Bible

1 ای خداوند، با دشمنانم دشمنی كن و با كسانی كه با من می‌جنگند، بجنگ. 2 سپر خود را بردار و به كمک من بيا. 3 نيزۀ خود را بدست گير و راه را بر آنانی كه مرا تعقيب می‌كنند، ببند. به من اطمينان بده كه مرا نجات خواهی داد. 4 آنانی كه قصد جان مرا دارند، خجل و رسوا شوند؛ آنانی كه بدخواه من هستند شكست خورده، خوار و مغبون شوند. 5 همچون كاه دربرابر باد پراكنده شوند و فرشتۀ خداوند آنها را براند. 6 وقتی فرشته آنها را تعقيب می‌كند، راه آنها تاريک و لغزنده شود تا نتوانند فرار كنند. 7 زيرا بی‌جهت برای من دام نهادند و چاهی عميق كندند تا در آن گرفتار شوم. 8 باشد كه غفلتاً بلايی بر آنها نازل شود و در دامی كه نهاده‌اند و چاهی كه كنده‌اند، خود گرفتار شوند. 9 و اما جان من از وجود خداوند شادی خواهد كرد و بسبب نجاتی كه او می‌دهد خوشحال خواهد شد. 10 با تمام وجودم می‌گويم: «كيست مانند تو، ای خداوند؟ تو ضعيف را از دست زورگو نجات می‌دهی و مظلوم را از چنگ ظالم می‌رهانی.» 11 شاهدان بيرحم عليه من برخاسته‌اند و مرا به چيزهايی متهم می‌كنند كه روحم از آنها بی‌خبر است. 12 نيكی مرا با بدی پاسخ می‌گويند و جان مرا می‌رنجانند. 13 و اما من، وقتی آنها بيمار بودند لباس عزا پوشيدم، از غصه چيزی نخوردم و برايشان دعا كردم. 14 مانند يک دوست و برادر بر ايشان دل سوزاندم؛ چنان اندوهگين بودم كه گويی مادرم را از دست داده‌ام! 15 اما وقتی من در زحمت افتادم، آنها شاد و خندان دورم جمع شدند و مرا استهزا كردند؛ مانند آدمهای هرزه به من ناسزا گفتند. 16 17 خداوندا، تا به كی نظاره‌گر خواهی بود؟ جانم را از شرّ آنها رهايی ده؛ زندگی مرا از دست اين شيران درنده نجات ده. 18 آنگاه در ميان جماعت بزرگ، تو را ستايش خواهم نمود و در حضور مردم، تو را سپاس خواهم گفت. 19 نگذار كسانی كه بی‌جهت با من دشمنی می‌كنند به من بخندند و آنانی كه از من متنفرند، مسخره‌ام كنند. 20 سخنان آنان دوستانه نيست؛ آنها برضد كسانی كه صلح‌جو هستند و زندگی آرامی دارند افترا می‌زنند. 21 به من می‌گويند: «ما با چشمان خود ديديم كه چه كردی!» 22 اما تو، ای خداوند، از همه چيز آگاهی؛ پس اينچنين ساكت منشين؛ ای خداوند، از من دور مباش! 23 خداوندا، برخيز و به دادم برس و از حق من دفاع كن! 24 خدايا، خداوندا، برطبق عدالت خود، درمورد من داوری كن و نگذار دشمنانم به من بخندند. 25 نگذار در دل خود بگويند: «ما به آرزوی خود رسيديم! او را شكست داديم!» 26 آنانی كه از ناكامی و بدبختی من شاد شده‌اند، همگی خجل و شرمنده شوند؛ كسانی كه خود را از من برتر و بزرگتر می‌دانند، سرافكنده و رسوا گردند. 27 اما آنانی كه می‌خواهند حقم به من داده شود، شاد و خرم باشند و پيوسته بگويند: «خداوند بزرگ است و خواستار سلامتی و موفقيتِ خدمتگزار خود می‌باشد.» 28 آنگاه من عدالت تو را بيان خواهم كرد و تمام روز تو را سپاس خواهم گفت.