Bible

1 من که پیرم، به غایس حبیب که او را در راستی محبت می‌نمایم. 2 ‌ای حبیب، دعا می‌کنم که در هر وجه کامیاب و تندرست بوده باشی، چنانکه جان توکامیاب است. 3 زیرا که بسیار شاد شدم چون برادران آمدند و بر راستی تو شهادت دادند، چنانکه تو در راستی سلوک می‌نمایی. 4 مرا بیش از این شادی نیست که بشنوم که فرزندانم درراستی سلوک می‌نمایند. 5 ‌ای حبیب، آنچه می‌کنی به برادران خصوص به غریبان، به امانت می‌کنی، 6 که در حضور کلیسا بر محبت توشهادت دادند و هرگاه ایشان را بطور شایسته خدابدرقه کنی، نیکویی می‌نمایی زیرا که بجهت اسم او بیرون رفتند و از امتها چیزی نمی گیرند. 7 پس بر ما واجب است که چنین اشخاص را بپذیریم تاشریک راستی بشویم. 8 به کلیسا چیزی نوشتم لکن دیوترفیس که سرداری بر ایشان را دوست می‌دارد ما را قبول نمی کند. 9 لهذا اگر آیم کارهایی را که او می‌کندبه یاد خواهم آورد زیرا به سخنان ناشایسته برما یاوه‌گویی می‌کند و به این قانع نشده، برادران را خود نمی پذیرد و کسانی را نیز که می‌خواهند، مانع ایشان می‌شود و از کلیسا بیرون می‌کند. 10 ‌ای حبیب به بدی اقتدا منما بلکه به نیکویی زیرا نیکو‌کردار از خداست و بدکردار خدا راندیده است. 11 همه مردم و خود راستی نیز بردیمتریوس شهادت می‌دهند و ما هم شهادت می‌دهیم و آگاهید که شهادت ما راست است. 12 مرا چیزهای بسیار بود که به تو بنویسم، لکن نمی خواهم به مرکب و قلم به تو بنویسم.لکن امیدوارم که به زودی تو را خواهم دید وزبانی گفتگو کنیم. 13 لکن امیدوارم که به زودی تو را خواهم دید وزبانی گفتگو کنیم.