Psalms 2
1 Διὰ τί ἐφρύαξαν τὰ ἔθνη καὶ οἱ λαοὶ ἐμελέτησαν μάταια;
2 Παρεστάθησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ὁμοῦ, κατὰ τοῦ Κυρίου, καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ, λέγοντες,
3 Ἄς διασπάσωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν, καὶ ἄς ἀπορρίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἁλύσεις αὐτῶν.
4 Ὁ καθήμενος ἐν οὐρανοῖς θέλει γελάσει· ὁ Κύριος θέλει ἐκμυκτηρίσει αὐτούς.
5 Τότε θέλει λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν τῇ ὀργῇ αὑτοῦ, καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὑτοῦ θέλει συνταράξει αὐτούς.
6 Ἀλλ᾿ ἐγὼ, θέλει εἰπεῖ, ἔχρισα τὸν Βασιλέα μου ἐπὶ Σιών, τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου.
7 Ἐγὼ θέλω ἀναγγείλει τὸ πρόσταγμα· ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμέ, Υἱὸς μου εἶσαι σύ· ἐγὼ σήμερον σὲ ἐγέννησα·
8 Ζήτησον παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ θέλω σοὶ δώσει τὰ ἔθνη κληρονομίαν σου, καὶ ἰδιοκτησίαν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς·
9 θέλεις ποιμάνει αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· ὡς σκεῦος κεραμέως θέλεις συντρίψει αὐτούς.
10 Τώρα λοιπόν, βασιλεῖς, συνετίσθητε· διδάχθητε, κριταὶ τῆς γῆς.
11 Δουλεύετε τὸν Κύριον ἐν φόβῳ καὶ ἀγάλλεσθε ἐν τρόμῳ.
12 Φιλεῖτε τὸν Υἱόν, μήποτε ὀργισθῇ, καὶ ἀπολεσθῆτε ἐκ τῆς ὁδοῦ, ὅταν ἐξαφθῇ ταχέως ὁ θυμὸς αὐτοῦ. Μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτόν.