Bible

1 Երբ Իսահակը ծերացավ, և նրա աչքերը տկարացան, կանչեց Եսավին՝ իր երեց որդուն, և ասաց նրան. «Որդյա՛կ իմ»։ Եվ նա պատասխանեց. «Ահա այստեղ եմ»։ 2 Եվ ասաց. «Ես ծերացել եմ և չգիտեմ, թե ե՛րբ պիտի մեռնեմ։ 3 Արդ, վերցրո՛ւ քո զենքը՝ աղեղն ու կապարճը, գնա՛ դաշտ և ինձ համար ո՛րս արա, 4 պատրաստի՛ր իմ սիրած խորտիկները և մատուցի՛ր ինձ, որ ուտեմ և մինչև իմ մեռնելն օրհնեմ քեզ»։ 5 Ռեբեկան լսեց, որ Իսահակը խոսում էր իր որդու հետ։ Եվ երբ Եսավը գնաց դաշտ՝ որս անելու իր հոր համար, 6 Ռեբեկան ասաց իր որդուն՝ Հակոբին. «Ահա ես լսեցի, թե ինչպե՛ս էր քո հայրն ասում քո եղբորը. 7 “Ինձ ո՛րս բեր և ինձ համար խորտիկնե՛ր պատրաստիր, որ ուտեմ և օրհնեմ քեզ Տիրոջ առաջ, քանի դեռ չեմ մահացել”։ 8 Արդ, որդյա՛կ իմ, լսի՛ր ինձ, թե ի՛նչ եմ ասում քեզ։ 9 Գնա՛ և հոտի միջից երկու մատղաշ ու ընտիր ո՛ւլ բեր ինձ, որ դրանցով քո հոր համար նրա սիրած խորտիկները պատրաստեմ։ 10 Դու այն կմատուցես քո հորը, որ ուտի և նախքան մեռնելն օրհնի քեզ»։ 11 Հակոբն ասաց իր մորը՝ Ռեբեկային. «Իմ եղբայր Եսավը թավ մազերով մարդ է, իսկ ես՝ լերկ։ 12 Եթե իմ հայրը ինձ շոշափի, կհամարի, թե իրեն չեմ հարգում, և այն ժամանակ օրհնության փոխարեն անեծք կստանամ»։ 13 Սակայն նրա մայրը նրան ասաց. «Թող ինձ վրա գա այդ անեծքը, որդյա՛կ, միայն թե լսի՛ր ինձ. գնա՛ և բե՛ր»։ 14 Եվ գնաց, բերեց ու տվեց իր մորը, և նա պատրաստեց այնպես, ինչպես որ սիրում էր նրա հայրը։ 15 Ապա Ռեբեկան վերցրեց իր երեց որդու լավագույն զգեստը, որ պահված էր իր մոտ՝ տանը, հագցրեց Հակոբին՝ իր կրտսեր որդուն, 16 ուլի մորթին փաթաթեց նրա թևերին ու մերկ պարանոցին 17 և իր պատրաստած խորտիկներն ու հացը տվեց նրա ձեռքը։ 18 Հակոբը դրանք տարավ իր հորն ու ասաց. «Հա՛յր իմ»։ Նա պատասխանեց. «Ահա այստեղ եմ։ Դու ո՞վ ես, որդյա՛կ»։ 19 Հակոբն ասաց հորը. «Եսավն եմ՝ քո անդրանիկը։ Արեցի այն, ինչ ասացիր ինձ։ Վե՛ր կաց, նստի՛ր ու կե՛ր իմ որսից, որ օրհնես ինձ»։ 20 Իսահակն ասաց որդուն. «Ինչպե՞ս այդքան շուտ գտար, որդյա՛կ»։ Նա պատասխանեց. «Տերը՝ քո Աստվածը, իմ առջև բերեց այն»։ 21 Իսահակն ասաց Հակոբին. «Մո՛տ արի, որ շոշափեմ քեզ, որդյա՛կ, որպեսզի տեսնեմ, թե դո՞ւ ես իմ որդի Եսավը, թե՞ ոչ»։ 22 Հակոբը մոտեցավ իր հորը՝ Իսահակին. նա շոշափեց նրան ու ասաց. «Թեև ձայնը Հակոբի ձայնն է, բայց ձեռքերը Եսավի ձեռքերն են»։ 23 Եվ չճանաչեց նրան, որովհետև նրա ձեռքերն իր եղբայր Եսավի ձեռքերի նման մազոտ էին։ Եվ օրհնեց նրան։ 24 Եվ ասաց. «Դու իմ որդի Եսա՞վն ես»։ Նա պատասխանեց. «Ես եմ»։ 25 Իսահակն ասաց. «Մատուցի՛ր ինձ, որ ուտեմ քո որսից, որդյա՛կ, որպեսզի օրհնեմ քեզ»։ Հակոբը մատուցեց նրան, և նա կերավ։ Նրան գինի բերեց, և նա խմեց։ 26 Ապա Իսահակը՝ նրա հայրը, ասաց նրան. «Մո՛տ արի և համբուրի՛ր ինձ, որդյա՛կ»։ 27 Հակոբը մոտեցավ, համբուրեց նրան։ Իսահակն առավ նրա հագուստի հոտը և օրհնեց նրան՝ ասելով. «Իրապես