Bible

1 بهتر است انسان فقير باشد و با صداقت زندگی كند تا اينكه از راه نادرست ثروتمند شود. 2 داشتن دل و جرأت بدون حكمت بی‌فايده است و عجله باعث اشتباه می‌شود. 3 انسان با حماقتش زندگی خود را تباه می‌كند و بعد تقصير را به گردن خداوند می‌اندازد. 4 شخص ثروتمند دوستان بسيار پيدا می‌كند، اما وقتی كسی فقير می‌شود هيچ دوستی برايش باقی نمی‌ماند. 5 شاهد دروغگو بی‌سزا نمی‌ماند و كسی كه دايم دروغ می‌بافد جان سالم بدر نخواهد برد. 6 مردم دوست دارند پيش بزرگان، خود شيرينی كنند و با كسانی دوست شوند كه بذل و بخشش می‌كنند. 7 وقتی انسان فقير شود حتی برادرانش او را ترک می‌كنند چه رسد به دوستانش، و تلاش او برای بازيافتن آنها بجايی نمی‌رسد. 8 هر كه در پی حكمت است جانش را دوست دارد و آنكه برای حكمت ارزش قايل شود سعادتمند خواهد شد. 9 شاهد دروغگو بی‌سزا نمی‌ماند و كسی كه دايم دروغ می‌بافد هلاک خواهد شد. 10 شايسته نيست كه آدم احمق در ناز و نعمت زندگی كند و يا يک برده بر اميران حكومت راند. 11 كسی كه خشم خود را فرو می‌نشاند عاقل است و آنكه از تقصيرات ديگران چشم‌پوشی می‌كند سرافراز خواهد شد. 12 غضب پادشاه مانند غرش شير است، اما خشنودی او مثل شبنمی است كه بر سبزه می‌نشيند. 13 فرزند نادان بلای جان پدرش است و غرغرهای زن بهانه‌گير مثل قطرات آبی است كه دايم در حال چكيدن می‌باشد. 14 خانه و ثروت از اجداد به ارث می‌رسد، اما زن عاقل بخشش خداوند است. 15 كسی كه تنبل است و زياد می‌خوابد، گرسنه می‌ماند. 16 احكام خدا را نگه‌دار تا زنده بمانی، زيرا هر كه آنها را خوار بشمارد خواهد مرد. 17 وقتی به فقير كمک می‌كنی مثل اين است كه به خداوند قرض می‌دهی و خداوند است كه قرض تو را پس خواهد داد. 18 فرزند خود را تا دير نشده تربيت كن؛ اگر غفلت نمايی زندگی او را تباه خواهی كرد. 19 اگر كسی تندخويی می‌كند بگذار عواقبش را ببيند و مانع او نشو، چون در غير اينصورت او به تندخويی خود ادامه خواهد داد. 20 اگر به پند و اندرز گوش دهی تا آخر عمرت از حكمت برخوردار خواهی بود. 21 انسان نقشه‌های زيادی در سر می‌پروراند، اما نقشه‌هايی كه مطابق با خواست خدا باشد اجرا خواهد شد. 22 مهربانی شخص باعث محبوبيت او می‌شود. بهتر است شخص فقير باشد تا اينكه با نادرستی زندگی كند. 23 خداترسی به انسان حيات می‌بخشد و او را كامياب گردانده از هر بلايی محفوظ می‌دارد. 24 آدم تنبل دستش را بطرف بشقاب دراز می‌كند، ولی از فرط تنبلی لقمه را به دهان خود نمی‌گذارد. 25 مسخره كننده را تنبيه كن تا مايۀ عبرت جاهلان شود. اشتباهات شخص فهميده را به او گوشزد نما تا فهميده‌تر شود. 26 پسری كه با پدرش بدرفتاری می‌كند و مادرش را از خانه بيرون می‌راند، مايه ننگ و رسوايی است. 27 پسرم، از گوش دادن به تعليمی كه تو را از حكمت دور می‌كند خودداری نما. 28 شاهد پست و فرومايه عدالت را به بازی می‌گيرد و از گناه كردن لذت می‌برد. 29 مسخره‌كنندگان و احمقان، شديداً مجازات خواهند شد.