Bible

1 خداوند به يوشع فرمود: 2 «به مردم اسرائيل بگو كه شهرهای پناهگاه را كه قبلاً دستورات آن را توسط موسی به شما داده بودم ، تعيين كنند، 3 تا اگر كسی مرتكب قتل غير عمد شود به آنجا پناه ببرد و از انتقام بستگان مقتول در امان باشد. 4 وقتی قاتل به يكی از اين شهرها برسد بايد به دروازهٔ شهر كه محل قضاوت است برود و قضيه را برای بزرگان شهر شرح دهد. آنها نيز بايد او را به داخل شهر برده، مكانی برای زندگی كردن به او بدهند تا پيش ايشان بماند. 5 اگر يكی از بستگان مقتول برای كشتن قاتل بيايد، نبايد قاتل را تسليم نمايند، چون او بطور تصادفی مرتكب عمل قتل شده است، نه از روی كينه و غرض. 6 او بايد تا زمان محاكمه‌اش در حضور مردم، و تا وفات رئيس كهنه‌ای كه در زمان واقعه بر مصدر كار بوده است، در آن شهر بماند. اما بعد از آن، آزاد است و می‌تواند به شهر و خانۀ خود بازگردد.» 7 پس اين شهرها برای پناهگاه اختصاص يافتند: قادش جليل در كوهستان نفتالی، شكيم در كوهستان افرايم و قريهٔ اربع (كه حبرون نيز ناميده می‌شد) در كوهستان يهودا. 8 همچنين در سمت شرقی رود اردن، در شرق اريحا، اين شهرها برای پناهگاه اختصاص يافتند: باصر در صحرا از ملک قبيلۀ رئوبين، راموت در جلعاد از ملک قبيلهٔ جاد و جولان در باشان از ملک قبيلۀ منسی. 9 شهرهای پناهگاه، هم برای اسرائيلی‌ها بود و هم برای غريبانی كه در ميان ايشان زندگی می‌كردند، تا اگر كسی تصادفاً مرتكب قتل شود، به يكی از آنها فرار كند تا قبل از محاكمه‌اش در حضور مردم، به دست مدعی خون مقتول، كشته نشود.