Bible

1 در کنار نهرهای بابل نشستیم و در آنجا گریه کردیم، چون سهیون را به یاد آوردیم. 2 چنگ و رباب خود را بر شاخه های درختان بید آویختیم. 3 زیرا کسانی که ما را به اسارت برده بودند، در آنجا از ما سرود خواستند و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی خواستند. زیرا می گفتند: «یکی از سرودهای سهیون را برای ما بخوانید.» 4 چگونه سرود خداوند را در زمین بیگانه بخوانیم؟ 5 اگر ترا ای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من از کار بیفتد. 6 اگر ترا ای اورشلیم به یاد نیاورم و اگر تو را بر تمام خوشی ها ترجیح ندهم، آنگاه زبانم به کامم بچسپد. 7 ای خداوند، گفتار ادومیان را در روز مصیبت اورشلیم بیاد آور که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!» 8 ای بابل که تو ویران خواهی شد، خوشا به حال کسی که به تو جزا دهد چنانکه تو به ما جزا دادی!خوشا به حال کسی که اطفال تو را بگیرد و ایشان را به صخره ها بزند. 9 خوشا به حال کسی که اطفال تو را بگیرد و ایشان را به صخره ها بزند.