Bible

1 خوشابحال كسی كه گناهانش آمرزيده شده و خطاهايش بخشيده شده است! 2 خوشابحال كسی كه خداوند او را مجرم نمی‌شناسد و حيله و تزويری در وجودش نيست. 3 گناهم وقتی آن را اعتراف نمی‌كنم، وجود مرا مثل خوره می‌خورد و تمام شب غصه و گريه امانم نمی‌دهد! 4 تو، ای خداوند، شب و روز مرا تنبيه می‌كنی، بطوری كه طراوات و شادابی خود را از دست می‌دهم و خرد می‌شوم. 5 اما وقتی در حضور تو به گناه خود اعتراف می‌كنم و از پوشاندن جرمم خودداری نمی‌نمايم و به خود می‌گويم: «بايد گناه خود را نزد خداوند اقرار كنم»، تو نيز گناه مرا می‌آمرزی. 6 بنابراين، هر شخص با ايمانی بمحض آگاه شدن از گناه خود، بايد تا فرصت باقی است آن را در حضور تو اعتراف كند. طوفان حوادث هرگز به چنين شخصی آسيب نخواهد رساند. 7 تو پناهگاه من هستی و مرا از بلا حفظ خواهی كرد. دل مرا با سرودهای پيروزی و رهايی شاد خواهی ساخت! 8 خداوند می‌فرمايد: «تو را هدايت خواهم نمود و راهی را كه بايد بروی به تو تعليم خواهم داد؛ تو را نصيحت خواهم كرد و چشم از تو برنخواهم داشت! 9 پس، مانند اسب و قاطر نباش كه با لگام و افسار هدايت و رام می‌شوند و از خود فهم و شعوری ندارند!» 10 غم و غصۀ اشخاص شرور پايان ندارد؛ اما هر كه به خداوند توكل كند از رحمت او برخوردار خواهد شد. 11 ای نيكان، بسبب آنچه خداوند انجام داده است شادی كنيد! ای پاكدلان، بانگ شادی برآوريد!