Bible

1 برای سالار سرایندگان: با همراهی سازهای زهی؛ در مایۀ ’شِمینیت. مزمور داوود. خداوندا، در خشم خود توبیخم مکن، و در غضب خویش تأدیبم منما. 2 خداوندا، مرا فیض عطا فرما، زیرا که پژمرده‌ام؛ خداوندا، شفایم بخش، زیرا استخوانهایم مضطرب است، 3 و جانم سخت پریشان است. و اما تو، ای خداوند، تا چند؟ 4 خداوندا، بازگرد و جانم را برهان؛ به‌خاطر محبت خویش نجاتم بخش. 5 زیرا مردگان، تو را یاد نتوانند کرد. کیست که در هاویه تو را بستاید؟ 6 از نالیدن خسته‌ام، هر شب بسترم را غرق اشک می‌کنم، و تختخوابم را به گریه تَر می‌سازم. 7 دیدگانم از اندوه، کم‌سو شده و به سبب همۀ دشمنانم، تار گشته است. 8 ای همۀ بدکاران از من دور شوید، زیرا خداوند صدای گریۀ مرا شنیده است. 9 آری، خداوند التماس مرا شنیده است؛ خداوند دعای مرا قبول می‌فرماید. 10 دشمنانم جملگی سرافکنده و سخت پریشان خواهند شد، آنان روی برگردانیده، به ناگاه خجل خواهند گشت.