Psalms 69
1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ὑπὸ Σοσανίμ. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Σῶσόν με, Θεέ, διότι εἰσῆλθον ὕδατα ἕως ψυχῆς μου.
2 Ἐβυθίσθην εἰς βαθὺν πηλόν, ὅπου δὲν εἶναι τόπος στερεὸς διὰ νὰ σταθῶ· ἔφθασα εἰς τὰ βάθη τῶν ὑδάτων, καὶ τὸ ῥεῦμα μὲ κατακλύζει.
3 Ἠτόνησα κράζων· ὁ λάρυγξ μου ἐξηράνθη· ἀπέκαμον οἱ ὀφθαλμοὶ μου ἀπὸ τοῦ νὰ περιμένω τὸν Θεὸν μου.
4 Οἱ μισοῦντές με ἀναιτίως ἐπληθύνθησαν ὑπὲρ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μου· ἐκραταιώθησαν οἱ ἐχθροὶ μου οἱ προσπαθοῦντες νὰ μὲ ἀφανίσωσιν ἀδίκως. Τότε ἐγὼ ἐπέστρεψα ὅ, τι δὲν ἥρπασα.
5 Θεέ, σὺ γνωρίζεις τὴν ἀφροσύνην μου· καὶ τὰ πλημμελήματά μου δὲν εἶναι κεκρυμμένα ἀπὸ σοῦ.
6 Ἄς μή αἰσχυνθῶσιν ἐξ αἰτίας μου, Κύριε Θεὲ τῶν δυνάμεων, οἱ προσμένοντές σε· ἄς μή ἐντραπῶσι δι᾿ ἐμὲ οἱ ἐκζητοῦντές σε, Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ.
7 Διότι ἕνεκα σοῦ ὑπέφερα ὀνειδισμόν· αἰσχύνη ἐκάλυψε τὸ πρόσωπόν μου.
8 Ξένος ἔγεινα εἰς τοὺς ἀδελφοὺς μου, καὶ ἀλλογενής εἰς τοὺς υἱοὺς τῆς μητρὸς μου·
9 Διότι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου μὲ κατέφαγε· καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ ἐμέ.
10 Καὶ ἔκλαυσα ταλαιπωρῶν ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου, ἀλλὰ τοῦτο ἔγεινεν εἰς ὄνειδός μου.
11 Καὶ ἔκαμα τὸν σάκκον ἔνδυμά μου καὶ ἔγεινα εἰς αὐτοὺς παροιμία.
12 Κατ᾿ ἐμοῦ λαλοῦσιν οἱ καθήμενοι ἐν ταῖς πύλαις, καὶ ἔγεινα σμα τῶν μεθυόντων.
13 Ἐγὼ δὲ πρὸς σὲ κατευθύνω τὴν προσευχήν μου, Κύριε· καιρὸς εὐμενείας εἶναι· Θεέ, κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου, ἐπάκουσόν μου, κατὰ τὴν ἀλήθειαν τῆς σωτηρίας σου.
14 Ἐλευθέρωσόν με ἀπὸ τοῦ πηλοῦ, διὰ νὰ μή βυθισθῶ· ἄς ἐλευθερωθῶ ἐκ τῶν μισούντων με καὶ ἐκ τῶν βαθέων τῶν ὑδάτων.
15 Ἄς μή μὲ κατακλύσῃ τὸ ῥεῦμα τῶν ὑδάτων, μηδὲ ἄς μὲ καταπίῃ ὁ βυθός· καὶ τὸ φρέαρ ἄς μή κλείσῃ τὸ στόμα αὑτοῦ ἐπ᾿ ἐμέ.
16 Εἰσάκουσόν μου, Κύριε, διότι ἀγαθὸν εἶναι τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμέ.
17 Καὶ μή κρύψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ δούλου σου· ἐπειδή θλίβομαι, ταχέως ἐπάκουσόν μου.
18 Πλησίασον εἰς τὴν ψυχήν μου· λύτρωσον αὐτήν· ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν μου λύτρωσόν με.
