Romans 11
1 Λέγω λοιπόν, Μήπως ἀπέρριψεν ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὑτοῦ; Μή γένοιτο· διότι καὶ ἐγὼ Ἰσραηλίτης εἶμαι, ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ, ἐκ φυλῆς Βενιαμίν.
2 Δὲν ἀπέρριψεν ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὑτοῦ, τὸν ὁποῖον προεγνώρισεν. Ἤ δὲν ἐξεύρετε τί λέγει ἡ γραφή περὶ τοῦ Ἠλία; πῶς ὁμιλεῖ πρὸς τὸν Θεὸν κατὰ τοῦ Ἰσραήλ, λέγων·
3 Κύριε, τοὺς προφήτας σου ἐθανάτωσαν καὶ τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, καὶ ἐγὼ ἐναπελείφθην μόνος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου.
4 Ἀλλὰ τί ἀποκρίνεται πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός; Ἀφῆκα εἰς ἐμαυτὸν ἑπτὰ χιλιάδας ἀνδρῶν, οἵτινες δὲν ἔκλιναν γόνυ εἰς τὸν Βάαλ.
5 Οὕτω λοιπὸν καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος καιροῦ ἀπέμεινε κατάλοιπόν τι κατ᾿ ἐκλογήν χάριτος.
6 Ἐὰν δὲ κατὰ χάριν, δὲν εἶναι πλέον ἐξ ἔργων· ἐπειδή τότε ἡ χάρις δὲν γίνεται πλέον χάρις. Ἐὰν δὲ ἐξ ἔργων, δὲν εἶναι πλέον χάρις· ἐπειδή τὸ ἔργον δὲν εἶναι πλέον ἔργον.
7 Τί λοιπόν; Ὁ Ἰσραήλ δὲν ἐπέτυχεν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ζητεῖ, οἱ ἐκλεκτοὶ ὅμως ἐπέτυχον· οἱ δὲ λοιποὶ ἐτυφλώθησαν,
8 καθὼς εἶναι γεγραμμένον· Ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς ὁ Θεὸς πνεῦμα νυσταγμοῦ, ὀφθαλμοὺς διὰ νὰ μή βλέπωσι καὶ ὦτα διὰ νὰ μή ἀκούωσιν, ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.
9 Καὶ ὁ Δαβὶδ λέγει· Ἄς γείνῃ ἡ τράπεζα αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς βρόχον καὶ εἰς σκάνδαλον καὶ εἰς ἀνταπόδομα εἰς αὐτούς·
10 ἄς σκοτισθῶσιν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν διὰ νὰ μή βλέπωσι, καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διαπαντὸς κύρτωσον.
11 Λέγω λοιπόν, Μήπως ἔπταισαν διὰ νὰ πέσωσι; Μή γένοιτο· ἀλλὰ διὰ τῆς πτώσεως αὐτῶν ἔγεινεν ἡ σωτηρία εἰς τὰ ἔθνη, διὰ νὰ κινήσῃ αὐτοὺς εἰς ζηλοτυπίαν.
12 Καὶ ἐὰν ἡ πτῶσις αὐτῶν ἦναι πλοῦτος τοῦ κόσμου καὶ ἡ ἐλάττωσις αὐτῶν πλοῦτος τῶν ἐθνῶν, πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν;
13 Διότι πρὸς ἐσᾶς τὰ ἔθνη λέγω, Ἐφ᾿ ὅσον μὲν εἶμαι ἐγὼ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, τὴν διακονίαν μου δοξάζω,
14 ἴσως κινήσω εἰς ζηλοτυπίαν αὐτούς, οἵτινες εἶναι σὰρξ μου καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν.
15 Διότι ἐὰν ἡ ἀποβολή αὐτῶν ἦναι φιλίωσις τοῦ κόσμου, τί θέλει εἶσθαι ἡ πρόσληψις αὐτῶν εἰμή ζωή ἐκ νεκρῶν;
16 Καὶ ἐὰν ἡ ζύμη ἦναι ἁγία, εἶναι καὶ τὸ φύραμα· καὶ ἐὰν ἡ ῥίζα ἦναι ἁγία, εἶναι καὶ οἱ κλάδοι.
