Bible

1 برای سالار سرایندگان. قصیدۀ داوود، آنگاه که دوآغِ اَدومی نزد شائول رفت و او را خبر داد که: «داوود به خانۀ اَخیمِلِک رفته است.» ای جنگاور، چرا به بدی فخر می‌کنی؟ محبت خدا همیشه پابرجا است. 2 زبانت نابودی را تدبیر می‌کند، همچون تیغی بُرنده، ای حیله‌گر! 3 بدی را بیش از نیکویی دوست می‌داری، و دروغ را بیش از راستگویی. سِلاه 4 همۀ سخنان مرگبار را دوست می‌داری، ای زبان دغل‌باز! 5 پس خدا نیز تو را برای همیشه سرنگون خواهد کرد؛ تو را خواهد ربود و از خیمه‌ات بر خواهد کند، و تو را از زمین زندگان ریشه‌کن خواهد کرد. سِلاه 6 پارسایان خواهند دید و خواهند ترسید؛ بر او خواهند خندید و خواهند گفت: 7 «هان، این است کسی که خدا را قلعۀ خویش نساخت، بلکه بر ثروتِ کلانِ خود توکل کرد و در ویرانگری خویش نیرومند شد!» 8 اما من همچون درخت زیتونی هستم که در خانۀ خدا می‌شکفد؛ من بر محبت خدا توکل دارم، تا ابدالآباد. 9 به سبب آنچه کرده‌ای تو را جاودانه سپاس خواهم گفت؛ و در حضور سرسپردگانت انتظار نام تو را خواهم کشید، زیرا که نیکوست.