Romans 3
1 Ի՞նչ է ուրեմն Հրեային առաւելութիւնը, եւ ի՞նչ էթլփատութեան օգուտը։
2 Առաւելութիւնները շատ են եւ ամէն տեսակի։ Եւ առաջին հերթին այն՝ որ Աստուծոյ պատգամները իրենց վստահուեցան։
3 Իսկ եթէ անոնցմէ ոմանք հաւատարիմ չմնացին, միթէ անոնց անհաւատարմութիւնը արգե՞լք պիտի ըլլար որ Աստուած ինք հաւատարիմ մնայ։
4 Բնա՛ւ երբեք։ Աստուած ճշմարիտ դուրս պիտի գայ, եւ բոլոր մարդիկ՝ սուտ. ինչպէս որ գրուած է.– «Ուստի արդար ես, ի՛նչ վճիռ ալ արձակես. իրաւունք ունիս, ի՛նչ պատիժ ալ սահմանես։ Որպէսզի արդար ճանչցուիս քու վճիռներուդ մէջ եւ յաղթական դուրս գաս քու դատաստաններուդ մէջ։»
5 Իսկ եթէ մեր անիրաւ ըլլալն է որ Աստուծոյ արդարութիւնը ի յայտ կը բերէ, ի՞նչ ըսենք. իբրեւ մարդ կը հարցնեմ.– Միթէ անարդա՞ր է Աստուած, որ մեզի հանդէպ բարկութիւն կը ցուցաբերէ։
6 Ո՛չ, բնա՛ւ։ Ապա թէ ոչ՝ ի՞նչպէս պիտի դատէ Աստուած աշխարհը։
7 Բայց եթէ իմ ստութեամբս Աստուծոյ ճշմարիտ ըլլալը կը շեշտուի՝ իր փառքին համար, ալ ինչո՞ւ համար ես իբրեւ մեղաւոր կը դատապարտուիմ։
8 Եւ արդեօք ըսե՞նք, ինչպէս ոմանք զրպարտութեամբ խօսքեր կը վերագրեն մեզի, որպէս թէ ըսած ըլլանք՝ «Չարիք գործենք որ բարիք յառաջ գայ»։ Այդպիսի մարդիկ արդարօրէն պիտի դատապարտուին։
9 Ի՞նչ ըսենք ուրեմն. մենք՝ Հրեաներս բանով մը աւելի՞ լաւ ենք քան հեթանոսները ։ Ո՛չ, ոչ մէկ բանով։ Ահա թէ ինչու՝ սկիզբէն իսկ մեղադրեցի բոլոր մարդիկը, ըլլա՛յ Հրեայ, ըլլա՛յ հեթանոս, ըսելով՝ թէ բոլորն ալ մեղքի տակ են։
10 Ինչպէս որ Սուրբ գիրքը կ՚ըսէ.– «Մէկ հատիկ արդար իսկ չկայ,
11 չկայ իմաստուն մը որ զԱստուած փնտռէ։
12 Ամէնքն ալ խոտորեցան, բոլորն ալ անպէտ դարձան. չկայ մէկը, որ շիտակը գործէ. չկայ մէկը, ո՛չ իսկ մէկը։
13 Բացուած գերեզման է կոկորդն անոնց, եւ նենգութեան գործիք են դարձած լեզուներն անոնց։ Իժի թոյն կայ պահուած անոնց խօսքերուն տակ։
14 Անէծքով ու դառնութեամբ լեցուն է բերանն անոնց։
15 Անմեղ արիւն թափելու չեն վարանիր.
16 իրենց ընթացքով՝ միայն կործանումի ու դժբախտութեան պատճառ կ՚ըլլան։
17 Խաղաղութեան ճամբան չճանչցան։
18 Աստուծոյ վախը չունին իրենց աչքերուն առջեւ»։
19 Գիտենք որ Օրէնքը ինչ որ կ՚ըսէ՝ Օրէնքին ենթակայ մարդոց է որ կ՚ըսէ, որպէսզի ամէն բերան գոցուի եւ ամբողջ աշխարհ Աստուծոյ հանդէպ իր յանցաւոր ըլլալը ճանչնայ։
20 Ահա թէ ինչու՝ «Աստուծոյ առջեւ ոեւէ մէկը պիտի չարդարանայ» Օրէնքին գործադրութեամբ, որովհետեւ Օրէնքով է որ կը գիտնանք թէ ի՛նչ է մեղքը։
21 Բայց հիմա Աստուած ցոյց տուաւ, թէ մարդիկը արդարացնելու իր կերպը կապ չունի Օրէնքին հետ, թէպէտ նոյնինքն Օրէնքն ու մարգարէները կը վկայեն այդ մասին։
22 Առանց խտրութեան, բոլոր անոնք որոնք Քրիստոս Յիսուսի կը հաւատան, Աստուծոյ առջեւ կ՚արդարանան։
23 Արդարեւ, թէպէտ բոլոր մարդիկ մեղանչեցին եւ Աստուծոյ փառքէն զրկուած կը մնան,
24 սակայն Աստուած զանոնք կ՚արդարացնէ իր ձրիօրէն պարգեւած շնորհքովը, Քրիստոս Յիսուսի փրկագործութեան միջոցաւ։
25 Որովհետեւ Աստուած նախասահմանեց, որ Քրիստոս իր թափած արիւնով քաւութեան միջոց ըլլայ անոնց՝ որոնք իրեն կը հաւատան։ Անցեալին մէջ Աստուած իր արդարութիւնը ցոյց կու տար՝ անյիշաչար գտնուելով մարդոց գործած մեղքերուն հանդէպ.
26 իսկ ներկայիս, նոյն իր արդարութիւնը կը յայտնէ՝ մեղքերուն թողութիւն շնորհելով, ցոյց տալով թէ արդար է ինք եւ կ՚արդարացնէ ոեւէ մէկը որ Քրիստոսի կը հաւատայ։
27 Պարծենալիք բան կը մնա՞յ. բացարձակապէս ոչ։ Կրնա՞նք պարծենալ՝ թէ Օրէնքին միջոցաւ կամ մեր գործերով կ՚արդարանանք։ Ո՛չ. այլ՝ հաւատքով։
28 Հետեւաբար կ՚եզրակացնենք, թէ մարդ հաւատքո՛վ կ՚արդարանայ, առանց Օրէնքի գործերուն։
29 Արդարեւ, Աստուած միայն Հրեաներո՞ւն Աստուածն է. հեթանոսներուն ալ Աստուածը չէ՞։ Այո՛, նաեւ հեթանոսներունն է։
30 Որովհետեւ մէկ է Աստուած՝ որ կ՚արդարացնէ թէ՛ թլփատութենէ եկող Հրեան՝ իր հաւատքով, եւ թէ՛ անթլփատութենէ եկող հեթանոսը՝ նոյն հաւատքով։
31 Արդ, Օրէնքը ջնջա՞ծ կ՚ըլլանք մեր հաւատքով։ Բնա՛ւ երբեք։ Ընդհակառակը, հաստատած կ՚ըլլանք։