Bible

1 برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’گیتّیت‘. مزمور آساف. برای خدا که قوّت ماست بانگ شادی برآورید! برای خدای یعقوب فریاد بلند سر دهید! 2 سرود آغاز کنید، دف را به صدا آرید، بربط خوش نوا و چنگ را! 3 کَرِنا را بنوازید در ماهِ نو، در ماهِ تمام، در روز عیدمان! 4 زیرا این است فریضه‌ای در اسرائیل، و قانونی از خدای یعقوب. 5 آن را شهادتی در یوسف قرار داد، آنگاه که به مصاف سرزمین مصر بیرون رفت. صدایی ناآشنا می‌شنوم که می‌گوید: 6 «بار از شانه‌ات برگرفتم؛ دستهایت از سبد رها شد. 7 در تنگی فریاد برآوردی و تو را خلاصی دادم؛ از جایگاه مخفیِ رعد تو را اجابت کردم؛ نزد آبهای مِریبَه تو را آزمودم. سِلاه 8 بشنو ای قوم من، که تو را برحذر می‌دارم! ای اسرائیل، کاش به من گوش فرا می‌دادی! 9 در میان تو خدای غیر نباشد و در برابر خدای بیگانه سَجده مکن! 10 من یهوه خدای تو هستم، که تو را از سرزمین مصر برآوردم. دهان خود را نیکو بگشا که من آن را پُر خواهم ساخت. 11 «اما قوم من صدای مرا نشنیدند، و اسرائیل مطیع من نگشت! 12 پس ایشان را به سختیِ دلشان وانهادم تا تدابیر خویش را پیروی کنند. 13 کاش که قوم من به من گوش فرا می‌داد و اسرائیل در راههای من گام می‌زد. 14 آنگاه به‌زودی دشمنانشان را مغلوب می‌ساختم و دست خویش را بر ضد مخالفانشان برمی‌گردانیدم! 15 آنان که از خداوند نفرت دارند در برابر او خاضعانه سر فرود می‌آوردند، و سرنوشتشان ابدی می‌بود. 16 اما تو را به نیکوترین گندم خوراک می‌دادم، و به عسل از صخره سیر می‌کردم.»