Psalms 55
1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Νεγινώθ· Μασχὶλ τοῦ Δαβίδ.] Δὸς ἀκρόασιν, Θεέ, εἰς τὴν προσευχήν μου, καὶ μή ἀποσυρθῇς ἀπὸ τῆς δεήσεώς μου.
2 Πρόσεξον εἰς ἐμὲ καὶ εἰσάκουσόν μου· λυποῦμαι ἐν τῇ μελέτῃ μου καὶ ταράττομαι,
3 ἀπὸ τῆς φωνῆς τοῦ ἐχθροῦ, ἀπὸ τῆς καταθλίψεως τοῦ ἀσεβοῦς· διότι ῥίπτουσιν ἐπ᾿ ἐμὲ ἀνομίαν καὶ μετ᾿ ὀργῆς μὲ μισοῦσιν.
4 Ἡ καρδία μου καταθλίβεται ἐντὸς μου, καὶ φόβος θανάτου ἔπεσεν ἐπ᾿ ἐμέ.
5 Φόβος καὶ τρόμος ἦλθεν ἐπ᾿ ἐμέ, καὶ φρίκη μὲ ἐκάλυψε.
6 Καὶ εἶπα, Τίς νὰ μοὶ ἔδιδε πτέρυγας ὡς περιστερᾶς· ἤθελον πετάξει καὶ ἀναπαυθῆ.
7 Ἰδού, ἤθελον ἀπομακρυνθῆ φεύγων, ἤθελον διατρίβει ἐν τῇ ἐρήμῳ. Διάψαλμα.
8 Ἤθελον ταχύνει τὴν φυγήν μου ἀπό τῆς ὁρμῆς τοῦ ἀνέμου, ἀπὸ τῆς θυέλλης.
9 Καταπόντισον αὐτούς, Κύριε· διαίρεσον τὰς γλώσσας αὐτῶν· διότι εἶδον καταδυναστείαν καὶ ἔριδα ἐν τῇ πόλει.
10 Ἡμέραν καὶ νύκτα περικυκλοῦσιν αὐτήν περὶ τὰ τείχη αὐτῆς· καὶ ἀνομία καὶ ὕβρις εἶναι ἐν τῷ μέσῳ αὐτῆς·
11 πονηρία ἐν τῷ μέσῳ αὐτῆς· καὶ ἀπάτη καὶ δόλος δὲν λείπουσιν ἀπὸ τῶν πλατειῶν αὐτῆς.
12 Ἐπειδή δὲν μὲ νείδισεν ἐχθρός, τὸ ὁποῖον ἤθελον ὑποφέρει· δὲν ἠγέρθη ἐπ᾿ ἐμὲ ὁ μισῶν με· τότε ἤθελον κρυφθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ·
13 Ἀλλὰ σύ, ἄνθρωπε ὁμόψυχε, ὁδηγὲ μου καὶ γνωστὲ μου·
14 οἵτινες συνωμιλοῦμεν μετὰ γλυκύτητος, συνεπορευόμεθα εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ.
15 Ἄς ἔλθῃ θάνατος ἐπ᾿ αὐτούς· ἄς καταβῶσι ζῶντες εἰς τὸν δην· διότι μεταξὺ αὐτῶν, ἐν ταῖς κατοικίαις αὐτῶν, εἶναι κακίαι.
16 Ἐγὼ πρὸς τὸν Θεὸν θέλω κράζει, καὶ ὁ Κύριος θέλει μὲ σώσει.
17 Ἑσπέρας καὶ πρωΐ καὶ μεσημβρίαν θέλω παρακαλεῖ καὶ φωνάζει· καὶ θέλει ἀκούσει τῆς φωνῆς μου.
18 Θέλει λυτρώσει ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῆς μάχης τῆς κατ᾿ ἐμοῦ· διότι πολλοὶ εἶναι ἐναντίον μου.
19 Ὁ Θεός, ὁ ὑπάρχων πρὸ τῶν αἰώνων, θέλει εἰσακούσει καὶ θέλει ταπεινώσει αὐτούς· Διάψαλμα· διότι δὲν μεταβάλλουσι τρόπον οὐδὲ φοβοῦνται τὸν Θεόν.
20 Ἕκαστος ἐκτείνει τὰς χεῖρας αὑτοῦ ἐπὶ τοὺς εἰρηνεύοντας μετ᾿ αὐτοῦ· ἀθετεῖ τὴν συνθήκην αὑτοῦ.
21 Τὸ στόμα αὐτοῦ εἶναι ἁπαλώτερον βουτύρου, ἀλλ᾿ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ εἶναι πόλεμος· τὰ λόγια αὐτοῦ εἶναι μαλακώτερα ἐλαίου, πλήν εἶναι ξίφη γυμνά.
22 Ἐπίρριψον ἐπὶ τὸν Κύριον τὸ φορτίον σου, καὶ αὐτὸς θέλει σὲ ἀνακουφίσει· δὲν θέλει ποτὲ συγχωρήσει νὰ σαλευθῇ ὁ δίκαιος.
23 Ἀλλὰ σύ, Θεέ, θέλεις καταβιβάσει αὐτοὺς εἰς φρέαρ ἀπωλείας· ἄνδρες αἱμάτων καὶ δολιότητος δὲν θέλουσι φθάσει εἰς τὸ ἥμισυ τῶν ἡμερῶν αὑτῶν· ἀλλ᾿ ἐγὼ θέλω ἐλπίζει ἐπὶ σέ.