Deuteronomy 29
1 اين است شرايط عهدی كه خداوند در سرزمين موآب توسط موسی با قوم اسرائيل بست. اين عهد غير از عهدی بود كه قبلاً در كوه حوريب بسته شده بود.
2 موسی تمام بنی‌اسرائيل را احضار كرد و سخنان زير را به ايشان گفت: شما با چشمان خود بلاهايی را كه خداوند بر سر فرعون و درباريانش آورد، ديديد و شاهد معجزات عظيم خداوند در سراسر مصر بوديد.
3
4 ولی تا امروز خداوند دلهايی كه بفهمند و چشمانی كه ببينند و گوشهايی كه بشنوند به شما نداده است.
5 خداوند چهل سال شما را در بيابان هدايت كرد. در اين مدت نه لباس‌هايتان كهنه شد و نه كفشهايتان پاره گشت.
6 هر چند نانی برای خوردن و شرابی برای نوشيدن نداشتيد، اما خداوند روزی شما را می‌رساند تا به شما بفهماند كه او خدای شماست.
7 زمانی كه به اينجا رسيديم سيحون (پادشاه سرزمين حشبون) و عوج (پادشاه سرزمين باشان) با ما به جنگ برخاستند، ولی ما ايشان را شكست داديم
8 و سرزمينشان را گرفتيم و به قبيله‌های رئوبين، جاد و نصف قبيلۀ منسی داديم.
9 شرايط اين عهد را اطاعت كنيد تا در تمام كارهايتان موفق باشيد.
10 همگی شما يعنی رهبران، ريش سفيدان، مردان قوم
11 همراه با كودكان و همسرانتان و غريبانی كه در بين شما زندگی می‌كنند يعنی كسانی كه هيزم می‌شكنند و برايتان آب می‌آورند امروز در حضور خداوند، خدايتان ايستاده‌ايد.
12 اينجا ايستاده‌ايد تا به عهدی كه خداوند، خدايتان امروز با شما می‌بندد وارد شويد.
13 امروز خداوند می‌خواهد شما را بعنوان قوم خود تأييد كند و خدای شما باشد، همانطور كه به شما و به پدرانتان، ابراهيم و اسحاق و يعقوب وعده داد.
14 اين پيمان تنها با شما كه امروز در حضورش ايستاده‌ايد بسته نمی‌شود بلكه با تمام نسلهای آيندهٔ اسرائيل نيز بسته می‌شود.
15
16 يقيناً به ياد می‌آوريد كه چگونه در سرزمين مصر زندگی می‌كرديم و پس از خروج از آنجا چطور از ميان قوم‌های ديگر گذشتيم.
17 شما بتهای قبيح آن سرزمينها را ديديد كه از چوب و سنگ و نقره و طلا ساخته شده بودند.
18 امروز در ميان شما مرد يا زن، خاندان يا قبيله‌ای نباشد كه از خداوند، خدايمان برگردد و بخواهد اين خدايان را بپرستد و با اين كار، بتدريج قوم را مسموم كند.
19 كسی در ميان شما نباشد كه پس از شنيدن اين هشدارها، آنها را سرسری بگيرد و فكر كند اگر به راه‌های گستاخانۀ خود ادامه دهد صدمه‌ای نخواهد ديد. اين كار او همگی شما را نابود خواهد كرد؛
20 چون خداوند از سر تقصيرات او نمی‌گذرد بلكه خشم و غيرتش برضد آن شخص شعله‌ور خواهد شد و تمام لعنت‌هايی كه در اين كتاب نوشته شده بر سر او فرود خواهد آمد و خداوند اسم او را از روی زمين محو خواهد كرد.
21 خداوند او را از تمامی قبيله‌های اسرائيل جدا خواهد نمود و كليهٔ لعنت‌هايی را كه در اين كتاب ذكر شده، بر سر او نازل خواهد كرد.
22 آنگاه فرزندان شما و نسلهای آينده و غريبانی كه از كشورهای دور دست از سرزمين شما عبور كنند، بلاها و بيماريهايی را كه خداوند بر اين سرزمين نازل كرده است خواهند ديد.
23 آنها خواهند ديد كه تمام زمين، شوره‌زاری است خشک و سوزان كه در آن نه چيزی كاشته می‌شود و نه چيزی می‌رويد. سرزمينتان درست مثل سدوم و عموره و ادمه و صبوئيم خواهد بود كه خداوند در خشم خود آنها را ويران كرد.
24 قومها خواهند پرسيد: «چرا خداوند با اين سرزمين چنين كرده است؟ دليل اين خشم بی‌امان او چه بوده است؟»
25 در جواب ايشان گفته خواهد شد: «چون مردم اين سرزمين عهدی را كه هنگام خروج از مصر خداوند، خدای پدرانشان با ايشان بسته بود، شكستند.
26 ايشان به پرستش خدايانی پرداختند كه آنها را قبلاً نمی‌شناختند و خداوند، پرستش آنها را منع كرده بود.
27 پس خشم خداوند عليه اين سرزمين افروخته شد و كليۀ لعنت‌های او كه در اين كتاب نوشته شده، بر سرشان فرو ريخت.
28 خداوند با خشم و غضب شديد خود، ايشان را از سرزمينشان ريشه كن ساخت و آنها را به سرزمين ديگری راند كه تا امروز در آنجا زندگی می‌كنند.»
29 اسراری هست كه خداوند، خدايمان بر ما كشف نفرموده است، اما او قوانين خود را بر ما و فرزندانمان آشكار نموده است تا آنها را اطاعت كنيم.