Exodus 5
1 Այնուհետև Մովսեսն ու Ահարոնը մտան փարավոնի մոտ ու ասացին նրան. «Այսպես է ասում Տերը՝ Իսրայելի Աստվածը. “Արձակի՛ր իմ ժողովրդին, որ ինձ համար տոն անեն անապատում”»։
2 Եվ փարավոնն ասաց. «Ո՞վ է նա, որի ձայնին անսալով՝ արձակեմ Իսրայելի որդիներին։ Ես չեմ ճանաչում Տիրոջը և Իսրայելին չեմ արձակի»։
3 Նրան ասացին. «Եբրայեցիների Աստվածը մեզ կանչել է իր մոտ։ Արդ, դեպի անապատ երեք օրվա ճանապարհ ունենք գնալու, որպեսզի զոհ մատուցենք Տիրոջը՝ մեր Աստծուն, այլապես մեզ մահ կամ սպանություն կարող է պատահել»։
4 Եգիպտացիների արքան նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ եք դուք, Մովսե՛ս և Ահարո՛ն, ժողովրդին կտրում իրենց գործից։ Ամեն մեկդ ձեր գործի՛ն գնացեք»։
5 Եվ փարավոնն ասաց. «Ահա երկրիս մեջ խիստ բազմանում է այս ժողովուրդը. արդ նրանց գործից չկտրենք»։
6 Փարավոնն այդ օրը ժողովրդի գործավարներին ու դպիրներին հրամայեց՝ ասելով.
7 «Այդ մարդկանց այլևս հարդ չտաք աղյուս շինելու համար, ինչպես որ երեկ էր և նախանցյալ օրը։ Իրենք թող գնան ու իրենց համար հարդ հավաքեն։
8 Սակայն աղյուսների քանակը, ինչպես որ միշտ կար, նույնքան պահանջե՛ք նրանցից և մի՛ պակասեցրեք, որովհետև պարապ են մնում և այդ պատճառով էլ աղաղակում են ու ասում. “Գնանք զոհ մատուցենք մեր Աստծուն”։
9 Թող այդ մարդկանց գործը ծանրանա, որպեսզի դրանով զբաղվեն և ոչ թե դատարկ բաների մասին մտածեն»։
10 Ժողովրդի գործավարներն ու դպիրները ճնշում էին նրանց. նրանք խոսեցին ժողովրդի հետ ու ասացին. «Այսպես է ասում փարավոնը. “Ձեզ այլևս հարդ չեմ տա։
11 Դուք ինքներդ գնացե՛ք, որտեղից ուզում եք, ձեզ համար հա՛րդ հավաքեք, բայց սահմանված չափից ոչինչ չպիտի պակասի”»։
12 Եվ ժողովուրդը սփռվեց եգիպտացիների երկրով մեկ, որպեսզի եղեգ հավաքի հարդ պատրաստելու համար։
13 Իսկ գործավարներն ստիպում էին նրանց՝ ասելով. «Ձեր պատրաստածը պետք է հաստատված չափով լինի, այնքան, որքան պատրաստում էիք այն ժամանակ, երբ ձեզ հարդ էին տալիս»։
14 Իսրայելի որդիներից նշանակված գործավարներն անգամ տանջանքի էին ենթարկվում փարավոնի վերակացուներից, որոնք ասում էին. «Ինչո՞ւ այնքան աղյուս չեք տալիս այսօր, որքան երեկ էր և առաջի օրը»։
15 Եվ Իսրայելի որդիներից նշանակված գործավարները բողոք բարձրացրին փարավոնի առաջ՝ ասելով. «Ինչո՞ւ ես այդպես վարվում քո ծառաների հետ։
16 Քո ծառաներին հարդ չեն տալիս, բայց հրամայում են, որ աղյուս շինենք։ Ահա քո ծառաները տանջանքի մեջ են։ Անիրավում ես քո ժողովրդին»։
17 Եվ նրանց ասաց. «Դուք ծույլ ու անբան մարդիկ եք, դրա համար էլ ասում եք. “Գնանք զոհ մատուցենք մեր Աստծուն”։
18 Արդ, գնացեք աշխատե՛ք, որովհետև ոչ ոք ձեզ հարդ չի տալու, բայց դուք աղյուսի սահմանված քանակը պետք է տաք»։
19 Իսրայելի որդիներից նշանակված գործավարներն իրենք իրենց տեսան չարչարանքի մեջ և ասացին. «Ոչ ոք չի նվազեցնի մեր՝ աղյուս շինելու ամենօրյա քանակը»։
20 Նրանք հանդիպեցին Մովսեսին ու Ահարոնին, որոնք, փարավոնի մոտից ելնելով, գալիս էին դեպի իրենք։
21 Եվ ասացին նրանց. «Թող Աստված տեսնի և դատի ձեզ, քանի որ մեր հոտը գարշելի դարձրիք փարավոնի ու նրա պաշտոնյաների աչքին և սուր տվեցիք նրա ձեռքը՝ մեզ կոտորելու»։
22 Եվ Մովսեսը, դառնալով դեպի Տերը, ասաց. «Տե՛ր, ինչո՞ւ չարչարեցիր քո ժողովրդին և ինչո՞ւ ուղարկեցիր ինձ։
23 Այն բանից հետո, երբ մտա փարավոնի մոտ քո անունից խոսելու, չարչարեց ժողովրդին, և դու չփրկեցիր քո ժողովրդին»։