Psalms 7
1 [Σιγαϊὼν τοῦ Δαβίδ, τὸ ὁποῖον ἔψαλλεν εἰς τὸν Κύριον, διὰ τοὺς λόγους Χοὺς τοῦ Βενιαμίτου.] Κύριε ὁ Θεὸς μου, ἐπὶ σὲ ἐλπίζω· σῶσον με ἐκ πάντων τῶν διωκόντων με καὶ ἐλευθέρωσόν με·
2 μήποτε ὁ ἐχθρὸς ἁρπάσῃ ὡς λέων τὴν ψυχήν μου καὶ διασπαράξῃ, χωρὶς νὰ ὑπάρξῃ ἐλευθερωτής.
3 Κύριε ὁ Θεὸς μου, ἐὰν ἐγὼ ἔπραξα τοῦτο, ἐὰν εἰς τὰς χεῖράς μου ἦναι ἀνομία·
4 ἐὰν ἀνταπέδωκα κακὸν εἰς τὸν εἰρηνεύοντα μετ᾿ ἐμοῦ, ἤ κατέθλιψα τὸν ἀναιτίως διώκοντά με·
5 ἄς καταδιώξῃ ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου καὶ ἄς φθάσῃ αὐτήν· καὶ ἄς καταπατήσῃ εἰς γῆν τὴν ζωήν μου, καὶ ἄς καταβάλῃ τὴν δόξαν μου εἰς τὸ χῶμα. Διάψαλμα.
6 Ἀνάστηθι, Κύριε, ἐν τῇ ὀργῇ σου· ὑψώθητι ἕνεκα τῆς λύσσης τῶν ἐχθρῶν μου· καὶ ἐγέρθητι δι᾿ ἐμὲ εἰς τὴν κρίσιν τὴν ὁποίαν προσέταξας.
7 Καὶ ἡ σύναξις τῶν λαῶν θέλει σὲ κυκλώσει· καὶ σὺ ἐπίστρεψον, νὰ καθήσῃς ὑπεράνωθεν αὐτῆς εἰς ὕψος.
8 Ὁ Κύριος θέλει κρίνει τοὺς λαούς. Κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου, καὶ κατὰ τὴν ἀκεραιότητά μου, τὴν ἐν ἐμοί.
9 Ἄς τελειώσῃ πλέον ἡ κακία τῶν ἀσεβῶν· καὶ στερέωσον τὸν δίκαιον, σὺ ὁ Θεὸς ὁ δίκαιος, ὁ ἐξετάζων καρδίας καὶ νεφρούς.
10 Ἡ ἀσπὶς μου εἶναι ἐν τῷ Θεῷ, ὅστις σώζει τοὺς εὐθεῖς τὴν καρδίαν.
11 Ὁ Θεὸς εἶναι κριτής δίκαιος καὶ Θεὸς ὀργιζόμενος καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν.
12 Ἐὰν ὁ ἀσεβής δὲν ἐπιστραφῇ, θέλει ἀκονίσει τὴν ῥομφαίαν αὑτοῦ· ἐνέτεινε τὸ τόξον αὑτοῦ καὶ ἡτοίμασεν αὐτό·
13 καὶ δι᾿ αὐτὸν ἡτοίμασεν ὄργανα θανάτου· προσήρμοσε τὰ βέλη αὐτοῦ ἐναντίον τῶν διωκτῶν.
14 Ἰδού, ὁ ἀσεβής κοιλοπονεῖ ἀνομίαν· συνέλαβε δὲ πονηρίαν καὶ ἐγέννησε ψεῦδος·
15 Ἔσκαψε λάκκον καὶ ἐβάθυνεν αὐτόν· πλήν αὐτὸς θέλει πέσει εἰς τὸν βόθρον, τὸν ὁποῖον ἔκαμεν.
16 Ἡ πονηρία αὐτοῦ θέλει ἐπιστρέψει κατὰ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ ἡ καταδυναστεία αὐτοῦ θέλει καταβῆ ἐπὶ τὴν κορυφήν αὐτοῦ.
17 Ἐγὼ θέλω ἐπαινεῖ τὸν Κύριον κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ θέλω ψαλμῳδεῖ εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Ὑψίστου.