Bible

1 قوم اسرائيل می‌گويند: «بياييد بسوی خداوند بازگشت نماييم. او ما را دريده و خودش نيز ما را شفا خواهد داد. او ما را مجروح ساخته و خود بر زخم ما مرهم خواهد گذاشت. 2 بعد از دو سه روز ما را دوباره زنده خواهد كرد و ما در حضور او زندگی خواهيم نمود. 3 بياييد تلاش كنيم تا خداوند را بشناسيم! همانطور كه دميدن سپيدۀ صبح و ريزش باران بهاری حتمی است، اجابت دعای ما از جانب او نيز حتمی است.» 4 اما خداوند می‌فرمايد: «ای اسرائيل و يهودا، من با شما چه كنم؟ زيرا محبت شما مانند شبنم صبحگاهی زودگذر است. 5 به اين دليل است كه من انبيای خود را فرستاده‌ام تا كلام داوری مرا بيان كنند و از هلاكتی كه در انتظارتان است شما را آگاه سازند. پس بدانيد كه داوری من چون صاعقه بر شما فرود خواهد آمد. 6 من از شما محبت می‌خواهم نه قربانی. من از هدايای شما خشنود نيستم بلكه خواهان آنم كه مرا بشناسيد. 7 «ولی شما نيز مانند آدم ، عهد مرا شكستيد و محبت مرا رد كرديد. 8 جلعاد، شهر گناهكاران و قاتلان است. 9 اهالی آن راهزنان تبهكاری هستند كه برای قربانيان خود در كمين می‌نشينند. كاهنان در طول راه شكيم، كشتار می‌كنند و دست به هر نوع گناهی می‌زنند. 10 آری، من عملی هولناک در اسرائيل ديده‌ام؛ مردم بدنبال خدايان ديگر رفته و بكلی نجس شده‌اند. 11 «ای يهودا، مجازاتهای بسياری نيز در انتظار تو می‌باشد.