իմ որդու բուրմունքը նման է բուրմունքին բարեբեր անդաստանի, որ օրհնված է Տիրոջ կողմից։ 28 Թող Աստված քեզ տա երկնքի ցող, երկրի բերրիություն, ցորենի ու գինու առատություն։ 29 Թող քեզ ժողովուրդներ ծառայեն, և իշխաններ գլուխ խոնարհեն։ Տեր լինես քո եղբորը, և քո հոր որդիները թող երկրպագեն քեզ։ Քեզ անիծողը թող անիծյալ լինի, իսկ քեզ օրհնողը՝ օրհնյալ»։ 30 Երբ Իսահակն ավարտեց իր որդի Հակոբին օրհնելը, և Հակոբը գնաց իր հայր Իսահակի մոտից, որսից եկավ Եսավը՝ նրա եղբայրը։ 31 Նա ևս խորտիկներ պատրաստեց, մատուցեց իր հորը և ասաց նրան. «Թող իմ հայրը վեր կենա և ուտի իր որդու որսից, որպեսզի օրհնի ինձ»։ 32 Իսահակը՝ նրա հայրը, հարցրեց նրան. «Ո՞վ ես դու»։ Նա պատասխանեց. «Ես Եսավն եմ՝ քո անդրանիկ որդին»։ 33 Իսահակը մեծապես ցնցվեց ու ասաց. «Իսկ ո՞վ էր նա, որ ինձ համար որս արեց, մինչ քո գալը մատուցեց ինձ, և կերա ամենից, օրհնեցի նրան, և նա օրհնյալ պիտի լինի»։ 34 Երբ Եսավը լսեց Իսահակի՝ իր հոր խոսքերը, բարձր և շատ դառնացած ձայնով աղաղակեց ու ասաց. «Արդ, ի՛նձ էլ օրհնիր, հա՛յր»։ 35 Իսահակն ասաց նրան. «Քո եղբայրը եկավ և նենգությամբ առավ քո օրհնությունը»։ 36 Եսավն ասաց. «Իրավամբ կոչվեց Հակոբ, որովհետև այս երկրորդ անգամն է, որ խաբում է ինձ. նախ խլեց իմ անդրանիկությունը, իսկ այժմ՝ իմ օրհնությունը»։ Եվ ավելացրեց. «Արդ, ոչ մի օրհնություն չթողեցի՞ր ինձ, հա՛յր»։ 37 Իսահակը նրան պատասխանեց. «Քանի որ նրան քեզ տեր դարձրի և քո բոլոր եղբայրներին՝ նրան ծառաներ, և նրան ապահովեցի ցորենով ու գինով, ի՞նչ կարող եմ անել քեզ համար, որդյա՛կ»։ 38 Եսավը հարցրեց հորը. «Մի՞թե մեկ օրհնություն ունես, հա՛յր. ի՛նձ էլ օրհնիր, հա՛յր»։ Իսահակի սիրտը մղկտաց, իսկ Եսավը բարձրաձայն լաց եղավ։ 39 Իսահակն ասաց. «Քո բնակության վայրը կախված պիտի լինի երկրի պարարտությունից և երկնքի ցողից։ 40 Քո սրի միջոցով պիտի ապրես և քո եղբորը պիտի ծառայես։ Բայց կգա ժամանակ, երբ կքանդես ու կթոթափես նրա լուծը քո պարանոցից»։ 41 Եսավը Հակոբի նկատմամբ ոխ էր պահում այն օրհնության պատճառով, որ իր հայրը տվել էր նրան, և մտածում էր. «Թող մոտենան իմ հոր սգի օրերը, որպեսզի սպանեմ Հակոբին՝ իմ եղբորը»։ 42 Ռեբեկային տեղեկացրին Եսավի՝ իր երեց որդու մտադրության մասին։ Նա մարդ ուղարկեց, կանչեց իր կրտսեր որդուն՝ Հակոբին, ու ասաց նրան. «Ահա քո եղբայր Եսավը սպառնում է սպանել քեզ։ 43 Արդ, լսի՛ր իմ խոսքը, որդյա՛կ. վե՛ր կաց, գնա՛ Միջագետք՝ Խառան՝ իմ եղբայր Լաբանի մոտ։ 44 Նրա մոտ բնակվիր այնքա՛ն ժամանակ, մինչև որ անցնեն քո եղբոր՝ քո նկատմամբ տածած զայրույթն 45 ու ցասումը, և մոռանա այն, ինչ արեցիր նրան։ Ապա մարդ կուղարկեմ և կկանչեմ քեզ այնտեղից. չլինի թե ձեր երկուսից էլ զրկվեմ նույն օրը»։ 46 Ապա Ռեբեկան ասաց Իսահակին. «Զզվել եմ Քետի որդիների դուստրերից։ Եթե Հակոբը կին առնի այս երկրի դուստրերից՝ քետացիներից, էլ ինչո՞ւ եմ ապրում»։