Bible

1 برادران خود را بگویید: «ای قوم من،» و خواهرانتان را: «ای رحمت‌یافته.» 2 «بر مادر خود حجت بیاورید؛ آری، حجت بیاورید! چراکه او زن من نیست، و من شوهر او نیستم. بگذار فاحشگی‌اش را از چهرۀ خویش بزداید، و زناکاری‌اش را از میان سینه‌های خود؛ 3 مبادا جامه از تنش به در کنم و او را همچون زادروزش برهنه سازم، و بسان بیابانش گردانم، چونان سرزمین بی‌حاصل، و او را از تشنگی از پا درافکنم. 4 بر فرزندانش رحم نخواهم کرد، زیرا فرزندان فَحشا هستند، 5 چراکه مادرشان فاحشگی کرده، و آن که بدیشان آبستن گردید، بی‌شرمی نموده است؛ چراکه گفت: ”از پی عاشقانم خواهم رفت، که نان و آب و پشم و کتان و روغن و شربت به من می‌دهند.“ 6 پس راه او را با خار‌ها خواهم بست و گرداگردش دیواری خواهم کشید تا طریقهای خود را نیابد. 7 از پی عاشقان خود خواهد شتافت، ولی بدیشان نخواهد رسید؛ آنان را خواهد جُست، اما نخواهد یافت. پس خواهد گفت: ”نزد شوهر نخستین خود باز خواهم گشت زیرا آن زمان مرا خوش‌تر می‌بود.“ 8 او نمی‌دانست من بودم که گندم و شراب و روغن به او می‌دادم، و سیم و زری را که برای بَعَل صرف می‌کرد برایش افزون می‌گردانیدم. 9 پس من گندم خود را در فصلش و شراب خویش را در موسمش از او باز خواهم ستانید، و نیز پشم و کتان خود را که برای پوشاندن برهنگی‌اش بود، از او خواهم گرفت. 10 اکنون قباحت وی را در نظر عاشقانش آشکار خواهم ساخت، و هیچ‌کس او را از دست من رهایی نتواند داد. 11 به تمامی جشنهایش پایان خواهم بخشید، و عیدها و ماه‌های نو و شَبّاتها و همۀ موسم‌هایش را متوقف خواهم ساخت. 12 و تاکها و درختان انجیرش را که می‌گفت: ”این مزدی است که عاشقانم به من داده‌اند“، تباه خواهم ساخت. آنها را به جنگل بدل خواهم کرد، و جانوران وحشی میوه‌هایش را خواهند خورد. 13 او را به سبب روزهایی که برای بَعَلها بخور می‌سوزانید مجازات خواهم کرد، به سبب روزهایی که خود را به گوشواره‌ها و جواهرات خویش می‌آراست، و در پی عاشقان خود می‌رفت و مرا به فراموشی می‌سپرد؛ این است فرمودۀ خداوند. 14 «پس اینک او را مجذوب کرده، به بیابان خواهم آورد و سخنان دلاویز به او خواهم گفت. 15 و در آنجا تاکستانهایش را به وی باز خواهم داد و وادی عَخور را به دروازۀ امید بدل خواهم ساخت. و در آنجا همچون روزهای جوانی‌اش خواهد سرایید، مانند روزهای بیرون آمدنش از سرزمین مصر. 16 «و خداوند می‌فرماید: در آن روز مرا ’شوهرِ من‘ خواهی خواند، و دیگر مرا ’بَعَلِ من‘ نخواهی گفت. 17 زیرا نام بَعَلها را از لبان او دور خواهم کرد، و نام آنها دیگر بر زبان رانده نخواهد شد. 18 در آن روز به جهت ایشان با وحوش صحرا و پرندگان آسمان و خزندگان زمین عهد خواهم بست. کمان و شمشیر و جنگ را از زمین محو خواهم ساخت و ایشان را در امنیت خواهم خوابانید. 19 و تو را تا به ابد نامزد خود خواهم ساخت؛ آری، تو را در عدالت و انصاف و محبت و رحمت نامزد خود خواهم ساخت. 20 تو را در وفاداری نامزد خود خواهم ساخت. و تو خداوند را خواهی شناخت. 21 «و خداوند می‌فرماید: در آن روز من پاسخ خواهم داد، و آسمانها را خطاب خواهم کرد، و آنها زمین را خطاب خواهند کرد، 22 و زمین گندم و شراب و روغن را خطاب خواهد کرد، و آنها یِزرِعیل را خطاب خواهند کرد، 23 و من او را برای خود در زمین خواهم کاشت. بر آن که رحمت نیافته، رحم خواهم کرد؛ و به آن که قوم من نیست، خواهم گفت: ”تو قوم منی“؛ و او نیز خواهد گفت: ”تو خدای منی.“»