Bible

1 ای خداوند، تو عادلتر از آن هستی كه من با تو بحث و جدل كنم؛ اما می‌خواهم بدانم كه چرا بدكاران موفقند؟ چرا اشخاص نادرست در رفاه و آسايشند؟ 2 تو ايشان را مانند درختی كه ريشه می‌دواند و ميوه می‌آورد، كامياب می‌سازی. به زبان تو را شكر می‌كنند، اما دلهايشان از تو دور است! 3 حال آنكه تو از دل من آگاهی و مرا خوب می‌شناسی. خداوندا، ايشان را مثل گوسفند به كشتارگاه بكشان و به سزای اعمالشان برسان! 4 تا به كی بايد اين سرزمين بسبب اعمال و رفتار آنها ماتم گيرد؟ حتی گياهان صحرا هم بعلت گناهان آنها خشک شده و حيوانات و پرندگان از بين رفته‌اند؛ با اينحال ايشان می‌گويند: «خدا ما را مجازات نخواهد كرد!» 5 خداوند فرمود: «اگر پيام مرا به مردم عادی رساندی و اينهمه خسته شدی، پس چگونه آن را به پادشاه و بزرگان خواهی رساند؟ اگر در زمين صاف نمی‌توانی بايستی و می‌لغزی، در جنگلهای انبوه اردن چه خواهی كرد؟ 6 حتی برادران و خانوادۀ خودت، عليه تو هستند و برايت توطئه چيده‌اند! پس اگر چه با تو دوستانه صحبت كنند، به آنها اعتماد نكن و سخنانشان را باور منما.» 7 آنگاه خداوند فرمود: «من بنی‌اسرائيل را ترک گفته و قوم برگزيدۀ خود را طرد كرده‌ام! عزيزان خود را تسليم دشمن كرده‌ام. 8 قوم من مانند شير جنگل بر من غريده‌اند، پس من نيز از ايشان بيزار شده‌ام. 9 «قوم من همانند پرندۀ رنگارنگی است كه از هر طرف مورد حملۀ مرغان وحشی قرار گرفته است؛ پس حيوانات درنده را نيز فرا خوانيد تا به اين ضيافت بپيوندند! 10 «بسياری از حكام بيگانه، تاكستانم را غارت كرده‌اند و سرزمين محبوب مرا پايمال نموده‌اند. آنها سرزمين حاصلخيز مرا به بيابان خشک تبديل كرده‌اند. 11 بلی، آن را ويران ساخته‌اند؛ اينک ناله‌های ماتم از آن به گوشم می‌رسد؛ همه جا ويران شده و كسی بدان توجه ندارد. 12 مهاجمين همۀ گوشه و كنار سرزمين را غارت می‌كنند، زيرا من شمشير و جنگ را فرستاده‌ام تا فرد فرد قوم را هلاک سازد، و هيچكس در امان نخواهد بود. 13 گندم كاشته‌اند، ولی خار درو كرده‌اند؛ زحمت بسيار كشيده‌اند، ولی چيزی عايدشان نشده است؛ ازشدت خشم من، محصولشان از بين رفته است و به اين علت همه شرمسارند.» 14 خداوند دربارۀ همسايگان شرور قوم اسرائيل كه سرزمين او را مورد تهاجم قرار داده‌اند سرزمينی كه خدا به او داده است چنين می‌فرمايد: «ايشان را مانند يهودا از سرزمينشان بيرون خواهم راند، 15 ولی بعد از آن، بار ديگر بر آنها ترحم خواهم نمود و هر يک را به زمين و مملكت خود باز خواهم گرداند. 16 اگر اين قومهای بت‌پرست، راه و رسم قوم مرا خوب بياموزند (همانگونه كه قبلاً به قوم من راه و روش بعل را آموخته بودند)، و بجای بعل مرا خدای خود بدانند، آنگاه جزو قوم من شده كامياب خواهند شد. 17 اما هر قومی كه نخواهد مرا اطاعت نمايد، او را بكلی ريشه كن كرده، از بين خواهم برد.» اين كلام خداوند است.