իսրայելի վրա և պղծում սուրբ շաբաթի օրը»։ 19 Երբ ես կանգնեցրի Երուսաղեմի դարպասները, շաբաթ օրից առաջ հրամայում էի փակել դրանք և թույլ չէի տալիս բացել, մինչև որ անցներ շաբաթ օրը։ Նաև պահապան զինվորներ նշանակեցի, որպեսզի շաբաթ օրը որևէ մեկը չկարողանա բեռով մտնել Երուսաղեմի դռներով։ 20 Մեկ-երկու անգամ բոլոր վաճառականները գիշերեցին Երուսաղեմից դուրս։ 21 Ես նրանց ասացի. «Դուք ինչո՞ւ եք քնում պարսպից դուրս. եթե էլի տեսնեմ այդ անօրենությունը, հրաման կտամ, որ դուք չգաք մեր շաբաթներին և չմտնեք այս քաղաքը»։ 22 Ղևտացիներին, որոնք մաքրված էին, ասացի, որ գան ու պահպանեն դարպասները և սրբագործեն շաբաթ օրը։ Դրանից հետո շաբաթ օրերը չպղծեցին։ Այս բոլորի համար թող Աստված հիշի ինձ և ըստ իր մեծ ողորմության խնայի ինձ։ 23 Այդ օրերին էր դարձյալ, որ ես տեսա հրեաների, որոնք ազովտացի, ամովնացի և մովաբացի կանայք էին առել։ 24 Նրանց որդիներն ու կանանցից ոմանք խոսում էին ազովտերեն, իսկ հրեերեն խոսել չգիտեին։ 25 Ես նրանց նախատեցի, նզովեցի ու նրանցից շատերին ծեծեցի։ Աստծու անունով նրանց երդվեցրի, որ իրենց դուստրերին կնության չտան նրանց որդիներին և նրանց դուստրերին էլ չբերեն իրենց որդիների համար։ Նրանց ասացի. 26 «Մի՞թե այդ ամենով չէր, որ մեղանչեց Սողոմոն թագավորը։ Մեր բոլոր թագավորներից ո՞վ էր նրա նման իմաստուն. նա սիրելի էր Աստծուն, և Աստված նրան թագավոր կարգեց ամբողջ Իսրայելի վրա։ Բայց Աստծուն սիրելի և իմաստուն այսպիսի մեծ թագավորին այլազգի կանայք խոտորեցրին ու գցեցին մեղքի մեջ։ 27 Արդ, չլսե՛մ, թե ձեզանից մեկն այսպիսի մեծ չարիք գործի՝ Աստծու առջև մեղանչի և այլազգի կին առնի»։ 28 Լսեցի, որ Եղիասիբ մեծ քահանայի որդի Հովիդիայի որդիներից մեկի կինը Սանաբաղատի դուստրն է, և նրան հալածելով՝ հեռացրի ինձանից։ 29 Թող Աստված հիշի նրանց իրենց ժառանգության և քահանայության ու ղևտացիների ուխտի մեջ։ 30 Ես նրանց մաքրեցի բոլոր օտարոտի բաներից և քահանաների ու ղևտացիների համար ծառայության ամենօրյա կարգ հաստատեցի՝ յուրաքանչյուրին իր գործին։ 31 Նաև կարգադրեցի, որ սահմանված ժամանակին պատրաստ բերեն ողջակեզների ամբողջ փայտը և առաջին բերքի իրենց բաժինը։ Թող մեր Աստված՝ նա, որ օրհնյալ է հավիտյան, ինձ հիշի արդարությամբ արած իմ բոլոր բարի գործերի համար։ Ամեն։