Psalms 41
1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Μακάριος ὁ ἐπιβλέπων εἰς τὸν πτωχόν· ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως θέλει ἐλευθερώσει αὐτὸν ὁ Κύριος.
2 Ὁ Κύριος θέλει φυλάξει αὐτὸν καὶ διατηρήσει τὴν ζωήν αὐτοῦ· μακάριος θέλει εἶσθαι ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ δὲν θέλεις παραδώσει αὐτὸν εἰς τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ.
3 Ὁ Κύριος θέλει ἐνδυναμόνει αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης τῆς ἀσθενείας· ἐν τῇ ἀρρωστίᾳ αὐτοῦ σὺ θέλεις στρόνει ὅλην τὴν κλίνην αὐτοῦ.
4 Ἐγὼ εἶπα, Κύριε, ἐλέησόν με· ἴασαι τὴν ψυχήν μου, διότι ἥμαρτον εἰς σέ.
5 Οἱ ἐχθροὶ μου λέγουσι κακὰ περὶ ἐμοῦ, Πότε θέλει ἀποθάνει, καὶ θέλει ἀπολεσθῆ τὸ ὄνομα αὐτοῦ;
6 Καὶ ἐὰν τις ἔρχηται νὰ μὲ ἴδῃ, ὁμιλεῖ ματαιότητα· ἡ καρδία αὐτοῦ συνάγει εἰς ἑαυτήν ἀνομίαν· ἐξελθὼν ἔξω, λαλεῖ αὐτήν.
7 Κατ᾿ ἐμοῦ ψιθυρίζουσιν ὁμοῦ πάντες οἱ μισοῦντές με· κατ᾿ ἐμοῦ διαλογίζονται κακὰ λέγοντες,
8 Πρᾶγμα κακὸν ἐκολλήθη εἰς αὐτόν· καὶ κατάκοιτος ὤν δὲν θέλει πλέον σηκωθῆ.
9 Καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, μετὰ τοῦ ὁποίου ἔζων εἰρηνικῶς, ἐπὶ τὸν ὁποῖον ἤλπισα, ὅστις ἔτρωγε τὸν ἄρτον μου, ἐσήκωσεν ἐπ᾿ ἐμὲ πτέρναν.
10 Ἀλλὰ σύ, Κύριε, ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με, καὶ θέλω ἀνταποδώσει εἰς αὐτούς.
11 Ἐκ τούτου γνωρίζω ὅτι σὺ μὲ εὐνοεῖς, ἐπειδή δὲν θριαμβεύει κατ᾿ ἐμοῦ ὁ ἐχθρὸς μου.
12 Ἐμὲ δέ, σὺ μὲ ἐστήριξας εἰς τὴν ἀκεραιότητά μου, καὶ μὲ ἐστερέωσας ἐνώπιόν σου εἰς τὸν αἰῶνα.
13 Εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἀπ᾿ αἰῶνος καὶ ἕως αἰῶνος. Ἀμήν καὶ ἀμήν.