17 Ἀλλ᾿ ἐὰν τινες τῶν κλάδων ἀπεκόπησαν, σὺ δὲ ἀγριελαία οσα ἐνεκεντρίσθης μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἔγεινες συγκοινωνὸς τῆς ῥίζης καὶ τῆς παχύτητος τῆς ἐλαίας,
18 μή κατακαυχᾶσαι ἐναντίον τῶν κλάδων· ἐὰν δὲ κατακαυχᾶσαι, σὺ δὲν βαστάζεις τὴν ῥίζαν, ἀλλ᾿ ἡ ῥίζα σέ.
19 Θέλεις εἰπεῖ λοιπόν· Ἀπεκόπησαν οἱ κλάδοι, διὰ νὰ ἐγκεντρισθῶ ἐγώ.
20 Καλῶς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ἀπεκόπησαν, σὺ δὲ διὰ τῆς πίστεως ἵστασαι· μή ὑψηλοφρόνει, ἀλλὰ φοβοῦ·
21 διότι ἐὰν ὁ Θεὸς δὲν ἐφείσθη τοὺς φυσικοὺς κλάδους, πρόσεχε μήπως δὲν φεισθῇ μηδὲ σέ.
22 Ἰδὲ λοιπὸν τὴν χρηστότητα καὶ τὴν αὐστηρότητα τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας τὴν αὐστηρότητα, ἐπὶ σὲ δὲ τὴν χρηστότητα, ἐὰν ἐπιμείνῃς εἰς τὴν χρηστότητα· διότι ἄλλως καὶ σὺ θέλεις ἀποκοπῆ.
23 Καὶ ἐκεῖνοι δέ, ἐὰν δὲν ἐπιμείνωσιν εἰς τὴν ἀπιστίαν, θέλουσιν ἐγκεντρισθῆ· διότι δυνατὸς εἶναι ὁ Θεὸς πάλιν νὰ ἐγκεντρίσῃ αὐτούς.
24 Ἐπειδή ἐὰν σὺ ἀπεκόπης ἀπὸ τῆς φυσικῆς ἀγριελαίας καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιελαίαν, πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ φυσικοὶ θέλουσιν ἐγκεντρισθῆ εἰς τὴν ἰδίαν αὑτῶν ἐλαίαν.
25 Διότι δὲν θέλω νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, τὸ μυστήριον τοῦτο, διὰ νὰ μή ὑψηλοφρονῆτε, ὅτι τύφλωσις κατὰ μέρος ἔγεινεν εἰς τὸν Ἰσραήλ, ἑωσοῦ εἰσέλθῃ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν,
26 καὶ οὕτω πᾶς ὁ Ἰσραήλ θέλει σωθῆ, καθὼς εἶναι γεγραμμένον· Θέλει ἐλθεῖ ἐκ Σιὼν ὁ λυτρωτής καὶ θέλει ἀποστρέψει τὰς ἀσεβείας ἀπὸ τοῦ Ἰακώβ·
27 Καὶ αὕτη εἶναι ἡ παρ᾿ ἐμοῦ διαθήκη πρὸς αὐτούς, Ὅταν ἀφαιρέσω τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.
28 Κατὰ μὲν τὸ εὐαγγέλιον, εἶναι ἐχθροὶ διὰ σᾶς, κατὰ δὲ τὴν ἐκλογήν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας.
29 Διότι ἀνεπίδεκτα μεταμελείας εἶναι τὰ χαρίσματα καὶ ἡ πρόσκλησις τοῦ Θεοῦ.
30 Διότι καθὼς καὶ σεῖς ἠπειθήσατέ ποτε εἰς τὸν Θεόν, τώρα ὅμως ἠλεήθητε ἐν τῇ ἀπειθείᾳ τούτων,
31 οὕτω καὶ οὗτοι ἠπείθησαν τώρα ἐν τῷ ὑμετέρῳ ἐλέει, διὰ νὰ ἐλεηθῶσι καὶ αὐτοί·
32 διότι ὁ Θεὸς συνέκλεισε τοὺς πάντας εἰς τὴν ἀπείθειαν, διὰ νὰ ἐλεήσῃ τοὺς πάντας.
33 Ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ. Πόσον ἀνεξερεύνητοι εἶναι αἱ κρίσεις αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ.
34 Διότι τίς ἐγνώρισε τὸν νοῦν τοῦ Κυρίου; ἤ τίς ἔγεινε σύμβουλος αὐτοῦ;
35 ἤ τίς ἔδωκέ τι πρῶτος εἰς αὐτόν, διὰ νὰ γείνῃ εἰς αὐτὸν ἀνταπόδοσις;
36 Ἐπειδή ἐξ αὐτοῦ καὶ δι᾿ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν εἶναι τὰ πάντα. Αὐτῷ, ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.