Bible

1 دربارۀ موآب: خداوند لشکرها، خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: «وای بر نِبو، زیرا که ویران خواهد شد؛ قَریه‌تایِم سرافکنده شده، تسخیر خواهد گشت؛ ملجای بلند شرمسار و منهدم خواهد شد. 2 از آوازۀ موآب چیزی باقی نخواهد ماند! در حِشبون برای آن تدبیرهای بد کرده، خواهند گفت: ”بیایید این قوم را محو و نابود سازیم!“ تو نیز ای مَدمین، خاموش خواهی شد، و شمشیر از پی‌ات خواهد بود. 3 «از حورونایِم فریادی به گوش می‌رسد: ”خرابی! ویرانی عظیم!“ 4 موآب در هم شکسته خواهد شد و کودکانش فریاد سر خواهند داد. 5 زیرا به فراز لوحیت با گریۀ تلخ برمی‌آیند؛ زیرا از سرازیری حورونایِم فریاد جانگدازِ شکست شنیده‌اند. 6 بگریزید! جان خویش برهانید! اما همچون درخت عَرعَر در بیابان خواهید بود! 7 آری، از آنجا که به دسترنج و گنجهای خویش توکل داری، تو نیز گرفتار خواهی آمد؛ و کِموش با کاهنان و صاحبمنصبانش جملگی به تبعید خواهند رفت. 8 ویران‌کننده به هر شهری بر خواهد آمد و هیچ شهری رهایی نخواهد یافت. ساکنان فلات نابود خواهند شد، و مردمان همواری از میان خواهند رفت، چنانکه خداوند فرموده است. 9 «موآب را بالها دهید زیرا پرواز کرده، خواهد گریخت؛ شهرهایش ویران خواهد شد، و کسی در آنها مسکن نخواهد گزید. 10 «ملعون باد آن که کار خداوند را با اِهمال انجام دهد! ملعون باد آن که شمشیر خویش از خون بازدارد! 11 «موآب از روزگار جوانی در استراحت بوده، و مانند شرابی بر دُردهای خود نشسته است؛ از ظرفی به ظرف دیگر ریخته نشده، و به تبعید نرفته است؛ از این رو طعمش در او مانده، و رایحه‌اش تغییر نکرده است. 12 پس خداوند می‌فرماید: اینک روزهایی می‌آید که من ریزندگان خواهم فرستاد؛ آنها او را خواهند ریخت و ظرفهایش را خالی کرده، سبوهایش را خواهند شکست. 13 آنگاه موآب از کِموش سرافکنده خواهند شد، چنانکه خاندان اسرائیل از بِیت‌ئیل که تکیه‌گاهشان بود. 14 «چگونه می‌گویید: ”ما پهلوانان و جنگاورانی نیرومندیم“؟» 15 پادشاه که نامش خداوند لشکرهاست می‌فرماید: «موآب ویران شده، به شهرهایش حمله خواهد شد، و جوانان برگزیده‌اش در کشتار از پا در خواهند آمد. 16 مصیبت موآب نزدیک است، و بلایش به‌سرعت می‌آید. 17 ای همۀ اطرافیانش و ای جمله کسانی که نام او را می‌دانید، بر او ماتم گیرید و بگویید: ”آن عصای نیرومند، آن چوبدستی شکوهمند، چگونه شکسته است!“ 18 «ای ساکنان دیبون، از جلال خویش به زیر آیید، و بر زمین خشک بنشینید، زیرا ویران‌کنندۀ موآب به ضد تو برآمده است و دژهایت را منهدم خواهد کرد. 19 بر کنارۀ راه بایست و نظاره کن، ای تو که در عَروعیر ساکنی. از مردی که می‌گریزد و زنی که فرار می‌کند، بپرس: ”چه شده است؟“ 20 موآب رسوا شده، زیرا که در هم شکسته است؛ شیون کنید و فریاد برآورید! در کنار اَرنون اعلام کنید که موآب ویران گشته است. 21 داوری بر فلاتِ هموار نازل شده است، بر حولون و یَهْصَه و میفَعَت، 22 بر دیبون و نِبو و بِیت‌دِبلَتایِم، 23 بر قَریه‌تایِم و بِیت‌جامول و بِیت‌مِعون، 24 و بر قِریوت و بُصرَه، بر تمامی شهرهای موآب، دور و نزدیک. 25 شاخِ موآب بریده شده، و بازوانش شکسته است؛» این است فرمودۀ خداوند. 