Psalms 147
1 هللویاه، زیرا خدای ما را سرائیدن نیکوست و دلپذیر و شایسته است ستایش او.
2 خداوند اورشلیم را بنا می‌کند، و رانده‌شدگان اسرائیل را گرد می‌آورد.
3 دلشکستگان را التیام می‌بخشد، و زخمهایشان را می‌بندد.
4 شمار ستارگان را تعیین می‌کند، و هر یک از آنها را به نام می‌خواند.
5 بزرگ است خداوندگار ما و بسیار نیرومند، درک او نامتناهی است.
6 خداوند فروتنان را برمی‌افرازد، اما شریران را بر زمین می‌افکند.
7 خداوند را با شکرگزاری بسرایید، با چنگ برای خدای ما بنوازید.
8 او آسمان را به ابرها می‌پوشاند، و برای زمین باران مهیا می‌کند، و سبزه را بر کوهها می‌رویاند.
9 او حیوانات را خوراک می‌دهد، زاغچه‌ها را، که فریاد برمی‌آورند.
10 از نیروی اسب خشنود نمی‌گردد، و ساقهای انسان پسندیدۀ او نیست.
11 خشنودی خداوند در ترسندگان اوست، در آنان که به محبت او امیدوارند.
12 ای اورشلیم، خداوند را بستا! ای صَهیون، خدای خود را ستایش کن!
13 زیرا او پشت‌بندهای دروازه‌هایت را مستحکم می‌گرداند، و فرزندانت را در اندرونت برکت می‌دهد.
14 او صلح را بر مرزهایت حکمفرما می‌سازد، و تو را به مغز گندم سیر می‌گرداند.
15 فرمان خود را بر زمین می‌فرستد، و کلام او به‌سرعت می‌دود.
16 برف را چون پشم ارزانی می‌دارد، و ژاله را همچون خاکستر می‌پراکند.
17 تگرگ را چون خُرده‌نانها فرو می‌ریزد، کیست که در برابر سرمای او تواند ایستاد؟
18 او کلام خود را می‌فرستد و آنها را آب می‌کند، باد خویش را می‌وزاند و آبها روان می‌شود.
19 کلام خود را به یعقوب بیان می‌دارد، و فرایض و قوانین خود را به اسرائیل.
20 او با هیچ قومی چنین نکرده است، و قوانین او را نشناخته‌اند. هللویاه!