Jeremiah 52
1 Քսանմեկ տարեկան էր Սեդեկիա արքան, երբ թագավոր դարձավ։ Տասնմեկ տարի թագավորեց Երուսաղեմում։ Նրա մոր անունն Ամիտաալ էր. սա դուստրն էր Երեմիայի, որը Լուբենայից էր։
2 Սեդեկիան Տիրոջ առաջ չարիք գործեց, ինչպես Հովակիմն էր գործել։
3 Տերը զայրացել էր Երուսաղեմի և Հուդայի վրա այն աստիճան, որ նրանց իր աչքից գցեց. Սեդեկիան ապստամբեց բաբելացիների արքայի դեմ։
4 Նրա թագավորության իններորդ տարում՝ տասներորդ ամսին, ամսի տասին, բաբելացիների Նաբուքոդոնոսոր արքան իր ամբողջ զորքով եկավ Երուսաղեմ և պաշարեց այն։ Նրա շուրջը քառակուսի քարերից բարձր պատնեշ կանգնեցրեց։
5 Մինչև Սեդեկիա արքայի տասնմեկերորդ տարին քաղաքն ընկավ նեղության մեջ։
6 Չորրորդ ամսին, երբ ամսի ինն էր, քաղաքում սաստկացավ սովը. հաց չկար, որ երկրի բնակչությունն ուտեր։
7 Քաղաքի պարիսպը ճեղք տվեց, բոլոր կռվող մարդիկ փախուստի դիմեցին և գիշերով, երբ քաղդեացիները քաղաքի շուրջն էին, ներքին և արտաքին պարիսպների մեջ ընկած դարպասի ճանապարհով, արքունի պարտեզի կողմով դուրս եկան քաղաքից և շարժվեցին դեպի Արաբա տանող ճանապարհով։
8 Քաղդեացիների թագավորի զորքերը հետապնդեցին և Երիքովից այն կողմ հասան Սեդեկիա արքային, իսկ նրա բոլոր ծառաները թողեցին հեռացան նրանից։
9 Բռնեցին թագավորին և բերեցին Դեբլաթա, Եմաթի երկիրը, բաբելացիների արքայի մոտ, որը նրա հետ դատաստան տեսավ։
10 Բաբելացիների արքան Սեդեկիայի առաջ կոտորեց նրա որդիներին, Դեբլաթայում կոտորեց նաև Հուդայի բոլոր իշխաններին,
11 Սեդեկիայի աչքերը կուրացրեց և ձեռքերը կապեց շղթաներով։ Բաբելացիների արքան տարավ նրան Բաբելոն և մինչև նրա մահվան օրը նրան պահեց ջրաղացի մեջ։
12 Հինգերորդ ամսին, ամսի տասին,- դա բաբելացիների Նաբուքոդոնոսոր արքայի տասնիններորդ տարին էր,- բաբելացիների արքայի թիկնազորի պետ Նաբուզարդան դահճապետը եկավ,
13 կրակի մատնեց Տիրոջ տունը և արքունի ապարանքները, քաղաքի բոլոր տներն ու բոլոր մեծամեծ պալատները հրով այրեց,
14 իսկ քաղդեացի բոլոր զորքերը, որոնք եկել էին դահճապետի հետ, Երուսաղեմի պարիսպներն ամբողջապես շուրջանակի քանդեցին։
15 Բայց ժողովրդի չքավոր մասին ու թափթփուկներին, որոնք մնացել էին քաղաքում, ինչպես և փախստականներին, որոնք փախել էին բաբելացիների արքայի մոտ, և մնացած բազմությանը Նաբուզարդան դահճապետը ձեռք չտվեց։
16 Երկրի աղքատների մի մասին Նաբուզարդան դահճապետը թողեց այգեգործներ ու հողագործներ լինելու համար։
17 Տիրոջ տան պղնձե սյուներն ու խարիսխները և պղնձե մեծ ավազանը, որ Տիրոջ տան մեջ էր, քաղդեացիները ջարդեցին և ամբողջ պղինձը տարան Բաբելոն։
18 Դահճապետն առավ նաև եռոտանիներն ու վերնախարիսխները, պսակներն ու տաշտերը, մսի պատառաքաղներն ու պղնձե ամանեղենը, որոնցով սպասարկում էին։
