Psalms 25
1 [Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Πρὸς σέ, Κύριε, ὕψωσα τὴν ψυχήν μου.
2 Θεὲ μου, ἐπὶ σὲ ἤλπισα· ἄς μή καταισχυνθῶ, ἄς μή χαρῶσιν ἐπ᾿ ἐμὲ οἱ ἐχθροὶ μου.
3 Βεβαίως πάντες οἱ προσμένοντές σε δὲν θέλουσι καταισχυνθῆ· ἄς καταισχυνθῶσιν οἱ μωροὶ παραβᾶται.
4 Δεῖξόν μοι, Κύριε, τὰς ὁδοὺς σου· δίδαξόν με τὰ βήματά σου.
5 Ὁδήγησόν με ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου καὶ δίδαξόν με· διότι σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· σὲ προσμένω ὅλην τὴν ἡμέραν.
6 Μνήσθητι, Κύριε, τοὺς οἰκτιρμοὺς σου καὶ τὰ ἐλέη σου, διότι εἶναι ἀπ᾿ αἰῶνος.
7 Τὰς ἁμαρτίας τῆς νεότητός μου καὶ τὰς παραβάσεις μου μή μνησθῇς· κατὰ τὸ ἔλεός σου μνήσθητί μου σύ, Κύριε, ἕνεκεν τῆς ἀγαθότητός σου.
8 Ἀγαθὸς καὶ εὐθὺς ὁ Κύριος· διὰ τοῦτο θέλει διδάξει τοὺς ἁμαρτωλοὺς τὴν ὁδόν.
9 Θέλει ὁδηγήσει τοὺς πράους ἐν κρίσει καὶ θέλει διδάξει τοὺς πράους τὴν ὁδὸν αὑτοῦ.
10 Πᾶσαι αἱ ὁδοὶ τοῦ Κυρίου εἶναι ἔλεος καὶ ἀλήθεια εἰς τοὺς φυλάττοντας τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ τὰ μαρτύρια αὐτοῦ.
11 Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, συγχώρησον τὴν ἀνομίαν μου, διότι εἶναι μεγάλη.
12 Τίς εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον; αὐτὸν θέλει διδάξει τὴν ὁδόν, τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ ἐκλέξῃ·
13 Ἡ ψυχή αὐτοῦ θέλει κατοικεῖ ἐν ἀγαθοῖς, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ θέλει κληρονομήσει τὴν γῆν.
14 Τὸ ἀπόρρητον τοῦ Κυρίου εἶναι μετὰ τῶν φοβουμένων αὐτὸν καὶ τὴν διαθήκην αὑτοῦ θέλει φανερώσει εἰς αὐτούς.
15 Οἱ ὀφθαλμοὶ μου εἶναι διαπαντὸς πρὸς τὸν Κύριον, διότι αὐτὸς θέλει ἐξαγάγει ἐκ παγίδος τοὺς πόδας μου.
16 Ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, διότι μεμονωμένος καὶ τεθλιμμένος εἶμαι.
17 Αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ηὔξησαν· ἐξάγαγέ με ἐκ τῶν στενοχωριῶν μου.
18 Ἰδὲ τὴν θλῖψιν μου καὶ τὸν μόχθον μου, καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου.
19 Ἰδὲ τοὺς ἐχθροὺς μου, διότι ἐπληθύνθησαν καὶ μῖσος ἄδικον μὲ ἐμίσησαν.
20 Φύλαξον τὴν ψυχήν μου καὶ σῶσόν με· ἄς μή καταισχυνθῶ, διότι ἐπὶ σὲ ἤλπισα.
21 Ἀκακία καὶ εὐθύτης ἄς μὲ περιφυλάττωσι, διότι σὲ προσέμεινα.
22 Λύτρωσον, Θεέ, τὸν Ἰσραήλ ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ.