Bible

1 «Վերադարձանք ու եկանք անապատ Կարմիր ծով տանող ճանապարհով, ինչպես Տերն էր ասել ինձ, և շատ օրեր պտտվեցինք Սեիր լեռան շուրջը։ 2 Տերն ինձ ասաց. 3 “Բավական է, որքան պտտվեցիք լեռան շուրջը։ Այժմ շրջվեք դեպի հյուսիս։ 4 Ժողովրդին պատվիրի՛ր՝ ասելով. “Դուք ահա անցնում եք Սեիրում բնակվող ձեր եղբայրների՝ Եսավի որդիների սահմաններով։ Նրանք ձեզանից պիտի վախենան, բայց դուք զգո՛ւյշ եղեք, 5 նրանց դեմ պատերազմ չհրահրեք, որովհետև նրանց երկրից մի քայլ իսկ չեմ տալու ձեզ, որովհետև Սեիր լեռը Եսավին եմ տվել իբրև սեփականություն։ 6 Նրանցից սնո՛ւնդ գնեք ու կերե՛ք, ջուրը նրանցից առե՛ք արծաթով ու խմե՛ք։ 7 Որովհետև Տերը՝ մեր Աստվածը, օրհնեց քեզ քո ձեռնարկած բոլոր գործերում։ Հիշի՛ր, թե ինչպե՛ս անցար մեծ ու ահարկու անապատը։ Ահա քառասուն տարի է, ինչ Տերը՝ քո Աստվածը, քեզ հետ է, և ոչ մի զրկանք չտեսար”։ 8 Սեիրում բնակվող մեր եղբայրների՝ Եսավի որդիների մոտով Արաբա տանող ճանապարհով անցանք Եդովմից ու Գեսիովն Գաբերից, ապա շրջվեցինք ու ընթացանք դեպի Մովաբի անապատը։ 9 Տերն ինձ ասաց. “Թշնամություն մի՛ արեք մովաբացիների հետ, նրանց դեմ պատերազմ մի՛ հրահրեք, որովհետև նրանց երկրից ձեզ բաժին չեմ տալու, որովհետև Արը Ղովտի որդիներին եմ տվել իբրև սեփականություն”։ 10 (Նրանցից առաջ այնտեղ բնակվում էին օմմինները՝ մի մեծ, բազմանդամ ու հզոր ազգ՝ նման Ենակի որդիներին։ 11 Սրանք էլ ռափայինների նման հսկաներ էին, ինչպես նաև Ենակի որդիները, և մովաբացիները նրանց անվանում են օմմիններ։ 12 Իսկ Սեիրում նախկինում բնակվում էին քոռեցիները, որոնց Եսավի որդիները կոտորեցին և հալածեցին իրենց առջևից ու բնակվեցին նրանց փոխարեն, ինչպես Իսրայելը վարվեց իր ժառանգած երկրի հետ, որ Տերը տվեց նրան)։ 13 “Արդ, վե՛ր կացեք, գնացե՛ք ու անցե՛ք Զարեդ ձորը”։ 14 Կադեսբառնեայից մինչև Զարեդ ձորն անցնելը տևեց երեսունութ տարի, մինչև որ բանակի բոլոր պատերազմող այրերն ընկան, ինչպես որ Աստված երդվել էր նրանց։ 15 Եվ Աստծու ձեռքն ընկավ նրանց վրա, որպեսզի նրանց կորստյան մատնի բանակից, մինչև որ մեռան։ 16 Եվ երբ ժողովրդի միջից վերացան պատերազմող բոլոր տղամարդիկ, 17 Տերն ինձ ասաց. 18 “Դու այսօր Մովաբի սահմանով կանցնես դեպի Ար ։ 19 Եվ կմոտենաք Ամովնի որդիներին։ Նրանց հետ թշնամություն չանեք, նրանց դեմ պատերազմ չհրահրեք, որովհետև Ամովնի որդիների երկիրն իբրև սեփականություն ձեզ չեմ տա, որովհետև այն իբրև սեփականություն տվել եմ Ղովտի որդիներին։ 20 (Այս երկիրը ռափայիններինն էր համարվում, որովհետև առաջ նրանք էին բնակվում այնտեղ։ Ամովնացիները նրանց անվանում էին