19 Դահճապետն առավ նաև կոնքերն ու թաղարները, քամիչներն ու աշտանակները, խնկամաններն ու տուփերը. որը ոսկի էր, վերցրեց իբրև ոսկի, որն արծաթ էր՝ իբրև արծաթ։
20 Սյուները երկուսն էին, մեծ ավազանը՝ մեկը. իսկ ավազանի տակ տասներկու ցուլեր կային, որոնք Տիրոջ տան մեջ շինել էր Սողոմոն արքան։ Իսկ պղնձին ու պղնձե բոլոր անոթներին հաշիվ չկար։
21 Սյուներից ամեն մեկի բարձրությունը երեսունհինգ կանգուն էր, որոնցից յուրաքանչյուրի շուրջը տարածվում էր տասներկու կանգուն երկարությամբ շղթա՝ չորս մատ հաստությամբ։
22 Նրանց գլխին պղնձե խոյակներ կային, ամեն մի խոյակի բարձրությունը՝ հինգ կանգուն. խոյակի մակերեսը շուրջանակի բոլորում էին ցանցակերպ և նռնաձև զարդերը՝ բոլորն էլ պղնձից։ Նույն ձևի էր և երկրորդ սյունինը, տասներկու կանգուններից ամեն մի կանգունը՝ ութ նռնազարդով։
23 Նռնազարդերի թիվը մի կողմի վրա իննսունվեց էր, իսկ բոլոր նռնազարդերը շուրջանակի ցանցի վրա հարյուր հատ էին։
24 Դահճապետը բռնեց Սարեային՝ գլխավոր քահանային, Սոփոնիային՝ երկրորդ քահանային, ու երեք դռնապանների։
25 Այդ քաղաքից ձերբակալեց նաև մի ներքինու, որ պատերազմող մարդկանց զորապետն էր, և յոթ անվանի մարդկանց, որոնք թագավորի առջև նրա սպասին էին կանգնում և որոնց գտան քաղաքում, ինչպես և ատենադպրին՝ զորքի իշխանին, երկրի ժողովրդի ատենադպրին ու երկրի բնակչությունից վաթսուն մարդու, որոնց գտան քաղաքում։
26 Նաբուզարդան դահճապետն առավ նրանց ու տարավ բաբելացիների արքայի մոտ՝ Դեբլաթա։
27 Բաբելացիների արքան մահվան դատապարտեց նրանց ու սպանեց Դեբլաթայում՝ Եմաթի երկրում։ Հուդայի ժողովուրդն իր երկրից գերեվարվեց։
28 Սրանք են թվերը նրանց, որոնց գերեց Նաբուքոդոնոսոր արքան. յոթերորդ տարում՝ երեք հազար քսաներեք հրեա,
29 Նաբուքոդոնոսորի տասնութերորդ տարում Երուսաղեմից տարան ութ հարյուր երեսուներկու հոգի,
30 Նաբուքոդոնոսորի քսաներեքերորդ տարում Նաբուզարդան դահճապետը հրեաներից գերեվարեց յոթ հարյուր քառասունհինգ հոգի, բոլորը միասին՝ չորս հազար վեց հարյուր հոգի։
31 Հուդայի արքա Հովակիմի գերության երեսունյոթերորդ տարին էր, տասներկուերորդ ամիսը, ամսի քսանչորսը, երբ բաբելացիների Ուլմարովդաք արքան իր թագավոր դարձած տարին պատվի արժանացրեց Հուդայի արքա Հովակիմին. նրան հանեց այն տնից, որտեղ նա գտնվում էր հսկողության տակ,
32 նրա հետ քաղցրությամբ խոսեց և նրա բարձն ավելի վեր դրեց, քան այն թագավորների բարձերը, որոնք Բաբելոնում նրա մոտ էին։
33 Փոխեց բանտի նրա պատմուճանը, և նա ինչքան ժամանակ որ ապրեց, ամեն օր միշտ արքայի մոտ էր հաց ուտում։
34 Նրա համար սահմանվեց մշտական ռոճիկ, որը նրա կյանքի ամբողջ ընթացքում բաբելացիների արքայի կողմից տալիս էին նրան օրըստօրե՝ մինչև նրա մահվան օրը։