26 «او را مست سازید، زیرا خود را بر ضد خداوند برافراشته است؛ بگذارید موآب در قیِ خود بغلتد، و اسباب تمسخر گردد. 27 آیا اسرائیل اسباب تمسخر تو نبود؟ مگر او در میان دزدان یافت شده بود که هرگاه از او سخن می‌گفتی، سر بر او می‌جنبانیدی؟ 28 «ای ساکنان موآب، شهرها را ترک گویید، و میان صخره‌ها مسکن گزینید؛ همچون کبوتری باشید که بر دیوارۀ تنگۀ باریک آشیان می‌گیرد. 29 دربارۀ غرور موآب شنیده‌‌ایم؛ او بسیار مغرور و بلندپرواز و متکبر و گستاخ است، و نِخوَتی عظیم در دل دارد.» 30 خداوند می‌فرماید: «از خودبینی او نیک آگاهم؛ فخرهای او هیچ است و کارهایش پوچ! 31 از این رو برای موآب شیون می‌کنم؛ به جهت تمامی موآب فریاد برمی‌آورم، و از برای مردان قیرحارِس ماتم می‌گیرم. 32 ای تاک سِبمَه، بیش از آنکه بر یَعزیر گریستم، بر تو خواهم گریست. شاخه‌هایت از دریا گذشت و تا به دریاچۀ یَعزیر رسید؛ اما بر میوه‌ها و انگورهای رسیده‌‌ات ویران‌کننده فرود آمده است. 33 از بستانها و مزرعه‌های موآب شادی و سرور رخت بربسته است؛ شراب را از چَرخُشتها زایل ساخته‌ام، دیگر کسی آنها را با فریاد شادمانی به پایها نخواهد اَفشرد؛ صدای فریاد شنیده می‌شود، اما فریاد شادمانی نیست. 34 «فریاد آنها بلند می‌شود از حِشبون تا اِلِعالِه و یاهَص، از صوعَر تا حورونایِم و عِجلَت‌شِلیشیا. زیرا نهرهای نِمریم نیز خشکیده است.» 35 خداوند می‌فرماید: «آنان را که در مکانهای بلند قربانی تقدیم می‌کنند و برای خدایان خود بخور می‌سوزانند، در موآب نابود خواهم ساخت. 36 از این رو دلم چون نِی به جهت موآب نالان است، و برای مردم قیرحارِس مانند نِی می‌نالد. زیرا ثروتی که به دست آوردند، تباه شده است. 37 سرها همه تراشیده است، و ریشها همه زده؛ دستها همه خراشیده است، و گِرد هر کمری پلاسی پیچیده. 38 بر همۀ بامهای موآب و در تمامی کوچه‌هایش چیزی جز سوگواری نیست؛ زیرا موآب را خُرد کرده‌ام، همچون ظرفی که کسی خواهان آن نباشد؛» این است فرمودۀ خداوند. 39 «ببین چگونه در هم شکسته است! ببین چگونه شیون می‌کنند! ببین چگونه موآب روی خویش از شرم برگردانیده است! موآب برای تمامی اطرافیانش اسباب تمسخر و مایۀ دِهشَت شده است.» 40 زیرا خداوند چنین می‌فرماید: «ببینید چگونه یکی همچون عقاب به‌سرعت پرواز می‌کند و بالهای خود را بر موآب می‌گستراند. 41 شهرهایش تسخیر خواهد شد، و دژهایش به تصرف در خواهد آمد. در آن روز، دلِ پهلوانان موآب همچون دلِ زنی خواهد بود که دردِ زا دارد. 42 موآب نابود شده، دیگر قومی نخواهد بود، زیرا خویشتن را بر ضد خداوند برافراشته است.» 43 خداوند می‌فرماید: «ای ساکن موآب، وحشت و گودال و دام پیش روی توست؛ 44 آن که از وحشت بگریزد به گودال خواهد افتاد، و آن که از گودال بگریزد به دام گرفتار خواهد آمد. زیرا در سال مکافات ایشان اینها را بر موآب نازل خواهم کرد؛» این است فرمودۀ خداوند. 45 «فراریان تاب از کف داده، در سایۀ حِشبون ایستاده‌اند؛ زیرا آتشی از حِشبون برخاسته، و شعله‌ای از خانۀ سیحون بلند شده است که پیشانی موآب و فرقِ سرِ فتنه‌جویان را خواهد سوزانید. 46 وای بر تو ای موآب! زیرا قوم کِموش هلاک گشته‌اند؛ پسرانت به اسارت رفته‌اند، و دخترانت به تبعید. 47 اما، خداوند می‌فرماید، در ایام آینده سعادت را به موآب باز خواهم گردانید.» حکم دربارۀ موآب تا اینجاست.