Song of Solomon 2
1 Ἐγὼ εἶμαι τὸ ἄνθος τοῦ Σαρὼν καὶ τὸ κρῖνον τῶν κοιλάδων.
2 Καθὼς τὸ κρῖνον μεταξὺ τῶν ἀκανθῶν, οὕτως εἶναι ἡ ἀγαπητή μου μεταξὺ τῶν νεανίδων.
3 Καθὼς ἡ μηλέα μεταξὺ τῶν δένδρων τοῦ δάσους, οὕτως εἶναι ὁ ἀγαπητὸς μου μεταξὺ τῶν νεανίσκων· ἐπεθύμησα τὴν σκιὰν αὐτοῦ καὶ ἐκάθησα ὑπ᾿ αὐτήν, καὶ ὁ καρπὸς αὐτοῦ ἦτο γλυκὺς εἰς τὸν οὐρανίσκον μου.
4 Μὲ ἔφερεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ οἴνου, καὶ ἡ σημαία αὐτοῦ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ ἀγάπη.
5 Ὑποστηρίξατέ με μὲ γλυκίσματα δυναμωτικά, ἀναψύξατέ με μὲ μῆλα· διότι εἶμαι τετρωμένη ὑπὸ ἀγάπης.
6 Ἡ ἀριστερὰ αὐτοῦ εἶναι ὑπὸ τὴν κεφαλήν μου, καὶ ἡ δεξιὰ αὐτοῦ μὲ ἐναγκαλίζεται.
7 Σᾶς ὁρκίζω, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, εἰς τὰς δορκάδας καὶ εἰς τὰς ἐλάφους τοῦ ἀγροῦ, νὰ μή ἐξεγείρητε μηδὲ νὰ ἐξυπνήσητε τὴν ἀγάπην μου, ἑωσοῦ θελήσῃ.
8 Φωνή τοῦ ἀγαπητοῦ μου! Ἰδοὺ, αὐτὸς ἔρχεται πηδῶν ἐπὶ τὰ ὄρη, σκιρτῶν ἐπὶ τοὺς λόφους.
9 Ὁ ἀγαπητὸς μου εἶναι ὅμοιος μὲ δορκάδα ἤ μὲ σκύμνον ἐλάφου· ἰδού, ἵσταται ὄπισθεν τοῦ τοίχου ἡμῶν, κυττάζει ἔξω διὰ τῶν θυρίδων, προκύπτει διὰ τῶν δικτυωτῶν.
10 Ἀποκρίνεται ὁ ἀγαπητὸς μου καὶ λέγει πρὸς ἐμέ, Σηκώθητι, ἀγαπητή μου, ὡραία μου, καὶ ἐλθέ·
11 Διότι ἰδού, ὁ χειμὼν παρῆλθεν, ἡ βροχή διέβη, ἀπῆλθε·
12 τὰ ἄνθη φαίνονται ἐν τῇ γῇ· ὁ καιρὸς τοῦ σματος ἔφθασε, καὶ ἡ φωνή τῆς τρυγόνος ἠκούσθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν·
13 ἡ συκῆ ἐξέφερε τοὺς ὀλύνθους αὑτῆς, καὶ αἱ ἄμπελοι μὲ τὰ ἄνθη τῆς σταφυλῆς διαδίδουσιν εὐωδίαν· σηκώθητι, ἀγαπητή μου, ὡραία μου, καὶ ἐλθέ·
14 Ὦ περιστερὰ μου, ἥτις εἶσαι ἐν ταῖς σχισμαῖς τοῦ βράχου, ἐν τοῖς ἀποκρύφοις τῶν κρημνῶν, δεῖξόν μοι τὴν ὄψιν σου, κάμε με νὰ ἀκούσω τὴν φωνήν σου· διότι ἡ φωνή σου εἶναι γλυκεῖα καὶ ἡ ὄψις σου ὡραία.
15 Πιάσατε εἰς ἡμᾶς τὰς ἀλώπεκας, τὰς μικρὰς ἀλώπεκας, αἵτινες ἀφανίζουσι τὰς ἀμπέλους· διότι αἱ ἄμπελοι ἡμῶν ἀνθοῦσιν.
16 Ὁ ἀγαπητὸς μου εἶναι εἰς ἐμὲ καὶ ἐγὼ εἰς αὐτόν· ποιμαίνει μεταξὺ τῶν κρίνων.
17 Ἑωσοῦ πνεύσῃ ἡ αὔρα τῆς ἡμέρας καὶ φύγωσιν αἱ σκιαὶ, ἐπίστρεψον, ἀγαπητὲ μου· γίνου ὅμοιος μὲ δορκάδα ἤ μὲ σκύμνον ἐλάφου ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ διεσχισμένα.