Romans 6
1 Τί λοιπὸν θέλομεν εἰπεῖ; θέλομεν ἐπιμένει ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ, διὰ νὰ περισσεύσῃ ἡ χάρις;
2 Μή γένοιτο· ἡμεῖς, οἵτινες ἀπεθάνομεν κατὰ τὴν ἁμαρτίαν, πῶς θέλομεν ζήσει πλέον ἐν αὐτῇ;
3 Ἤ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν;
4 Συνετάφημεν λοιπὸν μετ᾿ αὐτοῦ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα καθὼς ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ Πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς περιπατήσωμεν εἰς νέαν ζωήν.
5 Διότι ἐὰν ἐγείναμεν σύμφυτοι μὲ αὐτὸν κατὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ θανάτου αὐτοῦ, θέλομεν εἶσθαι καὶ κατὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς ἀναστάσεως,
6 τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη, διὰ νὰ καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νὰ μή ἤμεθα πλέον δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας·
7 διότι ὁ ἀποθανὼν ἠλευθερώθη ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.
8 Ἐὰν δὲ ἀπεθάνομεν μετὰ τοῦ Χριστοῦ, πιστεύομεν ὅτι καὶ θέλομεν συζήσει μετ᾿ αὐτοῦ,
9 γινώσκοντες ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν δὲν ἀποθνήσκει πλέον, θάνατος αὐτὸν δὲν κυριεύει πλέον.
10 Διότι καθ᾿ ὅ ἀπέθανεν, ἀπέθανεν ἅπαξ διὰ τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλὰ καθ᾿ ὅ ζῇ, ζῇ εἰς τὸν Θεόν.
11 Οὕτω καὶ σεῖς φρονεῖτε ἑαυτοὺς ὅτι εἶσθε νεκροὶ μὲν κατὰ τὴν ἁμαρτίαν, ζῶντες δὲ εἰς τὸν Θεὸν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
12 Ἄς μή βασιλεύῃ λοιπὸν ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι, ὥστε κατὰ τὰς ἐπιθυμίας αὐτοῦ νὰ ὑπακούητε εἰς αὐτήν,
13 μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη σας ὅπλα ἀδικίας εἰς τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς εἰς τὸν Θεὸν ὡς ζῶντας ἐκ νεκρῶν, καὶ τὰ μέλη σας ὅπλα δικαιοσύνης εἰς τὸν Θεόν.
14 Διότι ἡ ἁμαρτία δὲν θέλει σᾶς κυριεύσει· ἐπειδή δὲν εἶσθε ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ χάριν.
15 Τί λοιπόν; θέλομεν ἁμαρτήσει διότι δὲν εἴμεθα ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ χάριν; μή γένοιτο.
16 Δὲν ἐξεύρετε ὅτι εἰς ὅντινα παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους πρὸς ὑπακοήν, εἶσθε δοῦλοι ἐκείνου εἰς τὸν ὁποῖον ὑπακούετε, ἤ τῆς ἁμαρτίας πρὸς θάνατον ἤ τῆς ὑπακοῆς πρὸς δικαιοσύνην;
17 Χάρις ὅμως εἰς τὸν Θεόν, διότι ὑπήρχετε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, πλήν ὑπηκούσατε ἐκ καρδίας εἰς τὸν τύπον τῆς διδαχῆς, εἰς τὸν ὁποῖον παρεδόθητε,
18 ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, ἐδουλώθητε εἰς τὴν δικαιοσύνην·
19 ἀνθρωπίνως λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς σας. Διότι καθὼς παρεστήσατε τὰ μέλη σας δοῦλα εἰς τὴν ἀκαθαρσίαν καὶ εἰς τὴν ἀνομίαν πρὸς τὴν ἀνομίαν, οὕτω τώρα παραστήσατε τὰ μέλη σας δοῦλα εἰς τὴν δικαιοσύνην πρὸς ἁγιασμόν.
20 Διότι ὅτε ὑπήρχετε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ὑπήρχετε ἐλεύθεροι ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης.
21 Τίνα λοιπὸν καρπὸν εἴχετε τότε ἐξ ἐκείνων τῶν ἔργων, διὰ τὰ ὁποῖα τώρα αἰσχύνεσθε; διότι τὸ τέλος ἐκείνων εἶναι θάνατος.
22 Ἀλλὰ τώρα ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ δουλωθέντες εἰς τὸν Θεόν, ἔχετε τὸν καρπὸν σας εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωήν αἰώνιον.
23 Διότι ὁ μισθὸς τῆς ἁμαρτίας εἶναι θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωή αἰώνιος διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.