Song of Solomon 1
1 Τὸ Αισμα τῶν Ἀισμάτων, τὸ τοῦ Σολομῶντος.
2 Ἄς μὲ φιλήσῃ μὲ τὰ φιλήματα τοῦ στόματος αὑτοῦ. Διότι ἡ ἀγάπη σου εἶναι καλητέρα παρὰ τὸν οἶνον.
3 Διὰ τὴν εὐωδίαν τῶν καλῶν μύρων σου, τὸ ὄνομά σου εἶναι μύρον ἐκκεχυμένον· διὰ τοῦτο αἱ νεάνιδες σὲ ἀγαπῶσιν.
4 Ἕλκυσόν με· θέλομεν δράμει κατόπιν σου· ὁ βασιλεὺς μὲ εἰσήγαγεν εἰς τὰ ταμεῖα αὑτοῦ· θέλομεν ἀγάλλεσθαι καὶ εὐφραίνεσθαι εἰς σέ, θέλομεν ἐνθυμεῖσθαι τὴν ἀγάπην σου μᾶλλον παρὰ οἶνον· οἱ ἔχοντες εὐθύτητα σὲ ἀγαπῶσι.
5 Μέλαινα εἶμαι, πλήν εὔχαρις, θυγατέρες τῆς Ἱερουσαλήμ· ὡς τὰ σκηνώματα τοῦ Κηδάρ, ὡς τὰ παραπετάσματα τοῦ Σολομῶντος.
6 Μή βλέπετε εἰς ἐμέ, ὅτι εἶμαι μεμελανωμένη, ἐπειδή ὁ ἥλιος μὲ ἔκαυσεν· οἱ υἱοὶ τῆς μητρὸς μου ὠργίσθησαν κατ᾿ ἐμοῦ· μὲ ἔβαλον φύλακα εἰς τοὺς ἀμπελῶνας· τὸν ἴδιόν μου ἀμπελῶνα ὅμως δὲν ἐφύλαξα.
7 Ἀπάγγειλόν μοι, σύ, τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷ ἡ ψυχή μου, Ποῦ ποιμαίνεις, ποῦ ἀναπαύεις τὸ ποίμνιον τὴν μεσημβρίαν· διὰ τί νὰ γείνω ὡς περικεκαλυμμένη μεταξὺ τῶν ποιμνίων τῶν συντρόφων σου;
8 Ἐὰν δὲν γνωρίζῃς τοῦτο ἀφ᾿ ἑαυτῆς, ὡραία μεταξὺ τῶν γυναικῶν, ἔξελθε σὺ κατόπιν εἰς τὰ ἴχνη τοῦ ποιμνίου, καὶ ποίμαινε τὰ ἐρίφιά σου πλησίον τῶν σκηνῶν τῶν βοσκῶν.
9 Μὲ τὰς ἵππους τῶν ἁμαξῶν τοῦ Φαραὼ σὲ ἐξωμοίωσα, ἠγαπημένη μου.
10 Αἱ σιαγόνες σου εἶναι ὡραῖαι μὲ τὰς σειρὰς τῶν μαργαριτῶν, καὶ ὁ τράχηλός σου μὲ τὰ περιδέρραια.
11 Θέλομεν κάμει εἰς σὲ ἁλύσεις χρυσὰς μὲ στίγματα ἀργυρίου.
12 Ἐνόσῳ ὁ βασιλεὺς κάθηται εἰς τὴν τράπεζαν αὑτοῦ, ὁ νάρδος μου διαχέει τὴν ὀσμήν αὑτοῦ.
13 Δεμάτιον σμύρνης εἶναι εἰς ἐμὲ ὁ ἀγαπητὸς μου· θέλει διανυκτερεύει μεταξὺ τῶν μαστῶν μου.
14 Ὁ ἀγαπητὸς μου εἶναι εἰς ἐμὲ ὡς βότρυς κύπρινος εἰς τοὺς ἀμπελῶνας τοῦ Ἔν-γαδδί.
15 Ἰδού, εἶσαι ὡραία, ἀγαπητή μου· ἰδού, εἶσαι ὡραία· οἱ ὀφθαλμοὶ σου εἶναι ὡς περιστερῶν.
16 Ἰδού, εἶσαι ὡραῖος, ἀγαπητὲ μου, ναί, εὔχαρις· καὶ ἡ κλίνη ἡμῶν εἶναι εὐθαλής.
17 Αἱ δοκοὶ τῶν οἴκων ἡμῶν εἶναι κέδροι, τὰ σανιδώματα ἡμῶν ἐκ κυπαρίσσου.