Bible

1 مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید و زمین را از محل طلوع آفتاب تا محل غروبش فرا می‌خواند. 2 از صَهیون، که کمال زیبایی است، خدا تجلی می‌کند. 3 خدای ما می‌آید و خاموش نخواهد ماند؛ آتش پیش رویش فرو می‌بلعد، و تند‌باد گرداگردش می‌خروشد. 4 آسمان را در بالا فرا می‌خواند، و زمین را، تا بر قوم خود داوری کند: 5 «سرسپردگان مرا نزد من گرد آورید آنان را که با من به قربانی عهد بسته‌اند.» 6 آسمانها دادگری او را اعلام می‌کنند، زیرا خدا، خودْ داور است. سِلاه 7 «ای قوم من بشنوید تا سخن گویم، و ای اسرائیل، تا بر ضد تو شهادت دهم. من خدا هستم، خدای تو. 8 به سبب قربانیهایت نیست که توبیخَت می‌کنم، قربانیهای تمام‌سوز تو همواره در نظر من است. 9 گوساله‌ای از خانۀ تو نمی‌گیرم و نه بزی از آغلت، 10 زیرا تمامی حیوانات جنگل از آن منَند، و چارپایانی نیز که بر هزاران کوهند. 11 همۀ پرندگان کوهستانها را می‌شناسم، و هر جُنبندۀ صحرا از آن من است. 12 اگر گرسنه بودم، تو را خبر نمی‌دادم، چه، جهان و هرآنچه در آن است، از آن من است. 13 آیا من گوشت گاوان را می‌خورم یا خون بُزان را می‌نوشم؟ 14 قربانیهای تشکر به خدا تقدیم کن، و نذرهای خویش را به آن متعال ادا نما، 15 و در روز تنگی مرا بخوان؛ من تو را بیرون خواهم کشید، و تو مرا جلال خواهی داد.» 16 اما به شریر، خدا چنین می‌فرماید: «تو را چه که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا بر زبان رانی؟ 17 چراکه از تأدیب من بیزاری و کلام مرا پشت گوش می‌اندازی. 18 چون دزد را می‌بینی، به او روی خوش نشان می‌دهی، و با زناکاران هم‌پیاله می‌شوی. 19 دهان خویش به بدی می‌گشایی و زبانت را به فریب عادت داده‌ای. 20 به سخن گفتن بر ضد برادرت می‌نشینی، و بر فرزند مادرت افترا می‌زنی. 21 این کارها را کردی و من خاموشی گزیدم؛ پس پنداشتی که من نیز چون توام. اما حال تو را توبیخ خواهم کرد و تقصیراتت را در برابر دیدگانت خواهم گسترد. 22 «ای فراموش‌کنندگان خدا، این را دریافت کنید، مبادا شما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد. 23 آن که قربانیهای تشکر تقدیم می‌کند، مرا حرمت می‌دارد؛ آن که راه خویش می‌پاید، نجات خدا را به او نشان خواهم داد.»