զոմզոմիններ։ 21 Նրանք Ենակի որդիների նման մեծ, բազմամարդ ու հզոր ազգ էին։ Տերը սրանց վերացրեց մեջտեղից, և նրանց փոխարեն ամովնացիները բնակվեցին այդտեղ։ 22 Այդպես արեց նաև Եսավի որդիներին՝ Սեիրում բնակվողներին. նույն կերպ Տերը նրանց առաջ ոչնչացրեց քոռեցիներին, և Եսավի որդիները, ստանալով այդ երկիրը, նրանց փոխարեն բնակվում են այդտեղ մինչև այսօր։ 23 Խևացիները, որոնք բնակվում էին Ասիրովթից մինչև Գազա, ոչնչացան գամիրների (կափթորիմացիների) կողմից, որոնք Կափթորից գալով՝ նրանց փոխարեն բնակվեցին այդ երկրում)։ 24 Արդ անցեք Առնովնի ձորը։ Ահա քո ձեռքն եմ հանձնում Եսեբոնի արքա ամորհացի Սեհովնին, ե՛լ տիրելու նրա երկրին ու պատերա՛զմ հրահրիր նրա դեմ։ 25 Այսօրվանից սկսի՛ր ահ ու սարսափ տարածել երկնքի տակ գտնվող բոլոր ազգերի վրա։ Ով որ լսի քո անունը, թող խռովվի, և քո սարսափը թող պատի նրանց”»։ 26 «Կեդմովթի անապատից խաղաղության առաջարկով բանագնացներ ուղարկեցի Եսեբոնի արքա Սեհովնի մոտ և ասացի. 27 “Թո՛ւյլ տուր անցնեմ քո երկրով։ Ճանապարհով կգնամ, աջ կամ ձախ չեմ թեքվի։ 28 Մեր սնունդը քեզանից կգնենք արծաթով, մեր խմելու ջուրը նույնպես արծաթով կգնենք քեզանից, միայն թե ճանապա՛րհ տուր անցնենք։ 29 Այնպես, ինչպես վարվեցին ինձ հետ Սեիրում բնակվող Եսավի որդիները և Արոյերում բնակվող մովաբացիները, մինչև որ անցնեմ Հորդանանը և հասնեմ այն երկիրը, որ Տերը՝ Աստված, տալու է մեզ”։ 30 Սակայն Եսեբոնի արքա Սեհովնը չկամեցավ, որ մենք անցնենք նրա երկրով, որովհետև Տերը՝ մեր Աստվածը, խստացրել էր նրա հոգին ու կարծրացրել նրա սիրտը, որպեսզի նրան այդ օրը հանձնի քո ձեռքը։ 31 Եվ Տերն ինձ ասաց. “Ահա Եսեբոնի արքա ամորհացի Սեհովնին ու նրա երկիրը հանձնում եմ քեզ։ Գրավի՛ր ու ժառանգի՛ր նրա երկիրը”։ 32 Եսեբոնի արքա Սեհովնը, ինքն ու իր ժողովուրդը Սիասարում պատերազմի ելան մեր դեմ։ 33 Տերը՝ մեր Աստվածը, նրան մատնեց մեր ձեռքը, մենք հարվածեցինք նրան, նրա որդիներին ու նրա ամբողջ ժողովրդին։ 34 Այդ ժամանակ նվաճեցինք նրա բոլոր քաղաքները, մեկ առ մեկ ոչնչացրինք նրա բոլոր քաղաքները, նրանց կանանց ու նրանց ժառանգներին՝ ոչ ոքի կենդանի չթողնելով։ 35 Միայն հոտերը ավար վերցրինք և քաղաքների ավարը։ 36 Առնովնի ձորի եզերքին գտնվող Արոյեր քաղաքից, և այն քաղաքից, որ գտնվում է այդ ձորում, մինչև Գաղաադի սահմանները քաղաք չմնաց, որ փրկվեր մեր ձեռքից. բոլորը Տերը՝ մեր Աստվածը, մատնեց մեր ձեռքը։ 37 Սակայն Ամովնի որդիների երկրին չմոտեցանք, ինչպես նաև Հաբոկի ձորի բնակավայրերին ու լեռնային բոլոր քաղաքներին, ինչպես որ պատվիրել էր մեզ Տերը՝ մեր Աստվածը»։