Bible

1 زمانی چنين بود كه هرگاه اسرائيل سخن می‌گفت، قوم‌ها از ترس می‌لرزيدند، چون او سروری توانا بود؛ ولی اكنون با پرستش بعل محكوم به فنا شده است. 2 قوم بيش از پيش نافرمانی می‌كنند. نقره‌های خود را آب می‌كنند تا آن را در قالب ريخته برای خود بتهايی بسازند بتهايی كه حاصل فكر و دست انسان است. می‌گويند: «برای اين بتها قربانی كنيد! بتهای گوساله شكل را ببوسيد!» 3 اين قوم مثل مه و شبنم صبحگاهی بزودی از بين خواهند رفت و مثل كاه در برابر باد و مثل دودی كه از دودكش خارج می‌شود زايل خواهند شد. 4 خداوند می‌فرمايد: «تنها من خدا هستم و از زمانی كه شما را از مصر بيرون آورده‌ام خداوند شما بوده‌ام. غير از من خدای ديگری نيست و نجات‌دهندۀ ديگری وجود ندارد. 5 در بيابان، در آن سرزمين خشک و سوزان، از شما مواظبت نمودم؛ 6 ولی پس از اينكه خورديد و سير شديد، مغرور شده، مرا فراموش كرديد. 7 بنابراين، مثل شير به شما حمله می‌كنم و مانند پلنگی، در كنار راه در كمين شما خواهم نشست. 8 مثل ماده خرسی كه بچه‌هايش را از او گرفته باشند، شما را تكه‌تكه خواهم كرد و مانند شيری شما را خواهم بلعيد. 9 «ای اسرائيل، اگر تو را هلاک كنم كيست كه بتواند تو را نجات دهد؟ 10 كجا هستند پادشاه و رهبرانی كه برای خود خواستی؟ آيا آنها می‌توانند تو را نجات دهند؟ 11 در خشم خود پادشاهی به تو دادم و در غضبم او را گرفتم. 12 «گناهان اسرائيل ثبت شده و آمادۀ مجازات است. 13 با وجود اين، فرصتی برای زنده ماندن او هست. اما او مانند بچه لجوجی است كه نمی‌خواهد از رحم مادرش بيرون بيايد! 14 آيا او را از چنگال گور برهانم؟ آيا از مرگ نجاتش بدهم؟ ای مرگ، بلاهای تو كجاست؟ و ای گور هلاكت تو كجاست؟ من ديگر بر اين قوم رحم نخواهم كرد. 15 هر چند اسرائيل در ميان علفهای هرز ثمر بياورد، ولی من باد شرقی را از بيابان بشدت بر او می‌وزانم تا تمام چشمه‌ها و چاه‌های او خشک شود و ثروت او به تاراج رود. 16 سامره بايد سزای گناهانش را ببيند، چون برضد خدای خود برخاسته است. مردمش به دست سپاهيان مهاجم كشته خواهند شد، بچه‌هايش به زمين كوبيده شده، از بين خواهند رفت و شكم زنان حامله‌اش با شمشير پاره خواهد شد.