Hosea 2
1 ای يزرعيل، اسم برادر و خواهرت را عوض كن. نام برادرت را عمی (يعنی «قوم من هستی») و اسم خواهرت را روحامه (يعنی «ترحم شده») بگذار، زيرا اكنون خداوند بر او رحم می‌فرمايد.
2 مادرت را توبيخ كن، زيرا زن مرد ديگری شده است و من ديگر شوهر او نيستم. از او بخواه تا از فاحشگی دست بردارد و ديگر خودفروشی نكند؛
3 وگر نه او را مثل روزی كه از مادر متولد شد عريان خواهم ساخت و مانند زمينی كه دچار خشكسالی شده باشد از تشنگی هلاک خواهم كرد.
4 از فرزندان او چون فرزندان خودم مراقبت نخواهم كرد، زيرا آنها از آن من نيستند بلكه فرزندان مردان ديگری هستند.
5 مادرشان مرتكب زنا شده و با بی‌شرمی گفته است: «دنبال مردانی می‌روم كه به من خوراک و پوشاک می‌دهند.»
6 ولی من ديواری از خار و خس به دور او می‌كشم و مانعی بر سر راه او می‌گذارم تا راهش را پيدا نكند.
7 بطوری كه وقتی دنبال فاسقانش می‌دود نتواند به آنها برسد. دنبال آنها خواهد گشت، ولی پيدايشان نخواهد كرد. آنگاه خواهد گفت: «بهتر است نزد شوهر خود بازگردم، چون وقتی كه با او بودم زندگی‌ام بهتر می‌گذشت.»
8 او نمی‌فهمد كه هر چه دارد از من دارد. تمام طلا و نقره‌ای را كه او برای پرستش بت خود بعل به كار می‌برد، من به او می‌دادم.
9 ولی اكنون ديگر شراب و غله‌ای را كه هميشه سر موعد برای او فراهم می‌كردم به او نخواهم داد و لباس‌هايی كه برای پوشش برهنگی‌اش به او می‌دادم از او پس خواهم گرفت.
10 قباحت او را در نظر فاسقانش آشكار خواهم ساخت و هيچكس نخواهد توانست او را از دست من خلاصی بخشد.
11 به تمام خوشيها و بزمها، عيدها و جشنهايش پايان خواهم داد.
12 تاكستانها و باغهای ميوه‌ای را كه ادعا می‌كند فاسقانش به او هديه داده‌اند نابود می‌كنم. آنها را بصورت جنگل درمی‌آورم و ميوه‌هايش را نصيب حيوانات صحرا می‌گردانم.
13 بسبب تمام آن روزهايی كه برای بت خودش بعل، بخور می‌سوزانيد و گوشواره‌هايش را به گوش می‌كرد و با طلا و جواهرات، خود را می‌آراست و مرا ترک نموده، بدنبال فاسقانش می‌رفت، او را مجازات خواهم كرد. اين را خداوند می‌فرمايد.
14 ولی دوباره دل او را بدست می‌آورم و او را به بيابان خواهم برد و در آنجا با وی سخنانی دلنشين خواهم گفت.
15 در آنجا باغهای انگورش را به او پس خواهم داد، و «درۀ زحمات» او را به «دروازۀ اميد» مبدل خواهم ساخت. او باز در آنجا مانند روزهای جوانی‌اش و مثل زمان قديم كه او را از اسارت مصر آزاد كردم سرود خواهد خواند.
16 در آن روز مرا بجای «سرور من»، «شوهر من» خطاب خواهد كرد.
17 كاری می‌كنم كه «بعل» را فراموش كند و ديگر اسمش را نيز بر زبان نياورد.
18 در آن زمان، بين شما و حيوانات وحشی و پرندگان و خزندگان عهدی قرار می‌دهم تا ديگر از هم نترسيد؛ و تمام سلاح‌های جنگی را از بين برده، به جنگها پايان خواهم داد. آنگاه در امنيت خواهيد زيست.
19 من با زنجير عدالت و انصاف و محبت و رحمت، شما را برای هميشه به خود پيوند خواهم داد.
20 من عهدی را كه با شما بسته‌ام بجا خواهم آورد و شما را نامزد خود خواهم ساخت و شما مرا در آن زمان واقعاً خواهيد شناخت.
21 در آن روز من دعاهای قوم خود اسرائيل را اجابت خواهم كرد. بر زمين باران خواهم فرستاد و زمين نيز غله و انگور و زيتون توليد خواهد كرد.
22
23 در آن زمان قوم اسرائيل را برای خود در زمين خواهم كاشت. به كسانی كه گفته بودم «ديگر رحمت بس است»، رحم خواهم نمود و به آنانی كه گفته بودم «قوم من نيستيد»، خواهم گفت: «اكنون شما قوم من هستيد» و ايشان جواب خواهند داد: «تو خدای ما هستی. »