Micah 7
1 وای بحال من! زیرا به شخص گرسنه ای می مانم که وقتی میوۀ تابستانی چیده می شود، بر درختان میوه ای و بر تاکها انگوری نمی یابد و هیچ انجیری برای رفع گرسنگی خود پیدا نمی کند.
2 مردم نیک از روی زمین محو شده اند و هیچ شخص خدا شناسی در بین مردم دیده نمی شود. همگی برای ریختن خون برادران خود در کمین نشسته و برای کشتن یکدیگر دام گسترده اند.
3 دستهای شان برای شرارت و جنایت چالاک است. حاکم و قاضی رشوه می گیرند. اشخاص بزرگ و متنفذ به آن ها می گویند که چه میل دارند و چه می خواهند و آن ها هم برای نفع ایشان نقشه می کشند.
4 بهترین افراد شان مثل خار هستند و حتی اشخاص نیک آن ها بدتر از خس و خار می باشند.روز مجازات آن ها فرا رسیده است و همگی مضطرب و پریشان خواهند شد.
5 به دوست و رفیق حتی به زنت اعتماد نکن و متوجه حرف زبانت باش.
6 در این وقت و زمان پسر، پدر خود را توهین می کند. دختر مخالف مادر است و عروس با خشوی خود جنگ و دعوا می کند. دشمن یک شخص اهل خانۀ او می باشد.
7 اما چشم امید من بسوی خداوند است و با اعتماد منتظرم تا خدا مرا نجات بدهد. خدای من دعای مرا قبول می کند.
8 ای دشمنان بر روزگار بد من خوشی نکنید، زیرا وقتی بیفتم دوباره بر می خیزم. هرگاه در تاریکی باشم، خداوند، خودش نور و روشنی من می شود
9 ما در برابر خداوند گناه کرده ایم، بنابران ما برای مدتی قهر و غضب او را متحمل می شویم، اما سرانجام در برابر دشمنان از ما حمایت می کند و آن ها را بخاطر بدی هائی که در حق ما کرده اند، جزا می دهد. او ما را از تاریکی به روشنی هدایت می نماید و ما کار نجات بخش او را مشاهده می کنیم.
10 آنگاه دشمنانی که از روی طعنه به ما می گفتند: «خداوند، خدای شما کجاست؟» چون می بینند که خداوند حامی ما است، شرمنده و سرافگنده می شوند و با چشمان خود خواهیم دید که آن ها مانند گِل کوچه پایمال می گردند.
11 ای اسرائیل، روزی فرامی رسد که دیوارهای شهرهایت دوباره آباد می شوند و سرحداتت به نقاط دور توسعه می یابند.
12 در آن روز قومت از آشور و مصر، از نواحی دریای فرات، از سواحل بحرها و کوهستانهای دوردست پیش تو بر می گردند،
13 اما سایر کشورهای روی زمین بخاطر گناهان ساکنین شان ویران می شوند.
14 ای خداوند، بیا و چوپان و رهبر قوم برگزیده ات باش و آن ها را که همچون گوسفندان در جنگلها تنها و بی راهنما مانده اند، مثل دوران گذشته به چراگاه های سرسبز باشان و جلعاد هدایت فرما.
15 خداوندا، مانند زمانی که ما را از کشور مصر بیرون آوردی، برای ما معجزه های بزرگ نشان بده.
16 اقوام دیگر کارهای ترا می بینند و با وجود تمام قدرتی که دارند، شرمنده می شوند و از ترس کر و گنگ می گردند
17 مثل مار زمین را می لیسند و مانند خزندگان از غارهای خود بیرون خزیده با ترس و لرز بسوی تو که خداوند خدای ما هستی، باز می گردند.
18 کیست خداوندا مانند تو که گناه را ببخشد، تو مثل و مانند نداری. تو گناهان را می آمرزی و تقصیرات بازماندگان قوم برگزیده ات را می بخشی، و بخاطر رحمت و شفقتی که داری، برای همیشه خشمگین نمی مانی.
19 دوباره بر ما مهربان می شوی. گناهان ما را بزیر قدمهایت پایمال می کنی و همه را در اعماق بحر می افگنی.به وعده ای که به قوم برگزیده ات، یعنی اولادۀ ابراهیم و یعقوب داده ای وفادار بوده و آن ها را از محبت پایدارت برخوردار می سازی.
20 به وعده ای که به قوم برگزیده ات، یعنی اولادۀ ابراهیم و یعقوب داده ای وفادار بوده و آن ها را از محبت پایدارت برخوردار می سازی.