Psalms 31
1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ἐπὶ σέ, Κύριε, ἤλπισα ἄς μή καταισχυνθῶ εἰς τὸν αἰῶνα· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου σῶσόν με.
2 Κλῖνον εἰς ἐμὲ τὸ τίον σου· τάχυνον νὰ μὲ ἐλευθερώσῃς· γενοῦ εἰς ἐμὲ ἰσχυρὸς βράχος· οἶκος καταφυγῆς, διὰ νὰ μὲ σώσῃς.
3 Διότι πέτρα μου καὶ φρούριόν μου εἶσαι· καὶ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὁδήγησόν με καὶ διάθρεψόν με.
4 Ἔκβαλέ με ἐκ τῆς παγίδος, τὴν ὁποίαν ἔκρυψαν δι᾿ ἐμέ· διότι εἶσαι ἡ δύναμίς μου.
5 Εἰς τὰς χεῖράς σου παραδίδω τὸ πνεῦμά μου· σὺ μὲ ἐλύτρωσας, Κύριε ὁ Θεὸς τῆς ἀληθείας.
6 Ἐμίσησα τους προσέχοντας εἰς τὰς ματαιότητας τοῦ ψεύδους· ἐγὼ δὲ ἐπὶ τὸν Κύριον ἐλπίζω.
7 Θέλω ἀγάλλεσθαι καὶ εὐφραίνεσθαι εἰς τὸ ἔλεός σου· διότι εἶδες τὴν θλῖψιν μου, ἐγνώρισας τὴν ψυχήν μου ἐν στενοχωρίαις,
8 καὶ δὲν μὲ συνέκλεισας εἰς τὴν χεῖρα τοῦ ἐχθροῦ· ἔστησας ἐν εὐρυχωρίᾳ τοὺς πόδας μου.
9 Ἐλέησόν με, Κύριε, διότι εἶμαι ἐν θλίψει· ἐμαράνθη ἀπὸ τῆς λύπης ὁ ὀφθαλμὸς μου, ἡ ψυχή μου καὶ ἡ κοιλία μου.
10 Διότι ἐξέλιπεν ἐν ὀδύνῃ ἡ ζωή μου καὶ τὰ ἔτη μου ἐν στεναγμοῖς· ἠσθένησεν ἀπὸ ταλαιπωρίας μου ἡ δύναμίς μου, καὶ τὰ ὀστᾶ μου κατεφθάρησαν.
11 Εἰς πάντας τοὺς ἐχθροὺς μου ἔγεινα ὄνειδος καὶ εἰς τοὺς γείτονάς μου σφόδρα, καὶ φόβος εἰς τοὺς γνωστοὺς μου· οἱ βλέποντές με ἔξω ἔφευγον ἀπ᾿ ἐμοῦ.
12 Ἐλησμονήθην ἀπὸ τῆς καρδίας ὡς νεκρός· ἔγεινα ὡς σκεῦος συντετριμμένον.
13 Διότι ἤκουσα τὸν ὀνειδισμὸν πολλῶν· φόβος ἦτο πανταχόθεν· ὅτε συνεβουλεύθησαν κατ᾿ ἐμοῦ· ἐμηχανεύθησαν νὰ ἀφαιρέσωσι τὴν ζωήν μου.
14 Ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐπὶ σέ, Κύριε, ἤλπισα· εἶπα, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου.
15 Εἰς τὰς χεῖράς σου εἶναι οἱ καιροὶ μου· λύτρωσόν με ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν μου καὶ ἐκ τῶν καταδιωκόντων με.
16 Ἐπίφανον τὸ πρόσωπον σου ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου· σῶσόν με ἐν τῷ ἐλέει σου.
17 Κύριε, ἄς μή καταισχυνθῶ, διότι σὲ ἐπεκαλέσθην· ἄς καταισχυνθῶσιν οἱ ἀσεβεῖς, ἄς σιωπήσωσιν ἐν τῷ δῃ.
18 Ἄλαλα ἄς γείνωσι τὰ χείλη τὰ δόλια, τὰ λαλοῦντα σκληρῶς κατὰ τοῦ δικαίου ἐν ὑπερηφανίᾳ καὶ καταφρονήσει.
19 Πόσον μεγάλη εἶναι ἡ ἀγαθότης σου, τὴν ὁποίαν ἐφύλαξας εἰς τοὺς φοβουμένους σε καὶ ἐνήργησας εἰς τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ ἔμπροσθεν τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.
20 Θέλεις κρύψει αὐτοὺς ἐν ἀποκρύφῳ τοῦ προσώπου σου ἀπό τῆς ἀλαζονείας τῶν ἀνθρώπων· θέλεις κρύψει αὐτοὺς ἐν σκηνῇ ἀπὸ τῆς ἀντιλογίας τῶν γλωσσῶν.
21 Εὐλογητὸς ὁ Κύριος, διότι ἐθαυμάστωσε τὸ ἔλεος αὑτοῦ πρὸς ἐμὲ ἐν πόλει ὀχυρᾷ.
22 Ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκπλήξει μου, Ἀπερρίφθην ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν σου· πλήν σὺ ἤκουσας τῆς φωνῆς τῶν δεήσεών μου, ὅτε ἐβόησα πρὸς σέ.
23 Ἀγαπήσατε τὸν Κύριον, πάντες οἱ ὅσιοι αὐτοῦ· ὁ Κύριος φυλάττει τοὺς πιστούς, καὶ ἀνταποδίδει περισσῶς εἰς τοὺς πράττοντας τὴν ὑπερηφανίαν.
24 Ἀνδρίζεσθε, καὶ ἄς κραταιωθῇ ἡ καρδία σας, πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ Κύριον.