Bible

1 Երբ մոտեցան Երուսաղեմին, Բեթփագեին և Բեթանիային՝ Ձիթենյաց լեռան մոտ, Հիսուսն իր աշակերտներից երկուսին ուղարկեց 2 և նրանց ասաց. «Դուք գնացե՛ք այդ գյուղը, որ ձեր դիմացն է։ Հենց այնտեղ մտնեք, կգտնեք մի կապված ավանակ, որի վրա որևէ մարդ արարած չի նստել. արձակե՛ք այն և բերե՛ք։ 3 Եվ եթե որևէ մեկը ձեզ հարցնի՝ “Ինչո՞ւ եք արձակում այդ ավանակը”, ասե՛ք. “Տիրոջը պետք է”, և նա իսկույն այստեղ կուղարկի այն»։ 4 Երկու աշակերտները գնացին և գտան ավանակը՝ կապված մի դռան մոտ՝ դրսում, փողոցի մեջ, և այն արձակեցին։ 5 Այնտեղ կանգնածներից ոմանք ասացին նրանց. «Այդ ի՞նչ եք անում, ինչո՞ւ եք արձակում ավանակը»։ 6 Աշակերտները նրանց պատասխանեցին այնպես, ինչպես Հիսուսն էր ասել։ Եվ նրանց թույլ տվեցին։ 7 Ավանակը բերեցին Հիսուսի մոտ, դրա վրա գցեցին իրենց հագուստները, և Հիսուսը նստեց ավանակի վրա։ 8 Շատերն իրենց հագուստները փռում էին ճանապարհի վրա, իսկ ուրիշները ծառերից ճյուղեր էին կտրում և փռում ճանապարհին։ 9 Եվ նրանք, որ Հիսուսի առաջից կամ հետևից էին գնում, աղաղակում էին և ասում. «Օվսաննա՜ Բարձրյալին, օրհնյա՜լ լինես դու, որ գալիս ես Տիրոջ անունով. 10 օրհնյա՜լ լինի մեր հոր՝ Դավթի թագավորությունը, որ գալիս է։ Խաղաղությո՜ւն երկնքում և փա՜ռք Բարձրյալին »։ 11 Հիսուսը մտավ Երուսաղեմ, տաճար և իր շուրջն ամեն ինչ աչքի անցկացրեց։ Եվ քանի որ երեկո էր, տասներկուսի հետ գնաց Բեթանիա։ 12 Հաջորդ օրը, մինչ Բեթանիայից դուրս էին գալիս, Հիսուսը քաղց զգաց։ 13 Հեռվից տերևներով լեցուն մի թզենի տեսնելով՝ գնաց, որ նրա վրա մի բան գտնի։ Բայց երբ նրան մոտեցավ, տերևից բացի ոչինչ չգտավ, որովհետև տակավին թզի ժամանակը չէր։ 14 Հիսուսը խոսքը թզենուն ուղղեց և ասաց. «Այլևս երբեք ոչ ոք քեզնից թող պտուղ չուտի»։ Եվ նրա աշակերտները լսում էին։ 15 Եկան Երուսաղեմ։ Հիսուսը, տաճար մտնելով, սկսեց վռնդել տաճարում գտնվող վաճառողներին ու գնորդներին, լումայափոխների սեղանները տապալեց և աղավնեվաճառների աթոռները շուռ տվեց։ 16 Թույլ չէր տալիս, որ որևէ մեկը որևէ բան տեղափոխեր տաճարի միջով։ 17 Եվ ուսուցանում էր նրանց ու ասում. «Սուրբ Գիրքն ասում է. “Իմ տունը բոլոր ազգերի համար աղոթքի տուն պիտի կոչվի”, իսկ դուք այն ավազակների որջերի եք վերածել»։ 18 Քահանայապետներն ու դպիրները լսեցին այս և հնար էին փնտրում, թե ինչպե՛ս նրան կորստյան մատնեին, բայց վախենում էին նրանից, որովհետև ամբողջ ժողովուրդը հիանում էր նրա ուսուցմամբ։ 19 Իսկ Հիսուսը և իր աշակերտները, երբ երեկո էր լինում, քաղաքից դուրս էին ելնում։ 20 Առավոտյան կանուխ, երբ նույն ճանապարհով էին անցնում, տեսան, որ թզենին արմատից չորացել է։ 21 Պետրոսը հիշեց և ասաց նրան. «Ռաբբի՛, ահավասիկ թզենին, որին անիծեցիր, չորացել է»։ 22 Հիսուսը խոսքն ուղղեց նրանց և ասաց. «Եթե Աստծու հանդեպ հավատ ունենաք, 23 ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, ով այս լեռանն ասի. “Ե՛լ և ծո՛վն ընկիր”, և իր սրտում չկասկածի, այլ հավատա, թե ինչ որ ասում է, կլինի, նա ինչ էլ ասի, կկատարվի։ 24 Դրա համար ասում եմ ձեզ, այն ամենը, ինչ աղոթք անելով խնդրեք և հավատաք, որ կստանաք, կտրվի ձեզ։ 25 Եվ երբ աղոթքի կանգնեք, եթե մեկի դեմ որևէ բան ունեք, ներե՛ք, որպեսզի ձեր Հայրն էլ, որ երկնքում է, ձեզ ների ձեր հանցանքները։ 26 Որովհետև եթե դուք չներեք, ձեր երկնավոր Հայրն էլ չի ների ձեր հանցանքները»։ 27 Հիսուսը և իր աշակերտները դարձյալ Երուսաղեմ եկան։ Մինչ Հիսուսը տաճարում շրջում էր, քահանայապետները, դպիրներն ու ծերերը մոտեցան նրան 28 և հարցրին. «Ի՞նչ իշխանությամբ ես անում այս բաները, և ո՞վ քեզ տվեց այդ իշխանությունը»։ 29 Հիսուսը պատասխանեց և ասաց նրանց. «Ես էլ ձեզ մի բան հարցնեմ, պատասխա՛ն տվեք ինձ, և ես կասեմ ձեզ, թե ի՛նչ իշխանությամբ եմ անում այս բաները։ 30 Հովհաննեսի մկրտությունը երկնքի՞ց էր, թե՞ մարդկանցից։ Պատասխա՛ն տվեք ինձ»։ 31 Նրանք սկսեցին իրար մեջ խորհել և ասել. «Եթե ասենք՝ “Երկնքից”, մեզ կասի՝ “Ապա ինչո՞ւ չհավատացիք նրան”, 32 իսկ եթե ասենք՝ “Մարդկանցից”, ժողովրդից ենք վախենում». որովհետև բոլորը գիտեին, որ Հովհաննեսը մարգարե էր։ 33 Պատասխան տվեցին և Հիսուսին ասացին՝ չգիտենք։ Հիսուսն էլ նրանց պատասխանեց և ասաց. «Ես էլ ձեզ չեմ ասի, թե ի՛նչ իշխանությամբ եմ անում այս բաները»։