Psalms 35
1 [Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Δίκασον, Κύριε, τοὺς δικαζομένους μετ᾿ ἐμοῦ· πολέμησον τοὺς πολεμοῦντάς με.
2 Ἀνάλαβε ὅπλον καὶ ἀσπίδα καὶ ἀνάστηθι εἰς βοήθειάν μου.
3 Καὶ δράξον τὸ δόρυ καὶ σύγκλεισον τὴν ὁδὸν τῶν καταδιωκόντων με· εἰπὲ εἰς τὴν ψυχήν μου, Ἐγὼ εἶμαι ἡ σωτηρία σου.
4 Ἄς αἰσχυνθῶσι καὶ ἄς ἐντραπῶσιν οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου· ἄς στραφῶσιν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἄς αἰσχυνθῶσιν οἱ βουλευόμενοι τὸ κακὸν μου.
5 Ἄς ἦναι ὡς λεπτὸν ἄχυρον κατὰ πρόσωπον ἀνέμου, καὶ ἄγγελος Κυρίου ἄς διώκῃ αὐτούς.
6 Ἄς ἦναι ἡ ὁδὸς αὐτῶν σκότος καὶ ὀλίσθημα, καὶ ἄγγελος Κυρίου ἄς καταδιώκῃ αὐτούς.
7 Διότι ἀναιτίως ἔκρυψαν δι᾿ ἐμὲ τὴν παγίδα αὑτῶν ἐν λάκκῳ· ἀναιτίως ἔσκαψαν αὐτὸν διὰ τὴν ψυχήν μου.
8 Ἄς ἔλθῃ ἐπ᾿ αὐτὸν ὄλεθρος ἀπροσδόκητος· καὶ ἡ παγὶς αὐτοῦ, τὴν ὁποίαν ἔκρυψεν, ἄς συλλάβῃ αὐτόν· ἄς πέσῃ εἰς αὐτήν ἐν ὀλέθρῳ.
9 Ἡ δὲ ψυχή μου θέλει ἀγάλλεσθαι εἰς τὸν Κύριον, θέλει χαίρει εἰς τὴν σωτηρίαν αὐτοῦ.
10 Πάντα τὰ ὀστᾶ μου θέλουσιν εἰπεῖ, Κύριε, τίς ὅμοιός σου, ὅστις ἐλευθερόνεις τὸν πτωχὸν ἀπὸ τοῦ ἰσχυροτέρου αὐτοῦ, καὶ τὸν πτωχὸν καὶ τὸν πένητα ἀπὸ τοῦ διαρπάζοντος αὐτόν;
11 Σηκωθέντες μάρτυρες ἄδικοι, μὲ ἠρώτων περὶ πραγμάτων, τὰ ὁποῖα ἐγὼ δὲν ἤξευρον·
12 Ἀνταπέδωκαν εἰς ἐμὲ κακὸν ἀντὶ καλοῦ· στέρησιν εἰς τὴν ψυχήν μου.
13 Ἐγὼ δέ, ὅτε αὐτοὶ ἦσαν ἐν θλίψει, ἐνεδυόμην σάκκον· ἐταπείνωσα ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου· καὶ ἡ προσευχή μου ἐπέστρεφεν εἰς τὸν κόλπον μου.
14 Ἐφερόμην ὡς πρὸς φίλον, ὡς πρὸς ἀδελφὸν μου· ἔκυπτον σκυθρωπάζων, ὡς ὁ πενθῶν διὰ τὴν μητέρα αὑτοῦ.
15 Ἀλλ᾿ αὐτοὶ ἐχάρησαν διὰ τὴν συμφοράν μου καὶ συνήχθησαν· συνήχθησαν ἐναντίον μου οἱ χαμερπεῖς, καὶ ἐγὼ δὲν ἤξευρον· μὲ ἐξέσχιζον καὶ δὲν ἔπαυον·
16 Μετὰ ὑποκριτικῶν χλευαστῶν ἐν συμποσίοις ἔτριζον κατ᾿ ἐμοῦ τοὺς ὀδόντας αὑτῶν.
17 Κύριε, πότε θέλεις ἰδεῖ; ἐλευθέρωσον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τοῦ ὀλέθρου αὐτῶν, τὴν μεμονωμένην μου ἐκ τῶν λεόντων.
18 Ἐγὼ θέλω σὲ ὑμνεῖ ἐν μεγάλῃ συνάξει· μεταξὺ πολυαρίθμου λαοῦ θέλω σὲ ὑμνεῖ.
19 Ἄς μή χαρῶσιν ἐπ᾿ ἐμὲ οἱ ἐχθρευόμενοί με ἀδίκως· οἱ μισοῦντές με ἀναιτίως ἄς μή νεύωσι μὲ τοὺς ὀφθαλμούς.
20 Διότι δὲν ἐλάλουν εἰρήνην, ἀλλὰ ἐμελέτων δόλους κατὰ τῶν ἡσυχαζόντων ἐπὶ τῆς γῆς·
21 καὶ ἐπλάτυναν κατ᾿ ἐμοῦ τὸ στόμα αὑτῶν, Λέγοντες, Εγε, εγε· εἶδεν ὁ ὀφθαλμὸς ἡμῶν.
22 Εἶδες, Κύριε· μή σιωπήσῃς· Κύριε, μή ἀπομακρυνθῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ.
23 Ἐγέρθητι καὶ ἐξύπνησον διὰ τὴν κρίσιν μου, Θεὲ μου καὶ Κύριέ μου, διὰ τὴν δίκην μου.
24 Κρῖνόν με, Κύριε ὁ Θεὸς μου, κατὰ τὴν δικαιοσύνην σου, καὶ ἄς μή χαρῶσιν ἐπ᾿ ἐμέ.
25 Ἄς μή εἴπωσιν ἐν ταῖς καρδίαις αὑτῶν, Εγε, ψυχή ἡμῶν. Μηδὲ ἄς εἴπωσι, Κατεπίομεν αὐτόν.
26 Ἄς αἰσχυνθῶσι καὶ ἄς ἐντραπῶσιν ὁμοῦ οἱ ἐπιχαίροντες εἰς τὸ κακὸν μου· ἄς ἐνδυθῶσιν ἐντροπήν καὶ ὄνειδος οἱ μεγαλαυχοῦντες κατ᾿ ἐμοῦ.
27 Ἄς εὐφρανθῶσι καὶ ἄς χαρῶσιν οἱ θέλοντες τὴν δικαιοσύνην μου· καὶ διαπαντὸς ἄς λέγωσιν, Ἄς μεγαλυνθῇ ὁ Κύριος, ὅστις θέλει τὴν εἰρήνην τοῦ δούλου αὑτοῦ.
28 Καὶ ἡ γλῶσσά μου θέλει μελετᾷ τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὸν ἔπαινόν σου ὅλην τὴν ἡμέραν.