19 Σὺ γνωρίζεις τὸν ὀνειδισμὸν μου καὶ τὴν αἰσχύνην μου καὶ τὴν ἐντροπήν μου· ἐνώπιόν σου εἶναι πάντες οἱ θλίβοντές με.
20 Ὀνειδισμὸς συνέτριψε τὴν καρδίαν μου· καὶ εἶμαι περίλυπος· περιέμεινα δὲ συλλυπούμενον, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρξε, καὶ παρηγορητάς, ἀλλὰ δὲν εὕρηκα.
21 Καὶ ἔδωκαν εἰς ἐμὲ χολήν διὰ φαγητὸν μου, καὶ εἰς τὴν δίψαν μου μὲ ἐπότισαν ὄξος.
22 Ἄς γείνῃ ἡ τράπεζα αὐτῶν ἔμπροσθεν αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς ἀνταπόδοσιν καὶ εἰς βρόχον.
23 Ἄς σκοτισθῶσιν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν διὰ νὰ μή βλέπωσι· καὶ τὴν ῥάχιν αὐτῶν διαπαντὸς κύρτωσον.
24 Ἔκχεε ἐπ᾿ αὐτοὺς τὴν ὀργήν σου· καὶ ὁ θυμὸς τῆς ἀγανακτήσεώς σου ἄς συλλάβῃ αὐτούς.
25 Ἄς γείνωσιν ἔρημα τὰ παλάτια αὐτῶν· ἐν ταῖς σκηναῖς αὐτῶν ἄς μή ἦναι ὁ κατοικῶν.
26 Διότι ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον σὺ ἐπάταξας, αὐτοὶ κατεδίωξαν· καὶ λαλοῦσι περὶ τοῦ πόνου ἐκείνων, τοὺς ὁποίους ἐπλήγωσας.
27 Πρόσθες ἀνομίαν ἐπὶ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, καὶ ἄς μή εἰσέλθωσιν εἰς τὴν δικαιοσύνην σου.
28 Ἄς ἐξαλειφθῶσιν ἐκ βίβλου ζώντων καὶ μετὰ τῶν δικαίων ἄς μή καταγραφθῶσιν.
29 Ἐμὲ δέ, τὸν πτωχὸν καὶ λελυπημένον, ἡ σωτηρία σου, Θεέ, ἄς μὲ ὑψώσῃ.
30 Θέλω αἰνέσει τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἐν ᾠδῇ καὶ θέλω μεγαλύνει αὐτὸν ἐν ὕμνοις.
31 Τοῦτο βεβαίως θέλει ἀρέσει εἰς τὸν Κύριον, ὑπὲρ μόσχον νέον ἔχοντα κέρατα καὶ ὁπλάς.
32 Οἱ ταπεινοὶ θέλουσιν ἰδεῖ· θέλουσι εὐφρανθῆ· καὶ ἡ καρδία ὑμῶν τῶν ἐκζητούντων τὸν Θεὸν θέλει ζήσει.
33 Διότι εἰσακούει τῶν πενήτων ὁ Κύριος καὶ τοὺς δεσμίους αὑτοῦ δὲν καταφρονεῖ.
34 Ἄς αἰνέσωσιν αὐτὸν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ, αἱ θάλασσαι καὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐν αὐταῖς.
35 Διότι ὁ Θεὸς θέλει σώσει τὴν Σιὼν, καὶ θέλει οἰκοδομήσει τὰς πόλεις τοῦ Ἰούδα· καὶ θέλουσι κατοικήσει ἐκεῖ καὶ θέλουσι κληρονομήσει αὐτήν.
36 Καὶ τὸ σπέρμα τῶν δούλων αὐτοῦ θέλει κληρονομήσει αὐτήν, καὶ οἱ ἀγαπῶντες τὸ ὄνομα αὐτοῦ θέλουσι κατοικεῖ ἐν αὐτῇ.