Bible

1 ای كاش آسمانها را می‌شكافتی و پايين می‌آمدی! حضور تو كوهها را می‌جنبانيد 2 و آنها را مانند آبی كه بر روی آتش بجوش می‌آيد، می‌لرزانيد. ای كاش می‌آمدی و قدرت خود را به دشمنانت نشان می‌دادی و حضور تو آنها را به لرزه می‌انداخت. 3 زمانی تو اين كار را كردی؛ هنگامی كه انتظار آن را نداشتيم تو آمدی و با حضور خود كوهها را لرزاندی. 4 از آغاز جهان تابحال، نه كسی ديده و نه كسی شنيده كه خدای ديگری غير از تو برای پرستندگانش چنين كارهايی بكند. 5 تو كسانی را نزد خود می‌پذيری كه با خوشحالی آنچه را كه راست است انجام می‌دهند. ولی ما آنچه را كه راست است انجام نداديم و تو بر ما غضبناک شدی. آيا برای ما كه مدت زيادی در گناه غوطه‌ور بوده‌ايم اميدی هست؟ 6 همۀ ما گناهكاريم؛ حتی كارهای خوب ما نيز تمام به گناه آلوده است. گناهانمان ما را مانند برگهای پاييزی خشک كرده، و خطايای ما همچون باد ما را با خود می‌برد و پراكنده می‌كند. 7 كسی نيست كه دست دعا بسوی تو دراز كند و از تو ياری خواهد. تو روی خود را از ما برگردانيده‌ای و به سبب گناهانمان، ما را ترک كرده‌ای. 8 اما ای خداوند، تو پدر ما هستی. ما گل هستيم و تو كوزه‌گر. همۀ ما ساختۀ دست تو هستيم. 9 پس، ای خداوند، تا اين حد بر ما خشمگين نباش و گناهان ما را تا به ابد بخاطر نسپار. بر ما نظر لطف بيانداز، زيرا ما قوم تو هستيم. 10 شهرهای مقدس تو ويران شده‌اند. اورشليم مانند بيابان متروک شده است. 11 عبادتگاه مقدس و زيبای ما كه اجدادمان در آن تو را عبادت می‌كردند، سوخته و تمام گنجينه‌های ما ازبين رفته است. 12 ای خداوند، آيا پس از اينهمه مصيبت باز ساكت می‌مانی و می‌گذاری بيش از طاقت خود رنج بكشيم؟