Judges 19
1 اين واقعه زمانی روی داد كه قوم اسرائيل هنوز پادشاهی نداشت: مردی از قبيلۀ لاوی در آنطرف كوهستان افرايم زندگی می‌كرد. وی دختری از اهالی بيت‌لحم يهودا را به عقد خود درآورد.
2 اما آن دختر از وی دلگير شده، به خانۀ پدرش فرار كرد و مدت چهار ماه در آنجا ماند.
3 سرانجام شوهرش برخاسته، بدنبال زنش رفت تا دوباره دل او را بدست آورد و او را به خانه بازگرداند. غلامی با دو الاغ همراه او بود. چون به آنجا رسيد، زنش او را به خانهٔ خود برد و پدر زنش از ديدن وی بسيار شاد شد.
4 پدر زنش از او خواست كه چند روزی با آنها بماند. پس او سه روز در خانۀ ايشان ماند و اوقات خوشی را با هم گذراندند.
5 روز چهارم، صبح زود برخاستند و خواستند حركت كنند، اما پدر زنش اصرارنمود كه بعد از خوردن صبحانه بروند.
6 پس از صرف صبحانه پدر زن آن مرد گفت: «امروز هم پيش ما بمان تا با هم خوش بگذرانيم.»
7 آن مرد اول نپذيرفت، اما سرانجام بر اثر اصرار پدر زنش يک روز ديگر نزد آنها ماند.
8 روز بعد، آنها دوباره صبح زود برخاستند تا بروند اما باز پدر زنش مانع شد و گفت: «خواهش می‌كنم چيزی بخوريد و تا غروب بمانيد.» پس ماندند و به خوردن و نوشيدن پرداختند.
9 در پايان همان روز كه آن مرد و زنش و نوكرش آمادهٔ حركت می‌شدند، پدر زنش گفت: «اكنون دير وقت است. بهتر است شب را هم با خوشی دور هم باشيم و فردا صبح زود برخاسته روانه شويد.»
10 ولی آن مرد اين بار قبول نكرد و به اتفاق همراهانش به راه افتاد. آنها پيش از غروب به اورشليم كه يبوس هم ناميده می‌شد، رسيدند. نوكرش به وی گفت: «بهتر است امشب در همين شهر بمانيم.»
11
12 مرد جواب داد: «نه، ما نمی‌توانيم در اين شهر غريب كه يک اسرائيلی هم در آن يافت نمی‌شود بمانيم. بهتر است به جبعه يا رامه برويم و شب را در آنجا بسر بريم.»
13
14 پس به راه خود ادامه دادند. غروب به جبعه كه در سرزمين قبيلۀ بنيامين بود، وارد شدند،
15 تا شب را در آنجا بسر برند. اما چون كسی آنها را به خانۀ خود نبرد، در ميدان شهر ماندند.
16 در اين موقع پيرمردی از كار خود در مزرعه‌اش به خانه برمی‌گشت (او از اهالی كوهستان افرايم بود، ولی در جبعۀ بنيامين زندگی می‌كرد).
17 چون مسافران را در گوشۀ ميدان ديد نزد ايشان رفت و پرسيد: «از كجا آمده‌ايد و به كجا می‌رويد؟»
18 مرد در پاسخ گفت: «از بيت‌لحم يهودا آمده‌ايم و به آنطرف كوهستان افرايم می‌رويم، زيرا خانۀ ما آنجا در نزديكی شيلوه است. با اينكه يونجه برای الاغها و خوراک و شراب كافی برای خودمان همراه داريم، هيچكس ما را به خانهٔ خود راه نمی‌دهد.»
19
20 پيرمرد گفت: «نگران نباشيد. من شما را به خانۀ خود می‌برم. شما نبايد در ميدان بمانيد.»
21 پس آنها را با خود به خانه برد و كاه به الاغهايشان داد. ايشان پس از شستن پاها و رفع خستگی شام خوردند.
22 وقتی آنها سرگرم گفتگو بودند ناگهان عده‌ای از مردان منحرف و شهوتران، خانۀ پيرمرد را محاصره نمودند. ايشان در حاليكه در را بشدت می‌كوبيدند، فرياد می‌زدند: «ای پيرمرد، مردی را كه در خانۀ توست بيرون بياور تا به او تجاوز كنيم.»
23 پيرمرد از خانه‌اش بيرون آمد و به آنها گفت: «برادران من، از شما تمنا می‌كنم چنين عمل زشتی را انجام ندهيد، زيرا او مهمان من است.
24 دختر باكرۀ خودم و زن او را نزد شما می‌آورم، هر چه كه می‌خواهيد با آنها بكنيد، اما چنين عمل زشتی را با اين مرد نكنيد.»
25 ولی آنها به حرفهای پيرمرد گوش ندادند. پس مرد مهمان، زن خود را به آنها تسليم نمود و آنها تمام شب به وی تجاوز كردند و صبح خيلی زود او را رها ساختند.
26 سپيده دم، آن زن به دم در خانه‌ای كه شوهرش در آنجا بود آمد و همانجا بر زمين افتاد و تا روشن شدن هوا در آنجا ماند.
27 صبح، وقتی كه شوهرش در را گشود تا روانه شود، ديد زنش كنار در خانه افتاده و دستهايش بر آستانۀ در است.
28 به او گفت: «برخيز تا برويم.» اما جوابی نشنيد، چون زن مرده بود. پس جسد وی را روی الاغ خود انداخته عازم خانه‌اش شد.
29 وقتی به منزل رسيد، چاقويی برداشته، جسد زنش را به دوازده قطعه تقسيم كرد و هر قطعه را برای يكی از قبايل اسرائيل فرستاد.
30 قوم اسرائيل چون اين را ديدند خشمگين شده، گفتند: «از روزی كه قوم ما از مصر بيرون آمد تاكنون چنين عملی ديده نشده است. ما نبايد در اين مورد خاموش بنشينيم.»