Bible

1 (اين مزمور را داود در اعتراض به دشمن خود دوآغ ادومی نوشت. نگاه كنيد به اول سموئيل 22.) ای مرد قدرتمند، چرا از ظلم خود فخر می‌كنی؟ ای كسی كه در نظر خدا رسوا هستی، چرا تمام روز به خود می‌بالی؟ 2 ای حيله‌گر، توطئه می‌چينی كه ديگران را نابود كنی؛ زبانت مانند تيغ، تيز و برّنده است. 3 بدی را به نيكی ترجيح می‌دهی و دروغ را بيشتر از راستی دوست می‌داری. 4 ای فريبكار، تو دوست داری با سخنانت تباهی بار بياوری. 5 بنابراين، خدا نيز تو را از خانه‌ات بيرون كشيده تو را بكلی نابود خواهد كرد و ريشه‌ات را از زمين زندگان خواهد كند. 6 نيكان اين را ديده، خواهند ترسيد و به تو خنديده، خواهند گفت: 7 «ببينيد، اين همان مردی است كه به خدا توكل نمی‌كرد، بلكه به ثروت هنگفت خود تكيه می‌نمود و برای حفظ و حراست از خود به ظلم متوسل می‌شد.» 8 اما من مانند درخت زيتونی هستم كه در خانۀ خدا سبز می‌شود؛ من تا ابد به رحمت خدا توكل خواهم كرد. 9 خدايا، بسبب آنچه كه كرده‌ای پيوسته از تو تشكر خواهم نمود و در حضور قوم تو اعلان خواهم كرد كه تو نيكو هستی.