Ezra 3
1 Երբ յոթերորդ ամիսը եկավ, Իսրայելի որդիները, որ արդեն հաստատվել էին յուրաքանչյուրն իր քաղաքում, մի մարդու պես հավաքվեցին Երուսաղեմում։
2 Այն ժամանակ Հովսեդեկի որդի Հեսուն ու նրա քահանա եղբայրները և Սաղաթիելի որդի Զորաբաբելն ու նրա վեց եղբայրները մեջտեղ եկան և Տիրոջ՝ Իսրայելի Աստծու համար զոհասեղան շինեցին, որպեսզի Աստծու այր Մովսեսի օրենքի մեջ գրվածի համաձայն նրա վրա ողջակեզներ մատուցեն։
3 Նրանք զոհասեղանը պատրաստեցին իր նախկին տեղում, թեև անհանգստանում էին երկրի ազգերից։ Դրա վրա ողջակեզներ մատուցեցին Տիրոջը՝ իրենց Աստծուն, մեկը՝ առավոտյան, իսկ մյուսը՝ երեկոյան։
4 Եվ կատարեցին Տաղավարահարաց տոնը՝ ըստ գրվածի և ամեն օր ողջակեզ մատուցեցին այն թվով, որքան պատվիրված էր իրենց։
5 Ողջակեզներ էին մատուցում նաև ամսագլուխներին, շաբաթ օրերին, Տերունական տարեկան բոլոր սուրբ տոներին և Տիրոջ առջև ակամա գործած բոլոր մեղքերի համար։
6 Յոթերորդ ամսվա առաջին օրն սկսեցին ողջակեզ մատուցել Տիրոջը՝ Աստծուն, մինչ Տիրոջ տան հիմքը դեռ չէր գցվել։
7 Նրանք արծաթ տվեցին քարահատներին ու հյուսներին։ Սիդովնացիներին ու տյուրացիներին տվեցին կերակուր, ըմպելիք ու ձեթ, որպեսզի Լիբանանից ծովով մինչև Հոպպե մայրի փայտ բերեն, ինչպես որ հրամայել էր նրանց պարսից Կյուրոս թագավորը։
8 Նրանց՝ Երուսաղեմ՝ Տիրոջ տաճարը գալու երկրորդ տարվա երկրորդ ամսին Սաղաթիելի որդի Զորաբաբելը, Հովսեդեկի որդի Հեսուն և նրանց եղբայրները, քահանաները, ղևտացիներն ու բոլոր նրանք, ովքեր գերությունից Երուսաղեմ էին վերադարձել, գործի անցան և քսան տարեկանից բարձր ղևտացիներին Տիրոջ տան գործերի վրա վերակացուներ կարգեցին։
9 Հեսուն, նրա որդիներն ու եղբայրները, Կադմիելը և նրա որդիները, Հուդայի որդիները, ինչպես նաև Ենադադի որդիներն ու նրա ղևտացի եղբայրները վերակացուներ եղան Տիրոջ տան գործերի վրա։
10 Երբ հիմքը գցեցին ու սկսեցին շինել Տիրոջ տունը, քահանաները, պատմուճանները հագած, հնչեցնում էին իրենց փողերը, իսկ Ասափի որդիները՝ ղևտացիները, ծնծղաներով օրհնում էին Տիրոջը՝ Աստծուն, ինչպես կարգել էր Իսրայելի Դավիթ թագավորը։
11 Ամեն մեկն ասում էր իր ընկերոջը. «Խոստովանենք և գոհանանք Տիրոջից, որովհետև քաղցր է, որովհետև հավիտյան է նրա ողորմությունն Իսրայելի հանդեպ»։ Ողջ ժողովուրդը բարձրաձայն օրհնում էր Տիրոջը՝ Իսրայելի Աստծուն, որովհետև գցվեցին Տիրոջ տան հիմքերը։
12 Քահանաներից, ղևտացիներից, նահապետական տների իշխաններից ու ծերերից շատերը, որոնք տեսել էին Տիրոջ տաճարը, այժմ իրենց աչքով տեսնում էին հիմնարկեքը, բարձրաձայն լաց էին լինում, իսկ մնացած ժողովուրդը ուրախությունից աղաղակում էր բարձր ձայնով։
13 Ժողովրդից ոչ ոք չէր կարող զանազանել ուրախության ձայնը լացի ձայնից, քանի որ ժողովուրդն այնքան բարձրաձայն էր աղաղակում, որ ձայնը լսելի էր լինում հեռավոր վայրերից։