Bible

1 (اين مزمور را داود هنگامی كه در بيابان بود، سراييد.) ای خدا، تو خدای من هستی؛ در صبح سحر تو را می‌طلبم. جان من مشتاق توست؛ تمام وجودم همچون زمينی خشک و بی‌آب، تشنهٔ توست. 2 تو را در مكان مقدست ديده‌ام و قوت و جلال تو را مشاهده كرده‌ام. 3 محبت تو برايم شيرينتر از زندگی است، پس لبهای من تو را ستايش خواهد كرد، 4 و تا زنده‌ام تو را سپاس خواهم گفت و دستهای خود را به نيايش بسوی تو دراز خواهم كرد. 5 جان من سير خواهد شد و با شادی خداوند را ستايش خواهد كرد. 6 شب هنگام كه در بستر خود دراز می‌كشم، در بارۀ تو فكر می‌كنم. 7 تو هميشه مددكار من بوده‌ای، پس در زير بالهای تو شادی خواهم كرد. 8 هميشه در تو پناه خواهم گرفت و تو با دست پرقدرتت از من حمايت خواهی نمود. 9 اما آنانی كه قصد جان مرا دارند هلاک شده، به زير زمين فرو خواهند رفت. 10 ايشان در جنگ به دم شمشير خواهند افتاد و طعمهٔ گرگها خواهند شد. 11 اما من در خدا شادی خواهم كرد. همۀ كسانی كه بر خدا اعتماد نموده‌اند او را ستايش خواهند كرد، اما دهان دروغگويان بسته خواهد شد.