Bible

1 خداوند می‌فرمايد: «شيپور خطر را به صدا درآوريد! دشمن مثل عقاب بر سر قوم من فرود می‌آيد، چون قوم من عهد مرا شكسته و از فرمانهايم سرپيچی كرده‌اند. 2 «اسرائيل از من ياری می‌خواهد و مرا خدای خود می‌خواند. 3 ولی ديگر دير شده است! اسرائيل فرصتی را كه داشت با بی‌اعتنايی از دست داد، پس اينک دشمنانش به جان او خواهند افتاد. 4 اسرائيل پادشاهان و رهبران خود را بدون رضايت من تعيين كرده و بتهايی از طلا و نقره ساخته است، پس اينک او نابود خواهد شد. 5 «ای سامره، من از اين بتی كه به شكل گوساله ساخته‌ای بيزارم. آتش غضبم برضد تو شعله‌ور است. چقدر طول خواهد كشيد تا يک انسان درستكار در ميان تو پيدا شود؟ 6 چقدر طول خواهد كشيد تا بفهمی گوساله‌ای كه می‌پرستی، ساختۀ دست انسان است؟ اين گوساله، خدا نيست! پس خرد خواهد شد. 7 «آنها باد می‌كارند و گردباد درو می‌كنند. خوشه‌های گندمشان محصولی نمی‌دهد و اگر محصولی نيز بدهد بيگانگان آن را می‌خورند. 8 «اسرائيل نابود شده و مثل ظرفی شكسته در ميان قوم‌ها افتاده است. 9 گورخری است تنها و آواره كه از گله جدا مانده است. تنها دوستانی كه دارد آنانی هستند كه در مقابل پولی كه می‌گيرند با او دوستی می‌كنند؛ و آشور يكی از آنهاست. 10 با اينكه دوستانی از سرزمينهای مختلف با پول خريده است، اما من او را به اسيری می‌فرستم تا زير بار ظلم و ستم پادشاه آشور جانش به ستوه آيد. 11 «اسرائيل قربانگاه‌های زيادی ساخته است، ولی نه برای پرستش من! آنها قربانگاه‌های گناهند! 12 اگر ده هزار قانون هم برايش وضع كنم، باز می‌گويد كه اين احكام برای بيگانه‌هاست، نه برای او. 13 قوم اسرائيل مراسم قربانی‌های خود را دوست دارند، ولی اين مراسم مورد پسند من نيست. من گناه آنها را فراموش نخواهم كرد و ايشان را مجازات كرده به مصر باز خواهم گرداند. 14 «اسرائيل قصرهای بزرگی ساخته و يهودا برای شهرهايش استحكامات دفاعی عظيمی بنا كرده است، ولی آنها سازندۀ خود را فراموش كرده‌اند. پس من اين قصرها و استحكامات را به آتش خواهم كشيد.»