Galatians 1
1 Պողոսը՝ առաքյալ ո՛չ մարդկանց կողմից և ո՛չ էլ մարդու միջոցով, այլ Հիսուս Քրիստոսի միջոցով և Հայր Աստծու, որ հարություն տվեց նրան մեռելներից,
2 և բոլոր եղբայրները, որ ինձ հետ են, Գաղատիայի եկեղեցիների՛դ։
3 Շնո՜րհ ձեզ և խաղաղությո՜ւն Հայր Աստծուց և մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսից,
4 որ ինքն իրեն տվեց մեր մեղքերի համար, որպեսզի մեզ ազատի ներկա չար աշխարհից Աստծու և մեր Հոր կամքի համաձայն,
5 նրան փա՜ռք հավիտյանս հավիտենից. ամեն։
6 Զարմանում եմ, որ այդպես շուտ լքում եք նրան, ով Քրիստոսի շնորհով կանչեց ձեզ, և դառնում դեպի ուրիշ ավետարան։
7 Ուրիշ ավետարան չկա, այլ միայն կան ոմանք, որ ալեկոծում են ձեզ և ուզում են խեղաթյուրել Քրիստոսի Ավետարանը։
8 Բայց եթե նույնիսկ մենք կամ երկնքից մի հրեշտակ ձեզ ավետարանի ոչ այն, ինչ ձեզ ավետարանեցինք, նզովյա՛լ լինի։
9 Ինչպես արդեն ասացինք, հիմա էլ կրկնում եմ, եթե մեկը ձեզ ավետարանի ոչ այն, ինչ դուք ընդունեցիք, նզովյա՛լ լինի։
10 Արդ, մարդկա՞նց հավանությանն եմ ձգտում արժանանալ, թե՞ Աստծու։ Կամ մի՞թե մարդկանց եմ փորձում սիրաշահել։ Եթե մինչ այժմ մարդկանց սիրաշահեի, ապա Քրիստոսի ծառա չէի լինի։
11 Հայտնում եմ ձեզ, եղբայրնե՛ր, որ իմ կողմից քարոզված Ավետարանը մարդու ձեռքի գործ չէ,
12 որովհետև ես այն ստացա ոչ թե մարդուց և սովորեցի ոչ թե որևէ մեկից, այլ Հիսուս Քրիստոսի հայտնությամբ։
13 Արդարև, դուք լսած կլինեք հրեության մեջ իմ երբեմնի ընթացքի մասին, թե ինչպիսի՜ դաժանությամբ էի հալածում Աստծու եկեղեցին և տակնուվրա անում այն։
14 Հրեության մեջ ավելի առաջադեմ էի ինձ ազգակից շատ հասակակիցներից և շատ ավելի նախանձախնդիր էի իմ հայրենի ավանդություններին։
15 Բայց Աստված, որ ընտրել էր ինձ հենց իմ մոր որովայնից և կոչել իր շնորհի միջոցով, երբ կամեցավ
16 հայտնել իր Որդուն իմ միջոցով, որպեսզի քարոզեմ նրան հեթանոսների մեջ, ես անմիջապես որևէ մեկի չտեղեկացրի,
17 ոչ էլ բարձրացա Երուսաղեմ՝ նրանց մոտ, ովքեր առաքյալներ էին ինձնից առաջ, այլ գնացի Արաբիա և վերադարձա Դամասկոս։
18 Ապա՝ երեք տարի հետո, բարձրացա Երուսաղեմ՝ տեսնելու Պետրոսին, և տասնհինգ օր նրա մոտ մնացի։
19 Առաքյալներից ուրիշ մեկին չտեսա, բացի Հակոբոսից՝ Տիրոջ եղբորից։
20 Եվ ինչ գրում եմ ձեզ, ահա Աստծու առաջ եմ ասում, որ չեմ ստում։
21 Հետո եկա Ասորիքի ու Կիլիկիայի կողմերը։
22 Բայց ես անձնապես անծանոթ էի Հրեաստանի քրիստոնյա համայնքներին,
23 միայն հաճախ լսել էին, թե՝ «Նա, ով այն ժամանակ հալածում էր մեզ, այժմ քարոզում է այն հավատը, որ մի ժամանակ արմատախիլ էր անում»։
24 Եվ ինձնով փառավորում էին Աստծուն։