Bible

1 ای مردم فكرنكنيد كه خداوند ضعيف شده و ديگر نمی‌تواند شما را نجات دهد. گوش او سنگين نيست؛ او دعاهای شما را می‌شنود. 2 اما گناهان شما باعث شده او با شما قطع رابطه كند و دعاهای شما را جواب ندهد. 3 دستهای شما به خون آلوده است و انگشتهايتان به گناه. لبهای شما سخنان دروغ می‌گويد و از زبانتان حرفهای زشت شنيده می‌شود. 4 در دادگاه عدالت را زيرپا می‌گذاريد و با دروغهايی كه می‌گوييد رأی دادگاه را به نفع خود تغيير می‌دهيد. شما گناهكار و ظالم هستيد. 5 نقشۀ شومتان مانند تخم افعی است كه وقتی شكسته می‌شود افعی از آن بيرون می‌آيد و مردم را به هلاكت می‌رساند! اما بدانيد كه نقشه‌هايتان عملی نخواهد شد و هيچ فايده‌ای به شما نخواهد رسانيد. آنها مانند لباسی هستند كه از تار عنكبوت بافته شده باشند. 6 7 با فكرتان دايم نقشه‌های پليد طرح می‌كنيد و با پاهايتان بدنبال بی‌گناهان می‌دويد تا آنها را بكشيد. هر جا می‌رويد خرابی و ويرانی برجای می‌گذاريد 8 و سلب آرامش می‌كنيد. تمام كارهای شما از روی بی‌انصافی است. راههای شما كج است، و هر كه در آن قدم بگذارد از آسايش برخوردار نخواهد شد. 9 مردم می‌گويند: «الان فهميديم چرا خدا ما را از دست دشمنانمان نجات نمی‌دهد و چرا هنگامی كه در انتظار نور بوديم، تاريكی به سراغمان آمد! 10 مانند اشخاص نابينا، كورمال كورمال راه می‌رويم و در روز روشن جايی را نمی‌بينيم و به زمين می‌افتيم؛ گويی در دنيای مردگان زندگی می‌كنيم! 11 همۀ ما همچون خرسهای گرسنه خرناس می‌كشيم و مانند فاخته‌ها می‌ناليم. به خداوند روی می‌آوريم تا ما را نجات دهد، اما بی‌فايده است؛ زيرا او از ما روگردان شده است. 12 گناهانی كه نسبت به خداوند مرتكب شده‌ايم در حضور او روی هم انباشته شده و عليه ما شهادت می‌دهند. «ای خداوند، می‌دانيم كه گناهكاريم. 13 ما تو را ترک گفته و رد كرده‌ايم و از پيروی تو دست برداشته‌ايم. ما ظالم و ياغی هستيم. فكرهای ما كج است و حرفهای ما پر از دروغ. 14 انصاف را زيرپا گذاشته‌ايم؛ عدالت را از خود رانده‌ايم؛ حقيقت را در كوچه‌ها انداخته‌ايم و صداقت را به بوتۀ فراموشی سپرده‌ايم. 15 راستی از بين رفته است؛ و هر كه بخواهد از ناراستی دوری كند، مورد سرزنش واقع می‌شود.» خداوند تمام اين بديها را ديده و غمگين است. 16 او تعجب می‌كند كه چرا كسی نيست به داد مظلومان برسد. پس او خود آماده می‌شود تا ايشان را نجات دهد، زيرا او خدای عادلی است. 17 خداوند عدالت را مانند زره می‌پوشد و كلاهخود نجات را بر سر می‌گذارد. سراسر وجود او آكنده از حس عدالت‌خواهی است؛ او از ظالمان انتقام خواهد كشيد. 18 دشمنان خود را به سزای اعمالشان خواهد رسانيد و مخالفان خود را حتی اگر در سرزمينهای دور دست نيز باشند، جزا خواهد داد. 19 همۀ مردم، از شرق تا غرب، از قدرت او خواهند ترسيد و به او احترام خواهند گذاشت. او مانند سيلابی عظيم و طوفانی شديد خواهد آمد. 20 خداوند به قوم خود می‌گويد: «نجات دهنده‌ای در اورشليم ظهور خواهد كرد تا كسانی را كه از گناهانشان دست می‌كشند، نجات بخشد. 21 و اما من با شما اين عهد را می‌بندم: روح من كه بر شماست و كلام من كه در دهان شماست، هرگز از شما دور نخواهند شد. اين است عهد من با شما و با نسلهای شما تا ابد.»